Π;aνε κοντά στα τριάντα χρόνια που οι εξ Αγγλίας ορμώμενοι "Ten years after" έγραψαν το hitάκι που ανέφερα. Τρομερή επιτυχία της εποχής των early 70's τη οποία θυμήθηκε κάποιος παππου-χίππη και το επανέφερε στην μόδα. παράτησαν τα παιδιά το Χατζηγιάννη και ψιθυρίζουν τους παραπάνω στίχους. Αλλά όπως πάντα το θέμα μας δεν είναι αυτό.
Το θέμα μας ειναι η θέα μου(aka my view, εξ'ου και μέσω Τρικάλων σε έφτασα στο προκείμενο)
Λοιπόν οσονούπω θα δεις φωτογραφίες από την θέα μου στο χωριό της μητέρας. Το χωριό αυτό, πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές(δεν εχει μοναστηρι αυτό έλειπε) είναι ειλλιακό.
Θέλετε να ταξιδέψετε στην Αγγλετέρα? Να δειτε τον Τάμεση, το Big ben και την γέφυρα του Millenium? Δεν χρειάζετε να πάτε μακρια. Μόνο 360 χλμ απο την πρω τευουσα το εν λόγω χωριό σας τα προσφέρει όλα αυτά με πολύ οικονομικές τιμές.
Καιρός Αγγλίας όλο τον χρόνο. Ειδικότητα μας η βροχή. Βρέχει τόσο που αν δεν σαραντίσει δεν σταματά. Υγρασία το καλοκαίρι και το χειμώνα.
το χωριό εξαπλώνεται στις εκβολές του Αράχθου(ποιος Τάμεσης με την ρύπανση?Άραχθος λέμε!). Με τον ιστορικό του καμπαναριό(big ben)
και την γέφυρα που το ενώνει με τα απένατι χωριά(κατάλαβες ποου το πάω!)
Η αγγλική εξοχη δεν πιάνει μια μπροστά στον Κάμπο μας και το γυαλό μας. Το Bath ειναι βούρκος μπροστά στο Πλατανάκι beach. Τα έχουμε όλα. Υδροβιότοπους και κυνηγότοπους.
οριστε και η ομορφιά του:
Αυτά που έβλεπα κάποτε απο την βεράντα μου!Κουκουλωμένη στο μπουφάν και προφυλαγμένη απο την βροχή η φύση του χωριού μου μου μιλούσε!
Αυτά που έβλεπα όταν ξύπναγα να πάω σχολείο(πάντα την τρίτη ώρα)με ένα καφε στο χέρι
Και τώρα ακολουθούν τα εξωτικά Πατήσια!
Λίγα λεπτά και κανενα χλμ απο το "ιστορικό κέντρο" της Αθήνας μας είναι η γειτονιά μας. Συνορεύει με την Κυψέλη την Αττική τα εξωτικά κάτω Πατήσια ενώνουν τρεις μεγάλες λεωφόρους της πόλης μας. Πολύβουη, πολυπολιτισμική περιοχή. Τόπος που κάθε μετανάστης μπορεί να νιώσει αν το σπίτι του. Γεμάτος μουσικές(απο γύφτικα μέχρι metal) τα Πατήσια σε κερδίζουν απο την πρώτη ματιά! Με υψηλά κτίρια που αρμόζουν σε κάθε σύγχρονη ασιατικη ή αφρικανική πόλη, με πεζοδρόμια γεμάτα από μικρές καφέ εκπλήξεις και μυρωδιές απο τα σκουπίδια κάθε φυλής. Βλέπεις ανθρώπους να περπατάνε μουτρωμένοι, ουτζούφληδες, να μιλάνε με την φωνή τέντα στο τηλέφωνο. Κανείς δεν σε ενοχλεί στα Πατήσια. Πέφτουν πάνω σου σε σπρώχνουν και νιώθεις αόρατος. Πιάνεις το νόημα της αστικής μιζέριας στα Πατήσια. Η μόνη ενόχληση που θα νιώσεις είναι εαν ξυπνήσεις κάποια στιγμή με επισκέπτες στο σπίτι σου(ακάλεστους).
καλως ήρθατε στα όμορφα Πατήσια:
Αυτό το έγραψα περισσότερο για να δείξω τις φωτογραφίες(οχι ότι είμαι ψώνιο)
Μα να αναγνώστη μου, όσο και να μου την σπάει αυτό το χωριό(οι άνθρωποι του μου την σπάνε κυρίως, γιατί πολλοί λίγοι είναι αυτοί που με εκαναν να νιώσω όμορφα εκεί) το αγαπάω. Άσχετο που σαν σπίτι μου σκέφτομαι,ναι,το σπίτι μου εδώ. Άσχετα τα σπίτια που έχω αλλάξει κατά τη διάρκεια της ζωής μου, μετά το σπίτι του Ντόκ στο Α. το σπίτι μου είναι εδω. Εδώ που παρ' όλη τη μιζέρια της περιοχής κατάφερα να με καλωσορίζει ζεστά.
Αλλά το χωριό μου το γουστάρω, γιατί απλά ειναι εκει και άτομα που συμπαθω. Και αναμνήσεις!
Αντε γεια γιατί προφανως σε ζάλισα πάλι!
