ξεκινώ με ενα θέμα βαρυ-ασήμαντο και προσωπικό. Θυμάσαι, αναγνώστη μου τον Ερμάκο μου, τον πούθυκατ. Τον ψιψίνο που με αγάπησε, που με κοιταζε ερωτευμένα, που ήμουν η μαμά του. Μέχρι που ερωτευτηκε μια τσαχπινα γάτα του δρόμου. πάλεψε για χάρη της, πληγώθηκε. Ήταν ο ερμάκος στην είσοδο της πολυκατοικίας και η αγαπημένη του απ' έξω και κοιτάζονταν ερωτευμένα.
Μεχρι την αποφράδα εκείνη ημέρα της 30ης Ιουνίου του 2009, που μετακόμιζα από εκείνο το σπίτι. Ο Ερμάκος μου έφυγε από κοντά μου. Πόσα πρωινά πέρασα να τον ψάχνω, αλλά εκείνος άφαντος. Τι κλάμα έχω ρίξει δεν λέγεται. Ο Ερμάκος μου ήταν παραπάνω από ένας γατούλης για εμένα. Ήταν το παιδί μου, ο εξομολογος μου. και άλλα πολλά. Το 2009 έχασα πολλά πράγματα αναγνώστη μου. Και ένα από αυτά που θα πάρω πίσω θα είναι ένας γάτος (στειρωμένος αυτή την φορά) τον Ερμάκο νο2.
Και είναι το μοναδικό που θα πάρω πίσω, τώρα που το ξανασκέφτομαι. Αλλα αυτή είναι η καριόλα η ζωή. Γυρίζει σαν μύλος ελαιοτριβίου, σε ισοπεδώνει, σου βγάζει το λάδι και σου χαρίζει χαρές για να ξεχνάς τον πόνο σου.
Είδα που λες το Σάββατο στην Βαλτετσίου μια γατοοικογένεια κούκλα. Και ένα μωρό το ερωτεύτηκα και θέλω να το υιοθετήσω σαν συγκάτοικο. ήταν ένας γκρίζος τιγράκος με κάτι μάτια μελαγχολικά...Ένας κούκλος μια ζωγραφιά. Σαν το γατάκι στην φωτογραφία
Θα σου πω όταν έχω νέα...
Το δεύτερο θεμα είναι η εμπνευση που ξαναήρθε. Σχεδιάζω να ξαναπάρω τους δρόμους και τα στενά, να φωτογραφίζω το κλεινόν άστυ. θα μαθεις νέα στα προσεχώς.
Σε αφήνω με το θέμα της "Ε" σχετικά με την κατάντια των ερλλήνων και το ταξίδι στο παρελθόν που μας έκανε το ΜΠΑΤΣΟΚ...Που να μαραθεί το πουλί σε όσους το ψηφισαν και θα το ξαναψηφίσουν. Γιατί η Κ.Ο του ΜΠΑΤΣΟΚ ειναι ευνουχισμένα σκυλάκια της τρόικας.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=214614
Διάβασε και φρίξε, Αναγνώστη
Γατοφιλιά....
