Υπάρχουν λέξεις...

Θα μου επιτρέψεις αναγνώστη μου(και να μην μου επιτρέψεις δεν με νοιάζει δικό μου ειναι το blog), να βάλω και κάτι που το γουστάρω(θα σου το αναλύσω κιόλας)
Κοίτα και διάβασε αναγνώστη μου...
Υπέρμαχος της σιωπής από τα μικράτα μου...ύψωνα την φωνή μου απέναντι στην κοινωνική αδικία, στις πορείες και στο γήπεδο. Χαμήλωνα και σωπαινα σε ότι αφορούσε εμένα.. Έγραφα τετράδια, ημερολόγια, κόλλες ακόμη και στα κενά των βιβλίων και "άδειαζα" έτσι. Μίλαγα με την φωνή μου στην αρχη με την σκέψη μετά μόνο σε ένα άτομο... Τα χρόνια πέρασαν και έγινε ακόμη πιο έντονο. Απομάκρυνα ρε συ αναγνώστη ανθρώπους έτσι(και απομακρύνω).
Νόμιζα(και νομίζω) άσκοπη την "εξομολόγηση" και την έκφραση συναισθημάτων.
Διάβαζα και πολύ αναγνώστη...Επέλεγα κλασσικούς συγγραφείς, με ήρωες πολύπλοκους τραγικούς, σιωπηλούς και μόνους. Ταυτιζόμουν με την δραματικότητά τους και την σιωπή τους. Πίστευω που λες ότι τα λόγια είναι αέρας καπνός που ταξιδεύει, σύννεφο. και εδώ ήταν η παγίδα, αναγνώστη μου. Γιατί όπως ξέρεις(εσύ που με ξέρεις τόσο καλά)Λατρεύω τα σύννεφα(τα μωβ σύννεφα το ηλιοβασίλεμα), τον καπνό που βγαίνει απο την ξυλόσομπα της γιαγιάς στην Άρτα, το αεράκι που "σπάει" την ζέστη τον Ιούλιο.
Αντίφαση, ε? Χρειάζονται τα λόγια... Είναι μια μορφή έκφρασης...Χρειάζονται οι λέξεις...
Μιλώντας ανακουφιζόμαστε και ανακουφίζουμε, "λευτερωνόμαστε" και "λευτερώνουμε".
Αναγνώστη μου εγώ τα γράφω αυτά. ναι..Γιατί όπως είπε και ο Ηράκλειτος:"γηράσκω δ' αεί διδασκόμενος"
Υπάρχουν λέξεις βλέπεις...Το μόνο που ζητούν από εσένα είναι να τις βάλεις σε μια σειρά να κάνουν παρέα...Να κάνεις φράσεις, αναγνώστη. που θα εκφράσουν τα μεγάλα και τα μικρά ερωτήματά σου, τα συναισθήματα και τις ανάγκες σου. Που θα "ζωγραφίσουν στον αέρα με μαυροκόκκινα γράμματα" τις σκέψεις, τις απόψεις και τις θεωρίες σου. Λέξεις υπάρχουν εσύ τί κάνεις?
Τι μάθημα έμελε να πάρουμε τον Αύγουστο του 2009?
Ε, μην μου πεις ότι δεν κατάλαβες!