Σου είπα αναγνώστη μου ότι η ιστορία μας δεν τελείωσε στα τέλη των 90's... Τα παιδιά είχαν μέλλον μαζί και ότι και να έκαναν τα γεγονότα οδηγούσαν τον έναν στον άλλο!
Το αγόρι τελείωσε το χώρο βασανιστηρίων που ονόμασαν κάποιοι "ειδικοί" ελληνικό σχολείο. Έφυγε από την μικρή του πόλη να ζήσει την ζωή του μόνος μακριά από τα στεγανά του μικρόκοσμού του. Ο κόσμος του πλέον άνοιξε. Νέα βιβλία, νέοι άνθρωποι, νέες εμπειρίες νέα αστέρια στα μάτια κοριτσιών. Τα ήθελε όλα και τα ήθελε χθες. Ήθελε την μουσική τέρμα, τον καφέ του βαρύ, τα ποτά του ζεστα. Άκουσε κάπου ότι η ζωή θέλει βιασμό(ίσως και να το διάβασε στα ταξίδια του ή σε κάποιο τοίχο) και το έκανε. Βρήκε την κοπέλα με τα καστανά μάτια και το κορίτσι της εφηβείας του, εκείνη την μοναδική στιγμή χάθηκε-όχι για πάντα αναγνώστη μου- από την θύμηση του. Έκανε περιπάτους στην λήθη του μυαλού του, περιμένοντας να έρθει στην επιφάνεια.
Που αφήσαμε το κορίτσι όμως? Είχε φύγει πετώντας από την αγκαλιά του αγοριού και ταξίδευε στον ουρανό. Αλλά προσγειώθηκε τόσο απότομα στην γη που πλήγωσε για τα καλά την καρδιά της. Έβαλε Betadin, σουλφαμίδα που την κέρασε η γιαγιά της, την έδεσε με αιμοστάτικη γάζα αλλά η καρδιά της μάτωνε ξανά και ξανά. όλοι γύρω της την πλήγωναν και έκλαιγε, φώναζε και παρακαλούσε για λίγη αγάπη. Μετρούσε και τις μέρες εξόδου από το δολοφόνο του πολύτιμου χρόνου της-σχολείο και τελειωμό δεν είχαν. Είχε όνειρα ακόμη και είχε βαλθεί αν τα εκπληρώσει με κάθε τρόπο.
Ο χρόνος όμως είναι σαδιστής. Παρακολουθούσε το κοριτσάκι, το οποίο ήλπιζε ότι ο χρόνος θα έκλεινε τις πληγές και έτριβε τα μαύρα του χέρια από ικανοποίηση.
"Λίγο ακόμη πόνο" σκεφτόταν.
Τελειωσε το σχολείο το κοριτσάκι και η ζωή του άρχιζε να θυμίζει την ζωή του αγοριού. Με μια εξαίρεση: την αίσθηση του ανικανοποίητου.
Ποτά, τσιγάρα, βόλτες. Γνώσεις , τις οποίες τις ρούφαγε ασύδοτα. Μουσικές και τέχνη. Ανακάλυψε μια αγάπη για το ωραίο.
Ο χρόνος μαλάκωσε με τα δυο παιδιά. Πήρε όσα είχε να τους πάρει και αποφάσισε να δώσει και εκείνος κάτι.
Αλλά θα σου το πω, αναγνώστη, στο τελευταίο κομμάτι αυτής της ιστορίας σε λίγο. Τελευταίο για 'σένα γιατί...
