Το Λαλα μιας Δευτέρας

καλημέρα Αναγνώστη μου κατεψυγμενε!το νταμαζακι ειναι εδώ ενωμενο,παγωμένο! βιβλική καταστροφή εγινε εχθες στην πατρική μου οικεία, Αναγνωστη μου..και όχι τίποτε άλλο μου χαλασε την υπεροχη στιγμή!Ημουν που λες στο κρεβαβτακι μου,αγκαλια με το netbookάκι μου και ετρωγα(φυσικά),τα υπέροχα καρυδάκια απο τα ορεινα της Αρτας,εβλεπα και μια σειρούλα,ειχα περασει και υπέροχα τις προηγουμενες μερες. ηταν ξερεςι απο εκείνες τις στιγμές που λες:να την η ευτυχία ειναι εδω και μου κρααει το χέρι,παρόλο το PSI,το μνημόνιο τις διακοπές του GAP στην Κόστα Ρικα. Και εκει ακουω κατι νερα να τρεχουν, τρεχω και εγω και τι να δω:πλημμυρα απο το WC...πηρα την πιρόγα μου(γιατι αλλιως δεν περπατουσες στο διαδρομο)πηγα να κλεισω την παροχη του νερού(με την συνοδεια των απαραιτητων επικλησεων στην Παναγίτσα και τον Χριστουλη)και μαζευα τα ασσμαζευτα.
Θυμασαι Αναγνωστξ μου που οταν ημουν μικρή σου έλεγα ότι θελω να σφουγγαρίσω την Βενετία? Ε..το εκαναν εχθες και ηταν ακομη μια πολυ κακή ιδέα...
Ετσι ξεμεινα απο νερό και θερμανση. Εδραιώνω την σχεση μου με το αερόθερμο και αν πηγαινω γυρω γυρω ωσαν ανυδρη κορασιδα για μπανιο...Ειδα βεβαια και την θετικη πλευρα ολου αυτου:πλυθηκε το χαλι του δωματίου μου και σφουγγαριστηκε αβαδιστα και αβιαστα ο κατω όροφος του σπιτιου.
Αυτα!Ηθελα τοσο πολύ να γκρινιάξω,που ειπα να τα πω σε εσενα, αφου ξερω ότι μετα απο τοσα χρονια,μ'αγαπας τόσο που δεν θα με παρατήσεις..
κατα τα λοιπά, το PSI αλλα ξυρισμα με την ψιλη που μας ετοιμαζουν οι ιδιώτες δανειστές μας(πςςςς τι ειπα παλι!!!) το σκεφτονται λες και ειναι νυφική κουπ...Μας τα ζαλισαν ενα σαβαβτοκυριακο τωρα..θα το κανουν,δεν θα το κανουν?
Σφαξε με αγα μου να αγιασω καταντησε...οχι τιποτε αλλο θελω να κανονισω ενα ταξιδι τον Απρίλιο και δεν ξερω εαν θα αλλαξω τις δραχμες μου σε ευρω ή όχι..
Επιτελους οι δραχμουλες. Ο Κολοκοτώνης, ο Καποδιστριας και τα άλλα παιδια θα ζωντανέψουν παλι στα ταμεία αν και αυτή την φορα δεν θα ειναι σε χαρτονομίσματα των 5000 δρχ και 500 αντιστοιχα, αλλα σε εκεινα των 5,000,000,000 και 5,000,000 δρχ.
Φτασαμε στα όρια μας αναγνώστη μου και ακόμη και το χιουμορ μας σαν να ψιλοπιάνει πάτο. και πως να μην το κανει; Οι μισοι μας φιλοι ειναι εξωερικ, οι αλλοι μισοι ανεργοι και καποιοι γνωστοι μας που εργαζονται ακόμη ξεχασαν πως ειναι να πληρώνεσαι...
Σπαραζουν ονειρα απο την ανεργια και την φτωχεια, η μεταναστευση δεν ειναι μονοδρομος,διοτι και εξω τα ιδια θεματα υπάρχουν (πανω κάτω). καποτε ειχες τον ερωτα..Σκοτωνεται και αυτος καθημερινά απομ το ψυχος και τον φοβο. Ειμαστε μια χωρα γκριζων ανθρωπων?
Ισως...γιατι υπαρχουν ακομη καποιοι καλλιτεχνες που φωτιζουν τις στιγμες μας. Δες τον κο Χριστιανοπουλο και τον κο Μίσσιο.
Ειμαστε μια χωρα γκριζων ανθρωπων με καποια ουρανια τόξα να περπατουν αναμεσα μας...
Αλλα αυτοι οι γκριζοι ανθρωποι καποια μερα θα κοκκινήσουν Αναγνώστη μου. και τότε ο διαβολος θα κατέβει στην γη και θα παρει εκεινα τα ροζ γουρουνακια του κυνοβουλιου μαζί του. Γι'αυτο ας σηκώσουμε τα ποτήρια μας καλέ μου στις στιγμές εκεινες!
Μονο που ελπίζω να μην κανουν αυτες οι στιγμές της επαναστασης 400 ετη να ερθουν γιατι τα ρεκορ αυτα δεν ειναι να τα ξανασπάμε...
Ελπιζω να ερθουν συντομα και να είμαστε και εμεις εκει...
Αναγνωστη μου τα λεμε συντομα!

