Αναγνώστη μου...Κυριακή σήμερα..Το μέρος που ο θεός(εάν πιστεύεις κάπου) κρύβει τις παντόφλες του. Εσύ σίγουρα θα είσαι σε κάποιο νησάκι για διακοπές και εγώ γράφω στον βρόντο...Αλλά δεν πειράζει θα σου τα πω και ας μην με διαβάσεις!
Όπως ξέρεις αναγνώστη, αραιά και που καταπιανόμαστε και με θέμα "κοινωνικού" περιεχομένου... Βλέπεις τον μήνα αυτό οι πολιτικοί πάνε κρουαζιέρες στα νησιά(όχι με sleeping bag και με καρπούζι), οι μεγαλο-δημοσιογράφοι κάνουν βόλτα με τις Cayenne τους στην Μεγαλόνησο(όταν δεν "κλείνουν blogs)και οι υπόδικοι/απεργοί πείνας στέλνουν μάταια γράμματα στους διευθυντές φυλακών, οι οποίοι στο χωριό τους τρώνε αρνιά και κοκορέτσια. Αυγουστος, γαρ..Είναι παχιές οι μύγες(και ισχνές οι αγελάδες) βγαίνουν και οι κολιοί...
Σήμερα θα μιλήσουμε για την ευτυχία, αναγνώστη μου... Ευτυχία...Όλοι την κυνηγάμε, πιάνουμε την κλωστή από το φόρεμά της και μετά σαν καπνός εξαφανίζεται...
Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να' ρθει, λέει το άσμα. ή είναι κάτι που έρχεται, σε χτυπάει ανύποπτα και εξαφανίζεται εν ριπή οφθαλμού?
Γιατί να την κυνηγάμε με τέτοια μανία σε όλη μας την ζωή? Φιλόσοφοι αφιέρωσαν χρόνια στοχασμού για να βρουν το νόημα της.
Να σου πω αναγνώστη τι είναι ευτυχία για' μένα?
Να ξυπνήσω ένα πρωί και να μην ακόυσω ή διαβάσω κάτι σχετικό με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Να μην δουν τα μάτια μου εικόνες σας εκείνες στην Βερανζέρου τον προηγούμενο μήνα και να μην ακούσω περιστατικά σαν της Κατερίνας και του Θοδωρή και χιλιάδων άλλων μέσα σε φυλακές. Να κοιτάξω γύρω μου και να μην δω παιδιά θύματα εκμετάλλευσης απο μεγάλους.
Να μην ξανακούσω την φράση "γενιά των 700 ευρώ". Τα αυτονόητα δικαιώματά μου στην εργασία να μην κινδυνεύουν να χαθούν.
Η πόλη μας να μην κολυμπά πια στα σκουπίδια και οι "επιχειρήσεις-σκουπα" να αφορούν την βρωμιά και όχι τους ανθρώπους.
Τα πάρκα να έμεναν πάρκα και το ιστορικό κέντρο της Αθήνας να αποκτούσε τη αλλοτινή ηρεμία του.. Όχι άλλες εικόνες κομμένων δένδρων...όχι άλλες εικόνες ανθρώπων που απλά υπάρχουν.
Αυτό είναι ευτυχία για μένα. Όχι ο κόσμος ο ιδεατός αλλά εφικτά μικρά περιστατικά που θα άλλαζαν την καθημερινότητα όλων μας. Δεν είναι παράλογο, αναγνώστη μου. Σε καμία περίπτωση. Πρέπει να ξεκινήσει απο εσένα και από εμένα. Να αφιερώσεις, επιτέλους, δέκα λεπτά την ημέρα να προβληματιστείς και να κατέβεις από το ροζ συννεφάκι σου. Να δεις ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που υποφέρουν από την εγκατάλειψη. δεν έχει σημασία η εθνικότητά τους. Ανθρωποι...
Να σε αγχώσει η κατάσταση της Αθήνας, η βρώμα και η δυσωδία...
Εαν το περιβάλλον είναι ακάθαρτο και η ψυχολογία σου θα "βρωμίσει". Πως να βρεις την ευτυχία έτσι?
να δεις ότι δεν είναι καλά τα χρήματα που παίρνεις για να ζήσεις αξιοπρεπώς. ότι έχει γίνει 25+ ετών και μένεις με τους δικούς σου, αντιμετωπίζοντας τα θέματα που είχες να αντιμετωπίσεις στα 16 σου...Η εξέλιξη είναι ευτυχία και δεν εξελίσσεσαι έσυ.
Πάλι την καρδιά περιβόλι σου έκανα, ε?
Τι περίμενες να διαβάσεις? ότι ευτυχία είναι να σε αγαπούν και να αγαπάς? Να έχεις μια υγιή σχέση να έχεις φίλους και να μπορείς να περνάς καλά?
Αυτά είναι δεδομένα κια τετριμένα, αναγνώστη...
Αλλά για αυτά πρέπει να δουλέψεις μόνο εσύ. Στο χέρι σου είναι να αποκτήσεις μια υγιή σχέση, όπως και να έχεις φίλους(λίγους ή πολλούς) με τους οποίους να περνάτε όμορφα.
Αλλά για τα θέματα που έθιξα πρέπει να κοπιάσουμε όλοι σαν σύνολο. Κάνε το πρώτο βήμα και σκέψου. Ενεργοποίησε τον εγκέφαλό σου. Ευαισθητοποιήσου. Τότε η ευτυχία θα είναι αυτό που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα' ρθει...
