Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Το Λαλα της Αθήνας

Αναγνωστη μου καλησπέρα. Δευτερη φορα που σου μιλάω σε σήμερα και σε διάστημα λιγότερο των πέντε ωρών.
οπως σου ειπα και στην προηγούμενη συνευρεση μας, αυτες τις μέρες και για λίγες μόνο εμφανίσεις θα είμαι στο κλεινόν άστυ.
Αθηνα λοιπόν. η περιοχή στην οποία φιλοξενουμαι ανήκει στην μαυρη ζώνη, ή αλλιώς στο ιστορικό κέντρο. με τα αλήτικα παπούτσια μου, περπαταω πολύ οπως ξερεις και με την φωτογραφική μου κανω συνεχόμενα κλικ κλικ, φυλακιζοντας ετσι στιγμές, ζωές και δρόμους.
Μονο οταν χανομαι στην αθέατη πλευρα της πόλη ξεχνιούνται όλα αυτά. ουτε κλικ κλικ, μονο σκέψεις, εικόνες και καταγραφή στο μυαλό μου.
βερανζέρου μενάνδρου, κουμουνδούρου Χαλκοκονδύλη. Δρόμοι που ακόμη και την μέρα εχουν μια άγρια όψη. Δρόμοι που απέχουν ελαχιστα λεπτα, απο τα φωτεινά Εξάρχεια από το κοσμικό κολωνάκι. αλλος πλανήτης.
Δεν θα σου πω για το πολιτισμένο εξωτερικό, διότι και εκει υπάρχουν περιοχές που κανένας τουριστικός χάρτης δεν τις περιλαμβάνει.
Θα σου πω για το απολίτιστο εσωτερικό.
Γυναίκες, ολων των ηλικιών να πουλούν το κορμί τους, οι νταβατζηδες τριβουν τα χερια τους απο τα κέρδη,ανθρωποι να ψαχνουν "καλυτερη ζωή" στην πρέζα και γίνονται φυτά και οι μπάτσοι κανουν βόλτες σφυρίζοντας αδιαφορα και συμμετέχοντας στην μπίζνα.
Αλλα ξέχασα....αυτοι οι τυποι δεν πληρώνονται για να προστατευουν γυναικες απο την πορνεία, για να προστατευουν πολίτες απο τους ληστές, για να κανουν αυτο που περιλαμβάνει ο ορισμός του υπουργείου τους.
Ειναι για να ψεκαζουν ωσάν κατσαρίδες διαδηλωτές, να παιρνουν μίζες απο τα σκοτεινά επαγγέλμα, να βαράνε...να κόβουν βόλτες σαν παγώνια κορδωμένοι παιζοντας το εξουσία...
οχι...εχουμε χασει τον μπουσουλα...Το ΚΚΕ το παιζει ΜΑΤ, τα ΜΑΤ το παιζουν ψεκαστες, οι ψεκαστές το παιζουν γενικά.
Αχ Αναγνώστη μου. περπατάω στους δρομους του κεντρου, νιώθοντας πιο ξένη και απο τους ξένους. βλέπω ακόμη παιδάκια σε καροτσια να γελάνε, ανθρώπους να μιλάνε και να προσπαθουν να χτίσουν μια άλλη ζωή.
δεν με νοιαζει το χρώμα τους,η γλώσσα τους. Το μονο που βλέπω σε όλους ειναι η ίδια απελπισία στο βλεμμα...
Μια πολη απο γεματη Ζομπι. μονο το σάββατο ολοι ξεχνουν το αγγουρι και ξεχνιουνται λιγο σε μπαρ, παγκακια, κλαμπ, μπουζουκια και οπου την βρίσκει ο καθενας.
Γιατι ο καθενας αναζητα μια γωνια ευτυχίας στην γκρίζα ετουτη πολη, την οποία όλοι μισούμε να αγαπάμε....σε μια πολη που ακομη εχει φωνή ρυθμό και ανθρώπους να γελάνε
καλο απόγευμα Αναγνώστη μου

kamelot-necropolis

Ποσοι μου είπαν γεια!!!!