Καλο μήνα Αναγνώστη μου!!!Τι καλος, δηλαδή, που μας μπηκε σκατά, με τον θάνατο του παππου Θανάση Βεγγου.
Ο παππους μου, αναγνώστη μου ήταν μεγάλος θαυμαστής του παππου θανάση. Τον πράκτορα Θου Βου δεν τον εχανε ποτέ και η ατάκα "μ' αρέσει που ξέρεις και καλοτρώς" προς την γιαγιά μου ηταν συχνή.
Εφυγε και ο θανάσης και μετράμε τις απώλειες. Καμπανέλλης, Παπάζογλου, Ρασούλης, ο Σάντας...όλοι αυτοί μας αποχαιρέτησαν μέσα στο 2011 και δεν έχουμε φτάσει ουτε στα μισά.
κάτι ξερουν και μας αφήνουν μόνους μας, φτωχότερους καλλιτεχνικά.
Θα ξεμεινουμε με την "ζωή της άλλης", την "πατυ", τον "κυνόδοντα" και τον Χατζητζώνη να βαφτίζει τραγουδια κατι σκατομιζέριες για έρωτες και χωρισμους.
Θα μεινουμε με τα 300 γουρουνάκια να μας πουλάνε ψέμα, μέσω των ΜΜΕ παπαγαλακίων, με τον φασισμό των τραπεζών και με ανθρώπους να αυτοκτονουν καθημερινά.
Η τέχνη ειναι ελπίδα και αυτό που κυκλοφορεί τωρα ειναι απελπισία και χυδαιότητα.
Οχι δεν θεωρώ τέχνη την μουσική της Φουρέιρα και της Στικουδη(αν και ειναι πανεμορφες και οι δυο!!!!!), ουτε τις σαπουνοπερες της TV και κυρίως δεν θεωρω τεχνη τα hipster παιδακια που μιλουν για μεταμοντερνισμο και "αυτός ο φωτογράφος ειναι κάτσε καλά".
Η τεχνη πρέπει να πηγαζει από την ζωή και η ζωή από την Τέχνη.
Και δεν ειναι Τεχνη ενα ξεκολάκι να τραγουδα, εκτός και εαν ειναι αυτή η ζωή μας και εγώ ζω στην Αφροδίτη.
Το Νταμαζάκι ειναι αγχωμένο αναγνώστη μου. Ειναι ταυτόχρονα πικραμένο και θυμωμένο. Δεν αντέχω άλλο την κατήφεια και αυτή την έλλειψη ελπίδας.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!!! Βαρέθηκα να ειμαι πειραματόζωο του αποτυχημένου οικονομολόγου και υπουργου.
Εχω βαρεθει να κρεμώ την ζωή μου σε προθεσμίες. Μου θυμίζει ασπροκόκκινη μπουγάδα σαρανταχρονου εργένη. Αλλα πάνω απ' όλα εχω βαρεθει τις πορείες.
Την Πρωτομαγιά τελειωνα την επανάληψη Φυσική και δεν πηγα να μαζέψω Μάη στο Συνταγμα. Αλλα η πορεία δεν ειχε κόσμο. Ακόμη και οι μπάτσοι κορόιδευαν. Το κλασσικό μου συνθημα δεν έχει νόημα πλέον :S
Αναγνώστη μου ενας χρόνος πέρασε από την στιγμή που ο προδότης που ονομάζεται ΓΑΠ, εξήγγειλε ότι σαν γερασμένη πορνη άνοιξε τα ποδια στο ΔΝΤ. Μια βίζιτα που ειχε κανονιστεί ένα εξάμηνο πριν.
Κατι που δεν περιμέναμε τον Λαζόπουλο να το αποκαλύψει εχθές. Με το λιγοστό μας το μυαλό το λέγαμε 2 χρόνια πριν, θυμάσαι?
Αν δεν ειναι το ΠΑΣΟΚ προδότης ποιος είναι? Εαν δεν θυμίζει το ΠΑΣΟΚ χουντα τοτε ποια κυβέρνηση μεταπολιτευτικά την θυμίζει?
Εαν αυτός ο λαός δεν έχει ψεκαστεί με Xanax τότε ποιος εχει ψεκαστεί?
Μεχρι τώρα ήλπιζα ότι η πείνα και η ανεργία θα τον ταρακουνήσουν. Αλλά τελικά δεν ειναι τίποτε δυνατό να μας βγάλει από αυτό τον λήθαργο...
Οπως είχε πει και ο παππους Θανάσης στον Harvey Keitel στο "Βλέμμα του Οδυσσέα"
Η Ελλάδα πεθαίνει, πεθαίνουµε σαν λαός, κάναµε τον κύκλο µας. ∆εν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάµεσα σε σπασµένες πέτρες και αγάλµατα. Πεθαίνουµε. Αλλά, αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα, γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...».
Σε αφηνω εδω. Ευχήσου μου καλή τύχη στις Πανελλήνιες...
Καλό δρόμο!!!
PS. ολο αυτό με την Κερατέα ηταν πολύ καλό για να είναι αληθινο...Κρυφός ασος στο μανικι των Κερατιωτών τα λατομεία Μερέντα στο Μαρκόπουλο???
