Αναγνώστη μου εμείς τα λέμε και στο : culturanimi.wordpress.com
Αλλά σήμερα το πρωί ένα χρόνο μετά αποφάσισα να δημοσιεύσω κάτι και στο αγαπημενο μου πρώτο blog. Τι ειναί αυτό;
Ένα ποίημα του Edgar Allan Poe και ενα λαλά από τους Katatonia για τους δαιμονες μας...Εσωτερικούς και εξωτερικούς...
Όνειρο μέσα σ' ένα όνειρο..
Δέξου το φιλί αυτό στο μέτωπο!
Και, φεύγοντας μακριά σου τώρα,
Έτσι άφησέ με να ομολογήσω-
Ότι δεν έχεις άδικο, εσύ που θεωρείς
Ότι οι μέρες μου υπήρξαν ένα όνειρο:
Κι όμως κι αν η ελπίδα έχει πετάξει μακριά
Σε μια νύκτα, ή σε μια μέρα,
Μέσα σε μια οπτασία, ή σε καμιά
Είναι ως εκ τούτου λιγότερο χαμένη;
Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
Δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σ’ ένα όνειρο.
Στέκομαι μεσ’ το βρυχηθμό
Μιας κυματοδαρμένης ακτής,
Και μεσ’ το χέρι μου κρατώ
Κόκκους απ’ τη χρυσαφένια άμμο-
Πόσο λίγοι! Κι όμως πώς γλιστρούν
Μεσ’απ’τα δάκτυλα μου προς την άβυσσο,
Ενώ θρηνώ- ενώ θρηνώ!
Ω Θεέ! Δεν μπορώ να τους συγκρατήσω
Με μια πιο σφιχτή λαβή;
Ω Θεέ! Δεν μπορώ να γλιτώσω
Μονάχα έναν απ’ το ανηλεές κύμα;
Είναι όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε
μόνο ένα όνειρο μέσα σ’ ένα όνειρο;
Τα λέμε ξανά αναγνώστη μου