Archive-bullets

Το Λαλα του Κου Βάρναλη

Αναγνώστη μου, τρομοκραχτημένε καλησπέρα... Σημερα δεν θα σε ζαλισω με λογάκια απελπισίας, ουτε θα σου γκρινιάξω.. Σημερα θα σε ομορφυνω με ενα ποίημα,του ισως ποιο αγαπημένου μου (για σημερα) ποιητή του κου  Βάρναλη. ενα ποίημα χιλιοειπωμένο, τραγουδισμένο απο τον μεγα Ξυλουρη και από τον γαβ γαβ Σφακιανάκη.












Η Μπαλάντα του Κυρ- Μέντιου   

Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Κούτσα μια και κούτσα δυο
της ζωής το ρημαδιό!

Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ' φήναν νηστικό.

Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια
με κοτρόνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ' αχαμνά!

Aνωχώρι, Κατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι,
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.

Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κι' έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.

Kαι ζευγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι' άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ' αφεντός τα στρέμματα.

Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνωνται οι λαοί
για τ' αφέντη το φαϊ.

Kαι γι' αυτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!

Aλλά εμένα σε μια σφήνα
μ' έδεναν το Μαη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.

Kι' ο παπάς με την κοιλιά του
μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
"Σε καβάλησε ο Χριστός!

Δούλευε για να στουμπώσει
όλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι.
Μη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!
-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!
-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!...
-Σούτ! θα φας στον ουρανό!"

Kι' έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κι' εγώ,
του θεού τ' αβασταγό!

Kι' όταν ένα καλό βράδυ
θα τελειώσει μου το λάδι
κι' αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ είν' η ζωή),

H ψυχή μου θε να δράμη
στη ζεστή αγκαλιά τ' Αβράμη,
τ' άσπρα, τ' αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!

Γέρασα κι' ως δε φελούσα
κι' αχαϊρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.

Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:
"Χαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!

Σώσε το γέρο κύρ Μέντη
απ' την αδικιά τ' αφέντη,
συ που δίδαξες αρνί
τον κύρ λύκο να γενή!

Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!..."
Μα με την κουβέντα αυτή
πόρτα μου 'κλεισε κι' αυτί.

Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:

"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι' όξαποδώ
κει δεν είναι παρά δώ.

Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρης. Οπου ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί.

Mη χτυπάς τον αδερφό σου-
τον αφέντη τον κουφό σου!
Και στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ' αφεντικό.

Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς
θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.

Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι' έχ' η πλάση κοκκινήσει
κι' άλλος ήλιος έχει βγη
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γης".

Νικος  Ξυλούρης Η μπαλάντα του κύρ Μέντιου

Άστεγοι

ΠΡΟΣΟΧΗ! Κάνει πολύ κρύο και θα κάνει ακόμη περισσότερο τις επόμενες μέρες. για να μην πεθάνουν κι άλλοι συνάνθρωποί μας στον δρόμο, ΠΑΡΑΚΑΛΩ κρατήστε τα παρακάτω τηλέφωνα και κοινοποιήστε όπου μπορείτε ότι : Όσοι πολίτες εντοπίσουν άστεγους που χρειάζονται βοήθεια μπορούν να απευθυνθούν στο ΚΥΑΔΑ στα τηλέφωνα: 2105246515 και 2105239465. Επίσης να τους κατευθύνουν προς το κλειστό γυμναστήριο ΡΟΥΦ, που βρίσκεται στην συμβολή των οδών : Πειραιώς και Εχελίδων 69, το οποίο παραμένει ανοιχτό για όλο το 24ωρο, ώστε όσοι δεν έχουν στέγη να προμηθεύονται κουβέρτες,παπλώματα,υπνόσακους, προκειμένου να περάσουν το βράδυ εκεί...


http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Αναγνώστη μου ειναι χαλεποί οι καιροί και το μονο που θα μας σώσει ειναι η αλληλεγγύη. 

Ο θάνατος του άστεγου της πλ.Αγοράς

Αναδημοσιευση από τον "Παραλληλογράφο"

που αναδημοσιευσε απο τον αγωνα της Κρητης

Ένας άνθρωπος πέθανε μέσα στη βροχή.  Ξάπλωσε σε ένα παγκάκι στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, στην Πλατεία Αγοράς, απέναντι από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και τη φάτνη της γέννησης του Χριστού και δεν ξανασηκώθηκε. Μόνος στο πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης απέναντι από ένα σύμβολο αγάπης και χαράς. Καταναλωτικής χαράς εν πολλοίς και πλαστικής σε καιρούς ισχνών αγελάδων.
Στο ίδιο σημείο που συγκεντρώνονται οι πολίτες για να διαμαρτυρηθούν για την αποκτήνωση που προκαλούν οι πολιτικές του μνημονίου, αλλά και στο σημείο που στήθηκαν και φέτος ακριβές, δαπανηρές φιέστες. Εκεί που περιδιαβαίνουν και οι άστεγοι της πόλης μας. Στο παγκάκι που κοιμήθηκε ένα βροχερό βράδυ ένας άνθρωπος άφησαν τώρα κάποια λουλούδια. Εις μνήμη του πρώτου νεκρού άστεγου ενός μακρύ χειμώνα και στην πόλη μας. Απέναντι από τη φάτνη που ο πλαστικοποιημένος Χριστός γεννιότανε για τον άνθρωπο που πέθανε.
Ο M.X. από τον Αποκόρωνα Χανίων, σύμφωνα με τις μαρτυρίες ανθρώπων που τον συναντούσαν συχνά στην Πλατεία Αγοράς ήταν ένας καλοσυνάτος άνθρωπος με πολλά προβλήματα. Ήταν ένας από τους πολλούς άστεγους που έχει πλέον η πόλη μας. Άνθρωποι από διάφορες περιοχές της Ελλάδας και του κόσμου, αλλά και από τα Χανιά. Ναι! Από τα Χανιά! Έχουμε λοιπόν κι εμείς εδώ αποκτήσει τις συνήθειες μεγαλουπόλεων τις οποίες χαρακτηρίζαμε απάνθρωπες;
Με το όποιο κράτος πρόνοιας είχε απομείνει να θεωρείται πλέον προβληματικό, χαρακτηρίζεται περιττό και βάρος στην προσπάθεια «σωτηρίας» της οικονομίας, και με τις περικοπές που αποφασίζονται να πλήττουν κυρίως τους ασθενέστερους, όποιος δεν έχει οικογένεια ή όποιος έχει σπάσει αυτούς τους δεσμούς που αποτελούν ένα τελευταίο δίχτυ προστασίας, μένει τελείως απροστάτευτος σα μέσα σε ένα ναρκοπέδιο.  Εκεί, ίσως βρεθούν άνθρωποι να δώσουν μια βοήθεια. Κάποια δίκτυα αλληλεγγύης. Όπως αυτά των διάφορων συσσιτίων που λειτουργούν στην πόλη μας. Όμως εδώ, οι πραγματικές λύσεις μπορούν να έλθουν μόνο μέσα από πολιτικές αποφάσεις και οργανωμένες δράσεις της κοινωνίας των πολιτών.  Γιατί εδώ υπάρχει πλέον ένας πόλεμος και θρηνούμε θύμματα.
Ο περιπτεράς που κάλεσε το ασθενοφόρο δίνει μία άλλη πτυχή για μια τραγωδία βαθιά πολιτική.  Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να πείσει τους ανθρώπους στο ΕΚΑΒ να έρθουν να τον παραλάβουν.  Μισή ώρα προσπαθούσε να τους εξηγήσει πως ο άνθρωπος είναι πιθανό να είναι νεκρός καθώς αφού ξάπλωσε, σύντομα μετά άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, μα αυτός παρά τη σφοδρή κακοκαιρία έμενε ακίνητος. Αυτοί από την πλευρά τους τον ρώτησαν αν αναλαμβάνει την ευθύνη για να έρθει το ασθενοφόρο, κι αν όταν έλθουν, τι θα έχει να πει αν σηκωθεί και φύγει, όντας υγιής.
Βλέπετε, πλέον οι καταστάσεις που ζούμε είναι πολύ κοντά στη βαρβαρότητα. Και κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι υπό κακές συνθήκες εργασίας υπό συνεχή πίεση σε μία ούτως ή άλλως πολύ δύσκολη και υπεύθυνη δουλειά μπορούν να αντιδράσουν και απάνθρωπα. Αυτή είναι άλλη μία όψη του εφιάλτη που ξετυλίγουν οι πολιτικές του μνημονίου μπροστά μας. Όχι μόνο για τους άστεγους…
Πιστεύω πως σήμερα δεν υπάρχει μεγαλύτερη βαρβαρότητα από το να συνεχίζεις να πράττεις όπως και πριν από την κρίση. Έτσι πράττουν και αρκετοί πολιτικοί στα Χανιά. Ψηφίζουν υπέρ των πολιτικών που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κοινωνική βαρβαρότητα μα συνεχίζουν να πράττουν σα να μη συμβαίνει τίποτα. Συνεχίζουν λοιπόν την καθημερινότητά τους όπως προστάζουν τα αξιώματα που έχουν.
Για τους βουλευτές του νομού αυτό σημαίνει, παρουσία σε πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις, επικοινωνιακές ερωτήσεις που δε δίνουν απαντήσεις στη Βουλή για προβλήματα που αυτοί συντελούν στη δημιουργία τους μέσω της θετικής ψήφου που δίνουν σε αντιλαϊκά νομοσχέδια, πλήρης υποταγή στο κομματικό άρμα και ως εκ τούτου πλήρης απουσία από την αγωνία και τον αγώνα των πολιτών. Τα συντρίμμια που αφήνουν πίσω τους τα ονομάζουν «υπεύθυνη στάση» και συνεχίζουν μια ρουτίνα που πλέον κανένα δε συγκινεί.
Από την άλλη, υπάρχει και η απογοήτευση της παρουσίας του Δήμαρχου Χανίων. Ο κ. Σκουλάκης ίσως πίστευε πως η Δημαρχία θα αποτελούσε μια ευκαιρία για ένα ήσυχο τέλος στην πολιτική καριέρα του σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών. Κακώς, αν αυτό ισχύει.
Είναι κατανοητό να επιθυμεί να μη συνδεθεί απόλυτα στο τέλος της πολιτικής του καριέρας, με μία κυβέρνηση μνημονίου, ως βουλευτής της. Είναι φυσικό να θέλει να τον θυμούνται ως έναν βουλευτή και τώρα δήμαρχο που δίχως να είναι ίσως ριζοσπαστικός τουλάχιστον προσπάθησε μέσα από κάποια πλαίσια και περιορισμούς για το καλύτερο δυνατό. Είναι ακόμα θεμιτό να επιθυμεί ν’ αποχωρήσει απ’ αυτή την κυβέρνηση δίχως να έρθει σε ρήξη με τις πολιτικές αυτής της κυβέρνησης. Ως ένας που ψήφισε μεν το μνημόνιο όμως εικάζω, όχι επειδή το επιθυμούσε αλλά επειδή ήθελε να μείνει πιστός στο κόμμα του. Όσοι διαφωνούνε, δεν είναι αναγκαίο να επιθυμούνε τη σύγκρουση. Μπορεί απλά να αποχωρούν από τη βουλευτική τους θέση. Ίσως αυτή να είναι η περίπτωση με τον κ. Σκουλάκη.
Όμως ακόμα και αν αυτό ισχύει, σήμερα αποτυγχάνει παταγωδώς. Αφού όταν καίγεται το σπίτι του πολίτη του δήμου σου εσύ δε μπορείς να σφυρίζεις αδιάφορα, δε μπορείς να απουσιάζεις. Και τι άλλο από αδιαφορία και θανάσιμη αργοπορία είναι η ανυπαρξία βασικών υποδομών για την κάποια ανακούφιση συμπολιτών μας που έχουν πληγεί περισσότερο βάναυσα από τις ακολουθούμενες πολιτικές; Υποδομές που θα μπορούσαν να είχαν ήδη πραγματοποιηθεί δίχως να έχει προχωρήσει σε κάποια σύγκρουση.
Μόνο για τη συγκεκριμένη περίπτωση αναφορικά με τους άπορους της πόλης μας αλλά και τους άστεγους αναφέρω χαρακτηριστικά την αργοπορία στη λειτουργία του κοινωνικού παντοπωλείου, τη μη δημιουργία ξενώνα για άστεγους, την αδυναμία να στηρίξει υποτυπωδώς τους ασθενέστερους συμπολίτες μας.
Ο κ. Σκουλάκης βεβαίως μπορεί να μας πει πως λείπουν οι πόροι για να προχωρήσει σε αυτά τα έργα. Κι εκεί παρουσιάζεται λοιπόν το πρόβλημα. Γιατί όταν φτάνουμε στην ουσία η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Όσον αφορά στη λειτουργία του νοσοκομείου, στα προβλήματα των εμπόρων, στην ανεργία των νέων αλλά και των μεγαλύτερων σε ηλικία, στην αγωνία των πολιτών της πόλης του για επιβίωση, στην αυξανόμενη φτώχεια. Στους πόρους που χρειάζεται για να μπορεί να δημιουργήσει υποστηρικτικές δομές.  Στη σύγκρουση με τον κομματικό του φορέα που θα είναι αναγκαία για να καταγγείλει τα ελλιπή εργαλεία που έχει ως δήμαρχός στα χέρια του για ν’ ανακουφίσει κάπως τα πράγματα.
Είναι αυτή η αδυναμία του κ. Σκουλάκη να συγκρουστεί, να διαχωρίσει τη θέση του που τον καταδικάζει στο ν’ ακολουθεί τον εύκολο δρόμο μίας δημαρχιακής ρουτίνας, με κάποιες πεζοδρομήσεις, πολύ επικοινωνία και φιέστες και λίγη ουσία. Που τον καταδικάζει, εν τέλει, να λειτουργεί ως ένας κομματικός δήμαρχος. Αυτό, άλλες εποχές δε θα ενοχλούσε τόσο πολύ, σήμερα έχει κόστος: είναι εν δυνάμει βαρβαρότητα.
Άλλωστε είναι ο ίδιος  κ. Σκουλάκης που στους προεκλογικούς λόγους του αλλά και μετά την εκλογική του νίκη μιλούσε για μία δημαρχία πέρα από κομματικές αγκυλώσεις, της συνεργασίας και των υπερβάσεων, από και για τους πολίτες.
Κι έτσι λοιπόν φαίνεται πως το βάρος πέφτει όλο στους ώμους των ίδιων των πολιτών. Αυτοί οι πρώτοι λίγοι πολίτες που στην είδηση του θανάτου του Μ.Χ. συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Αγοράς και άφησαν κάποια λουλούδια στο παγκάκι που πέθανε και που μετά προχώρησαν σε συζήτηση για το τι μπορούν να κάνουν.
Πολίτες που ξανασυναντήθηκαν χθες στην κατάληψη της Rosa Nera για τη λήψη αποφάσεων. Πολίτες οι οποίοι στην απουσία της πολιτείας σήμερα στελεχώνουν συνελεύσεις γειτονιών, συμμετέχουν σε κινήσεις και κινήματα, υπήρξαν κάποιοι οργισμένοι εδώ και καιρό και άλλοι αγανακτισμένοι, τώρα φαίνονται αποφασισμένοι να λάβουν δράση. Αυτό, αποτελεί και την πιο υγιή αντίδραση μίας κοινωνίας που την άφησαν μόνη τη στιγμή που δέχεται τον πιο μεγάλο πόλεμο.

Το Λαλα του 2012

Καλησπέρα Αναγνώστη μου και καλή χρονια...πανε πέρασαν οι βρμιάρες μέρες, με ξενυχτια,ταξίδια,οικογενειες,φαγητα,χουρχουρίσματα και φιλους... Πως περασες καλέ μου? πως σε βρήκε το νέο έτος? κερδισες κανενα φλουρί ή τζίφος?
Αχχχ.. Ήρθε και το 2012 και ειναι σαν να μη έφυγε ποτέ το 2011. Στα πολιτικα μια απο τα ίδια, ο Παναγόπουλος (αυτός ντε της ΓΣΕΕ) αλυχτάει σαν λυσσασμένος σκύλος(συγνώμη αγαπημενα σκυλάκια), γιατι πλησιάζουν οι εκλογές και θελει μερίδιο και αυτός από καποια πιτούλα, Η Αννα κάτι λεει για PSI (τρεχα γύρευε), ο Παπαδη-ι-ος μετράει υπουργός και σύμβουλος, ο ΓΑΠ ειναι μεσα στην στενοχώρια γιατι εχει παλιόκαιρο στο Αιγαίο και δεν μπορεί να βγει βόλτα με το κανό και οι Έλληνες αυτοκτονουν,αυτοπυρπολουνται ή γίνονται νεοάστεγοι. Ο Παπακωνσταντίνου μας υποσχεται ότι θα είναι καλός και δεν θα μας αυξησει και αλλο την ΔΕΗ. Λες και εχει μεινει και κανένας με στέγη, ωστε να φωτίζεται κιόλας... Η Τυποεκδοτική βγαζει την φυλλάδα του Γιαννικου(αυτου με το ΑΛΤΕΡ) και η Ελλαδάρα μας γινεται πρωτο θεμα μέρα παρά μέρα στα ξένα ΜΜΕ. Γιατι τα εγχώρια ασχολουνται με τον γαμο Παρθένη-θάνου, με τα βυζια της κάθε αρτιστας και με το νέο χιτ του Οικονομόπουλου "πουτάνα στην ψυχή".
Όπως έχουμε πει, Αναγνώστη μου έχουμε πέσει πολύ χαμηλά και αυτό το βαρέλι ειναι σαν εκείνο των Δαναϊδων..Άπατο.
Το αποφάσισα Αναγνώστη μου. Εαν δεν κανουμε κατι να σηκωθούμε απο τον καναπε και να αρχίζουμε να τους βαραμε μπας και φυγουν , θα παρω την σκηνή μου και το Backpack Μου και θα την κάνω για την goa. θα γίνω νεοχίπης αφου νεόφτωχη με έκανε το ΠΑΣΟΚ... Ε αμαν πια! περιμένουμε απο ποιον και τι? Απο το καθιερωμένο ραντεβου για ξύλο καθε σαράντα μέρες στο Συνταγμα? Ή απο τους εργατοπατέρες να μας σώσουν?
Και μεσα σε όλα αυτά υπάρχει εκείνο το υπέροχο πλάσμα, ο γιος της Lila και του ψιτ, το οποίο μεσα στην τάξη του φώναξε : "το πάθος για την λευτεριά ειναι δυνατότερο από όλα τα κελιά", έτσι για να μας αποδείξει ότι υπάρχει ακόμη η ελπίδα στα παιδικα στόματα..
Κράτα γερά Αναγνώστη μου. Ειναι δίσεκτο το έτος και καθοριστικό.
Καλό απόγευμα
Επειδη σημερα ειναι τα γενέθλια του κυριου νίκου Καββαδία το λαλα ειναι σε ποίηση δική του...

Γιάννης Κούτρας- Kuro Siwo