το λαλα των ενστίκτων...

Αναγνώστη μου...

Η μουν στο κλεινον αστυ τις προηγουμενες μερες και ηταν ενα υπεροχο διάλειμμα απο την αγρια φύση της Άρτας..Σκουπιδίλα, ποτάρες, η έλλειψη του Σκουντουφλη, ενα μονιμο άγχος με τις συγκοινωνίες....Γενικα ηταν ωραία...αλλά για λίγο...Επαρχία και πάλι επαρχία...

Αν και Αναγνώστη μου θα ήθελα να επανέλθω στην αγρια ετούτη πόλη...

Εχουμε ρ'ιξει ρυθμους...Πες και κανενα νέο..πως τα περνάς?

Εχω ξεμεινει απο νεα...Μας έχει αδειάσει αυτη η κολοκυβέρνηση...Διαβαζω το "Δογμα του Σοκ" και βλέπω την ζωή μου.

Το χειρότερο όλων είναι οτι μας σκοτώνουν τον έρωτα...

Μας εχουν ευνουχίσει και με τους ρυθμους, την ανέχεια και την φτώχεια δεν μπορουμε να χαρουμε τίποτε..

Αν και να σου πω την αλήθεια νομιζω οτι και εμεις ειμεθα υπολογοι για την κατασταση, η οποια εχει δημιουργηθει..παρατησαμε την γη και η γη μας εκδικειται...ακομη και τωρα ακομη και ετσι παρατησαμε τον πρωτογενη τομεα μας και γιναμε ολοι υπάλληλοι του τριτογενους..

Ενω αναγνώστη μου δεν υπάρχει τίποτε πιο ευχαριστο, πιο ολοκληρωμενο απο το να γινεσαι ενα με την γη...

Κατα τα άλλα μονο ο ερωτας σώζει...το αρχαιο ενστικτο, αυτο που μας ενωνει με την προλαλησασα γη και με τα ενστικτα μας...

Βαρεθηκα να γκρινιαζω...αποψε ειναι βραδια περιεργη...με το "last tango in Paris", ξυπνησε η σκοτεινη πλευρα του νταμαζακιου...

καληνυχτα Αναγνωστη μου και αυριο τα γκρινιαρικα!Ακολοθησε το ενστικτο σου...

"Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή
Θα γίνεις στάχτη
Στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ’ τον έρωτά του
Και εγώ του λέω
Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ
Αν δεν καώ εγώ
Αν δεν καείς εσύ
Αν δεν καούμε εμείς
Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη"