Καλημέρα αναγνώστη μου! Το Νταμαζάκι είναι εδώ ενωμένο δυνατό!!! Μετά απο λίγες μέρες σιωπής και μια μέρα τεμπελιάς, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σου κάποια θέματα που με απασχολούν.
Λοιπόν...πέρασε η 6η Δεκέμβρη..πορείες, διαδηλώσεις, συλλήψεις, επεισόδια, συλλήψεις, εμπλοκή πολιτικών. Απ' όλα είχε ο μπαχτσές και εφέτος. ομορφα συνθήματα, φωνές και νέοι να φωνάζουν για όσα τους πνίγουν.
Τι μας άφησε ο Δεκέμβρης ο φετινός? Ειχε μια μπαρουτισμένη μυρωδιά και μια γευση πικρίας. Τουλάχιστον για εμένα.
Η Αριστερά παραδοσιακά αγαπά να ξεκινά επετείους. να κάνει πανηγυράκια και να οργανώνει πορείες. καπιταλευονται ένα αυθόρμητο γεγονός και προσπαθούν να κερδίσουν ψηφαλάκια απο όλα αυτά.
Δεν μιλώ μονο για το ΚΚ/μπεεεεε!!! ή για τον ΣΥΡΙΖΑ που για εμένα είναι βάρκα γυαλός ή αλλιώς όπως φυσάει ο άνεμος πάωωω..!!!! Μιλώ γενικά για την Αριστερά που αν δεν λύσει τα κόμπλεξ της και τα θέματα της τα οποία δεν είναι κάτι νέο, ελπίδες πολλές δεν έχει. οχι επανάσταση δεν θα δει ουτε κόκκινη σημαία από μακριά...
Για τον αντιεξουσιαστικό χώρο η αποψη μου είναι ψιλοπερίεργη.
θεωρώ ότι εαν ο χώρος αυτός δεν απομονώσει τα μπάχαλα και βγάλει προς τα έξω τα καλά πράγματα που κάνουν τα στέκια και οι αυτονομίες θα είναι πάντα παρεξηγημένος.
Το "ΡΕΣΑΛΤΟ" έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό όχι απο εκδηλώσεις ή συζητήσεις που κάνει κατα καιρούς, αλλά απο τις συλλήψεις στον χώρο αυτό και στο δημαρχείο Κερατσινίου.
To Nosotros, ειναι ένας πολυχώρος στην καρδιά των Εξαρχείων, με προβολές ταινιών συζητήσεις.Ενα στέκι για νέους.
Πρέπει ο χώρος αυτός να κάνει ένα άνοιγμα προς το ευρύ κοινό. Να ανοίξει τα μάτια και τα μυαλά του και να αποβάλλει λίγο αυτό το κλειστόλομπιστικο(πω τι λεξιπλάστης που είμαι!!Να με χαίρεσαι αναγνώστη μου!) στυλ. οχι ότι δεν έχουν λόγο με όσα γίνονται στις μέρες αυτές που ζούμε. Χρυσαυγίδες, χερι χερι, με τα ΜΑΤ και τους ασφαλίτες(κλασσικα)μέσα στα στέκια ασφαλίτες-ρουφιάνοι, ειναι παντου σαν τα μικρόβια αναγνώστη μου.
Ακουω τα χιλια μυρια και φιλτράρω τα πάντα, καλέ μου. Μου αφήνουν αυτές οι εμπειρίες μαθήματα ευτυχώς. Δεν θυμάμαι μόνο τα μπάχαλα, μονο τις επιθέσεις των Δελ΄ταδων σε διαδηλωτές, μόνο τα δακρυγόνα και τα άσχημα.
Θυμάμαι το δέντρο απο πλαστικό να καίγεται, τους μαθητες να δίνουν λουλούδια σε αστυνομικούς και να φωνάζουν για τον αδικοχαμένο συμμαθητή τους.
Και αναλύω.
Εσύ αναγνώστη μου τι σκέφτεσαι, τι σου έμεινε?
