Αναγνώστη μου...Το νταμαζακι μετά από ενα μουσικό διάλειμμα στην γκρίνια είναι και πάλι κοντά σου. Δυνατο και ενημερωμένο με δόσεις κακίας και φιλίας.
Σήμερα θα πιάσουμε τα εργασιακά δικαιώματα, αναγνώστη μου. κατ' αρχήν να σε ενημερώσω οτι αδειευω και είμαι εις τις ιδιαίτερες πατρίδες μου. Παίρνω τον αέρα μου στην εξοχή που λες αναγνώστη μου. Αλλά το μάτι(και το αυτί) του μεγάλου Νταμαζακίου τα βλέπει και τα ακούει όλα. Θα σου πω μια ιστορία που έμαθα χθες:
"Σε μια χωρια μακρινη στο Ελλαδιστάν ήταν μια επιχείρηση. Δεν είχε απλώσει τις ρίζες της μόνο στην χώρα αυτή, αλλά είχε πατρίδα την PANX AMERICANA. να μην τα πολυλογώ κουτσα στραβα έτρεεχε η εταιρία αυτή επιβίωνε. Είχε αρκετους εργαζόμενους, άλλαζε και κατα καιρούς ονόματα. Μια χρονιά στα τέλη της πρωωτης δεκαετίας του 2000 ξέσπασε η λεγομενη οικονομικη κρίση. Κάποιοι το ονομασαν δευτερο Κραχ καποιοι το θεωρησαν μουφα από τις λίγες. Η εν λογω εταιρία το εκμεταλλευτηκε προς ζη,ία των εργαζόμενων της. καταργησε τις προαγωγες, σταμάτησε τις προσλήψεις και τις υπερωρίες. Να διορθώσω. να πληρώνει τις υπερωρίες και αντ' αυτού να δίνει ρεπό. Βλακείες δηλαδή.
Ελα που κάποια στιγμή χρειάστηκε αναγκη υπερωριών. "τσιμπησαν" κάποιοι υπάλληλοι και δεχτηκαν. επειδή όμως δεν είναι ολοι χαζοι στον κοσμο ετούτο καποιοι επαναστατησαν. και εδω ξεκινα το ζουμι της ιστορίας. Ειπώθηκαν αληθειες περι καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων, περί αυλοκολάκων(ελεος ομως), περι βολεμένων και μη."
Η ιστορια καπου εδω τελειωνει. ειχε καυγαδες που δεν σου ανεφερα, ακουστηκαν ΟΙ ΧΑΖΟΜΑΡΕΣ. Μια εξ' αυτων δηλώνει και την νοημοσύνη κάποιων ατόμων:"Τουλάχιστον παλια στις υπερωρίες μας έφερναν φαγητό και τυρόπιτες" Πόσο ηλιθιο απαιδευτο κοντοφθαλμο είναι ένα ατομο που σκεφτεται έτσι? Σαν τους κανίβαλους που θαμπώθηκαν με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια των κατακτητών. Σε έδωσαν μια τυροπιτα πεσε στα τέσσερα και κούνα την ουρά σου για να τους ευχαριστησεις...Αλλά έτσι είναι υπάρχουν άνθρωποι με φτερά και άλλοι που έρπονται μια ζωή...
Σε μια εταιρία που είσαι αναλώσιμος, που κάνεις μια απο τις πιο βαρετες και ρομποτιστικες εργασιες στον κόσμο η μεγαλυτερη δηλωση βλακειας ειναι να εισαι κόλακας. Μην χάσεις το ψωμάκι σου, την εργασία σου στην λατρεμένη εταιρία. Εαν χάσεις τον μισθουλακο σου που σε λίγο θα ζητας και χάρη να σου τον δώσουν θα χάσεις την YSL Mascara σου, τα ποτάκια σου τα ταξιδια σου... Θα είσαι καλο ρομποτάκι αλλά όπως εσυ γουστάρεις... Εαν σου στερήσουν το πρωινό σου τσιγάρο επαναστατεις. Εαν καταπατουν την συμβασή σου και σου ζητούν να εργαστεις δωρεαν αν και συμβουλευεις άλλους να το πράξουν εσυ δεν το κάνεις! Α ρε βρεγμένη βέργα.
Ετσι σκέφτονται αναγνώστη μου πλέον κάποιοι νέοι. Την δουλίτσα τους με τους γονείς και τον κόλο τους. Ας τους θέλουν σκλάβους, κακοπληρωμένους, με σκυμμένα τα κεφάλια. Φορουν το χαλινάρι αναγνώστη μου και χαίρονται κιόλας. χαίρονται που σιγά σιγα φτάνουν το καρότο τους. Το καρότο στερεωμένο σε ένα ζυγό που φοράνε απο τα 22 η 23 τους.
Λυπάμαι που τους βλέπω να έρπονται. Αλλά ευτυχώς βλέπω και αυτούς που έχουν φτερά. που δίνουν ακομη ελπιδες. που αντιστεκονται. που την Κυριακη δεν θα στηρίξουν αυτους που θα τους υποδείξουν η μαμά και ο μπαμπάς(εαν βγει μπορει να σε τρυπώσει στο Δημόσιο καρδουλα μου)
Υπάρχουν κάποιοι αναγνώστη μου που τα βλέπουν αλλιως. που ελπίζουν. Που σηκώνονται από τα καναπεδάκια τους(ασε με εμενα σε όλα τα καλά είτε ειμαι άρρωστη είτε είμαι εκτός με άδεια)
Αλλα δεν θα μας κοψουν τα φτερα ανγνώστη μου. Στις εκλογες ξέρεις εσυ ;-)
Αντε θα τα πουμε σύντομα!
