Αχχ!
Έτσι και στο σπιτικό μου φίλε αναγνώστη. Η ίδια συμφορά! Το μονάκριβο παιδί γατί μου, ο άντρας και πασάς μου...ερωτεύτηκε! Την έκανε λαχείο ! Μια του σκουπιδοτενεκέ, μια σουρτούκω με τα όλα της. Μια περπατημένη τον τύλιξε... Πρέπει να πω κάπου τον πόνο μου κάπου και εγώ! Ο Ερμάκος μου!(στον σύστησα σε άλλο κείμενο εαν θυμάσαι!)
Με τις κονσέρβες του, με την καλύτερη γατοτροφή του, με τα χάπια του τον γιατρό του,. τα παιχνίδια του τα όλα του. Ο αθώος μου.
Καθόταν το αγόρι μου αμέριμνο στο μπαλκονάκι του, ένα βράδυ..Πέρασε απο κάτω η λεγάμενη και τον κόζαρε."Μμμ μιάου, ωραία περίπτωση! Είναι και από σπίτι είναι και κουκλος!" Έκανε τα δικά της, τα ναζάκια και τα κουνηματάκια της και ο Ερμάκος έπεσε. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έπεσε από το μπαλκόνι μου στην αγκαλιά της.
Από τότε την έχει ξαναδεί και ξαναδεί. (από το μπαλκόνι πάντως δε ξανάπεσε)
Κλαίει ερωτευμένο στην πόρτα να του ανοίξω. Ποιος ξέρει με ποιον τρέχει τώρα αυτή...
Αλλά παρ' όλα αυτά το παιδί γατί μου ερωτευτηκε!
Είναι άνοιξη!
Love is in the air!