Ορέστης Ντάντος- θα πάω όταν γουστάρω
Λοιπόν λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω που πάμε
Αν θέλεις έλα, είσαι μεγάλη κοπέλα
Κι αποφασίζεις αν προχωράς ή αν γυρίζεις
Εγώ θα πάω, παίρνω ανάσα βουτάω
Φτάνω στον πάτο, δεν είναι ωραία εκεί κάτω
Μετά ανεβαίνω, τώρα το καταλαβαίνω
Ξανά ανασαίνω, και τώρα καταλαβαίνω
Περνάς τ' αγκάθια, περνάς τ' αγκάθια
Μονάχα για την προσπάθεια
Ένα μαχαίρι, κρατάει τ' αόρατο χέρι
Και κάθε μέρα σου λέει την ίδια φοβέρα
Θα το παλέψεις, ή αλλιώς θα μου τα επιστρέψεις
Όπως τα βρήκες, και μη μετράς τόσες νίκες
Γιατί στα αγκάθια, γιατί στα αγκάθια
Μετράει μόνο η προσπάθεια
Βλέπω το μέλλον των κερδισμένων κυπέλλων
Και λέω όχι, τέρμα οι μεγάλοι μου στόχοι
Γιατί είναι τύχη, αν τελικά θα πετύχει
Και δε με νοιάζει που πάω μ' όποια σου μοιάζει
Καμιά εμπάθεια, καμιά εμπάθεια
Γι αυτούς που κάνουν προσπάθεια
Δεν τους ζηλεύω, μ' αρέσει απλώς να χαζεύω
Τι έχουν οι άλλοι μες στο δικό τους κεφάλι
Σε τι διαφέρουν, όλοι μπορούν να στη φέρουν
Μ' αυτά τα χάδια που αφήνουν βαθιά σημάδια
Μη σταματήσεις, μη σταματήσεις
Είν' η καλή σου προσπάθεια
Μα ποια ζωή σου, θα πάρεις κάτι μαζί σου
Πόσα θα μείνουν, κι αν όσα θέλεις δεν γίνουν
Θα γίνουν άλλα, είναι μεγάλη η σκάλα
Δεν πάω πάσο κι αν όλα είναι να τα χάσω
Καμιά ευθύνη, ποτέ μη σώσει και γίνει
Εγώ ομορφιά μου τ' αγαπάω τα καρφιά μου
Και δεν κολώνω στον πρώτο δυνατό πόνο
Και πες στον χάρο...
Και πες στον χάρο, θα πάω όταν γουστάρω....
Ο παππους μου, αναγνώστη μου ήταν μεγάλος θαυμαστής του παππου θανάση. Τον πράκτορα Θου Βου δεν τον εχανε ποτέ και η ατάκα "μ' αρέσει που ξέρεις και καλοτρώς" προς την γιαγιά μου ηταν συχνή.
Εφυγε και ο θανάσης και μετράμε τις απώλειες. Καμπανέλλης, Παπάζογλου, Ρασούλης, ο Σάντας...όλοι αυτοί μας αποχαιρέτησαν μέσα στο 2011 και δεν έχουμε φτάσει ουτε στα μισά.
κάτι ξερουν και μας αφήνουν μόνους μας, φτωχότερους καλλιτεχνικά.
Θα ξεμεινουμε με την "ζωή της άλλης", την "πατυ", τον "κυνόδοντα" και τον Χατζητζώνη να βαφτίζει τραγουδια κατι σκατομιζέριες για έρωτες και χωρισμους.
Θα μεινουμε με τα 300 γουρουνάκια να μας πουλάνε ψέμα, μέσω των ΜΜΕ παπαγαλακίων, με τον φασισμό των τραπεζών και με ανθρώπους να αυτοκτονουν καθημερινά.
Η τέχνη ειναι ελπίδα και αυτό που κυκλοφορεί τωρα ειναι απελπισία και χυδαιότητα.
Οχι δεν θεωρώ τέχνη την μουσική της Φουρέιρα και της Στικουδη(αν και ειναι πανεμορφες και οι δυο!!!!!), ουτε τις σαπουνοπερες της TV και κυρίως δεν θεωρω τεχνη τα hipster παιδακια που μιλουν για μεταμοντερνισμο και "αυτός ο φωτογράφος ειναι κάτσε καλά".
Η τεχνη πρέπει να πηγαζει από την ζωή και η ζωή από την Τέχνη.
Και δεν ειναι Τεχνη ενα ξεκολάκι να τραγουδα, εκτός και εαν ειναι αυτή η ζωή μας και εγώ ζω στην Αφροδίτη.
Το Νταμαζάκι ειναι αγχωμένο αναγνώστη μου. Ειναι ταυτόχρονα πικραμένο και θυμωμένο. Δεν αντέχω άλλο την κατήφεια και αυτή την έλλειψη ελπίδας.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!!! Βαρέθηκα να ειμαι πειραματόζωο του αποτυχημένου οικονομολόγου και υπουργου.
