Τα πρωινά του Σαββάτου είναι απο τις πιο ωραίες ώρες της εβδομάδας...Καφεδάκι, μουσικούλα, websurfing(και εδώ τελιώνει η οποια σχέση μου με το sport)ο Ερμάκος να κοιμάται στα πόδια μου και σχέδια για την ημέρα...
Απλά καθημερινά και όμορφα...
δεν νιώθω να με αποξένωσε το ιντερνετ...
και τους διαλεχτούς μου φίλους βλέπω και τις βόλτες μου τις κάνω...ούτε νιώθω να άνοιξε την προοπτική στον κόσμο...
Απλά μου έγινε πλέον απαραίτητο...για να βλέπω και άλλους κόσμους πέραν της Αθήνας και της Ελλάδας...για να κάνω βουτιά στουε ωκεανούς και να πετάω στα αστρα...
να βλέπω άσχημε και όμορφες στιγμές του μικρού σπιτιού που λέγεται Γη...
Για να γράφω τις σκέψεις μου απο αυτο το blog που είναι λίγων λεπτών...
ποιος θα τις διαβάσει?
Πολλοί ίσως και κανείς...
Απλά μπουκωσε το συρτάρι του μυαλου και ήρθε η ώρα να τις βάλω και κάπου αλλού...
Ας αρχίσει το ταξίδι μας...Καλές μας πτήσεις!
καλώς σας βρήκα και καλώς με βρήκατε...