Εχω βαρεθει να κρεμώ την ζωή μου σε προθεσμίες. Μου θυμίζει ασπροκόκκινη μπουγάδα σαρανταχρονου εργένη. Αλλα πάνω απ' όλα εχω βαρεθει τις πορείες.
Την Πρωτομαγιά τελειωνα την επανάληψη Φυσική και δεν πηγα να μαζέψω Μάη στο Συνταγμα. Αλλα η πορεία δεν ειχε κόσμο. Ακόμη και οι μπάτσοι κορόιδευαν. Το κλασσικό μου συνθημα δεν έχει νόημα πλέον :S
Αναγνώστη μου ενας χρόνος πέρασε από την στιγμή που ο προδότης που ονομάζεται ΓΑΠ, εξήγγειλε ότι σαν γερασμένη πορνη άνοιξε τα ποδια στο ΔΝΤ. Μια βίζιτα που ειχε κανονιστεί ένα εξάμηνο πριν.
Κατι που δεν περιμέναμε τον Λαζόπουλο να το αποκαλύψει εχθές. Με το λιγοστό μας το μυαλό το λέγαμε 2 χρόνια πριν, θυμάσαι?
Αν δεν ειναι το ΠΑΣΟΚ προδότης ποιος είναι? Εαν δεν θυμίζει το ΠΑΣΟΚ χουντα τοτε ποια κυβέρνηση μεταπολιτευτικά την θυμίζει?
Εαν αυτός ο λαός δεν έχει ψεκαστεί με Xanax τότε ποιος εχει ψεκαστεί?
Μεχρι τώρα ήλπιζα ότι η πείνα και η ανεργία θα τον ταρακουνήσουν. Αλλά τελικά δεν ειναι τίποτε δυνατό να μας βγάλει από αυτό τον λήθαργο...
Οπως είχε πει και ο παππους Θανάσης στον Harvey Keitel στο "Βλέμμα του Οδυσσέα"
Η Ελλάδα πεθαίνει, πεθαίνουµε σαν λαός, κάναµε τον κύκλο µας. ∆εν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάµεσα σε σπασµένες πέτρες και αγάλµατα. Πεθαίνουµε. Αλλά, αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα, γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...».
Σε αφηνω εδω. Ευχήσου μου καλή τύχη στις Πανελλήνιες...
Καλό δρόμο!!!
PS. ολο αυτό με την Κερατέα ηταν πολύ καλό για να είναι αληθινο...Κρυφός ασος στο μανικι των Κερατιωτών τα λατομεία Μερέντα στο Μαρκόπουλο???
Ορέστης Ντάντος- θα πάω όταν γουστάρω
Λοιπόν λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω που πάμε
Αν θέλεις έλα, είσαι μεγάλη κοπέλα
Κι αποφασίζεις αν προχωράς ή αν γυρίζεις
Εγώ θα πάω, παίρνω ανάσα βουτάω
Φτάνω στον πάτο, δεν είναι ωραία εκεί κάτω
Μετά ανεβαίνω, τώρα το καταλαβαίνω
Ξανά ανασαίνω, και τώρα καταλαβαίνω
Περνάς τ' αγκάθια, περνάς τ' αγκάθια
Μονάχα για την προσπάθεια
Ένα μαχαίρι, κρατάει τ' αόρατο χέρι
Και κάθε μέρα σου λέει την ίδια φοβέρα
Θα το παλέψεις, ή αλλιώς θα μου τα επιστρέψεις
Όπως τα βρήκες, και μη μετράς τόσες νίκες
Γιατί στα αγκάθια, γιατί στα αγκάθια
Μετράει μόνο η προσπάθεια
Βλέπω το μέλλον των κερδισμένων κυπέλλων
Και λέω όχι, τέρμα οι μεγάλοι μου στόχοι
Γιατί είναι τύχη, αν τελικά θα πετύχει
Και δε με νοιάζει που πάω μ' όποια σου μοιάζει
Καμιά εμπάθεια, καμιά εμπάθεια
Γι αυτούς που κάνουν προσπάθεια
Δεν τους ζηλεύω, μ' αρέσει απλώς να χαζεύω
Τι έχουν οι άλλοι μες στο δικό τους κεφάλι
Σε τι διαφέρουν, όλοι μπορούν να στη φέρουν
Μ' αυτά τα χάδια που αφήνουν βαθιά σημάδια
Μη σταματήσεις, μη σταματήσεις
Είν' η καλή σου προσπάθεια
Μα ποια ζωή σου, θα πάρεις κάτι μαζί σου
Πόσα θα μείνουν, κι αν όσα θέλεις δεν γίνουν
Θα γίνουν άλλα, είναι μεγάλη η σκάλα
Δεν πάω πάσο κι αν όλα είναι να τα χάσω
Καμιά ευθύνη, ποτέ μη σώσει και γίνει
Εγώ ομορφιά μου τ' αγαπάω τα καρφιά μου
Και δεν κολώνω στον πρώτο δυνατό πόνο
Και πες στον χάρο...
Και πες στον χάρο, θα πάω όταν γουστάρω....
