Περίεργος ο τιτλος που επέλεξα σήμερα και οφείλεται καθαρά σε μια πρωινή εμπνευση που μου έδωσε το πρωί μια γερμανική εφημερίδα. Όπως ξερεις, μετά από τόσα χρόνια σχέσης που εχουμε, οι τασεις μαζοχισμού μου με οδηγουν καθε πρωι στην αναγνωση εφημερίδων. και όταν λέω εφημερίδες, οχι μόνο εφημερίδες από το Ελλαδιστάν, αλλά και γερμανικές, αγγλικες, αμερικάνικες και τουρκικες. Εαν δεν εχω τρεξιμο ωσαν Βέγγος, διαβασμα (το οποίο τελευταία με φλερτάρει επικίνδυνα και εγώ το σνομπάρω), ή γενικά κάτι τις να με κρατησει απασχολημένη, περνάω ενα ευχάριστο τετράωρο διαβάζοντας εφημερίδες.
Ο τίτλος του αρθρου ηταν ο εξής: "Οι Γερμανοί ανησυχούν μεν για την κρίση, αλλα δεν την νιώθουν". 630 ευρώ κατα μέσο όρο θα ξοδεψει εκαστος Γερμανός.
Εχοντας ζησει στην Αλεμάνια κια εχοντας γνωρίσει αρκετους Γερμανους, δεν θα τους έλεγα και ιδιαιτερα large ως προς τις αγορές τους. μάλλον σκατομίζερους θα τους χαρακτήριζα. Αλλά αυτές τις "αγιες" μερες τιμουν την γέννηση εκεινου,ντε του κρινοσυλλαμβανόμενου, με gluhwein, με υπέροχα γλυκά και ξεχνώντας την μιζέρια τους.
Απο αυτό λοιπόν ορμώμενη σκεπτόμουν την Ελλάδα. Οι Έλληνες σαν λαός ουτε σκατομίζεροι ειμαστε(ΟΚ με μια εξαίρεση τους Γιαννιωτες, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπα Evangelium),ουτε περιμένουμε τις γιορτές να το ρίξουμε έξω. Απλα εμεις την κριση την εχουμε νιώσει στο πετσί μας. Εχει βιάσει τις ζωές μας, την καθημερινότητά μας, την υγεία μας, τους έρωτες μας και μας εχει αλλάξει την ζωή.
ξαφνικά νιώθω ότι αυτή η χώρα αδειάζει. Ειτε επειδή οι ανθρωποί της εχουν φύγει για τα ξένα, είτε επειδή κλειδαμπαρώνονται στα σπίτια τους, τρομοκρατημενοι για το τι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα. βια λοιπόν ειναι να σε φυλακιζουν/εξορίζουν για μια καλυτερη ζωή.
Βία είναι οι συνδικαλιστές που κάθε 40 μέρες και τιμώντας τις παραδοσεις κλείνουν το καθιερωμένο ραντεβού για ξύλο με τα ΜΑΤ και τα ΚΝΑΤ, ενώ κατω από το τραπέζι συμφωνούν τα πάντα με την πολιτική ηγεσία.
βία ειναι να είσαι 25-35 ετών, να εισα άνεργος, να μένεις με τους γονείς σου και να ζητάς χαρτζιλίκι να πας την κοπέλα σου για ένα καφέ. Γιατι και ο ερωτας, Αναγνώστη μου δεινοπαθεί στην χωρα αυτή. Αποστάσεις δημιουργούνται, ανθρωποι που έμεναν μαζί χωρίζουν γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα, οικογένειες διαλύονται, αφου η φτώχεια φέρνει γκρινια...
Βια ειναι να ερχονται χριστουγεννα, να είσα παιδάκι, να περνάς μπροστά από βιτρίνες και να ξέρεις ότι τίποτε από όλα αυτα δεν μπορεί να γίνει δικό σου φέτος.
Βία ειναι να εισαι μητέρα 40 ετών δυο παιδιών, ανεργή και να μην έχεις χρηματα να εξασφαλίσεις τουλάχιστον ένα γευμα την ημέρα στα παιδιά σου. και δεν μιλάω για ρουχα και παιχνίδια, Αναγνώστη μου,αλλα για φαγητό.
βεβαια το καλο μας το ΠΑΣΟΚ που μας αγαπαει και αναγνωρίζει τις θυσίες μας θα καθιερώσει τα συσσίτια στα σχολεια. Ολα τα παιδάκια χαρούμενα θα ξανατραγουδήσου:ν "πατάω ενα κουμπί και βγαίνει μια ξινή και λεει στα παιδάκια nichts φαϊ" και θα το αφιερώσουν στην Αννουλα του φονιά και στο επιτελείο της.
βία ειναι να εισαι εβδομήνατ ετών, να παιρνεις συνταξη 300 ευρώ, η οποία δεν σου καλύπτει ούτε τα φάρμακα σου και να ψάχνεις στα σκουπίδια και στα σάπια της λαϊκής κατι για να φας. και από την αλλη στο κρύο σου το σπίτι,να βλεέπις τον ομήλικό σου τον Παγκαλο να σε χαρακτηρίζει μαλάκα και αν λεει οτι "μαζι τα φάγατε" τα χρηματα της Ελλάδας. και αν διερωτάσαι εσυ, πως ειναι δυναμόν να εχεις χασει επτά κιλά και η υγεία σου να ειναι χαλιά και ο Παγκαλος να ειναι 200 κιλά αηδία και κορακοζώητος.
Βια ειναι να εισα αναπηρος και να σου λένε οτι θα κοψουν το επιδομα αναπηριας σου, και κοψε εσυ το κεφαλι σου να αεξασφαλίσεις φάρμακαι και τροφή ή ρευμα για να λειτουργησει το μηχάνημα απο το οποίο παίρνεις οξυγόνο.
Βια ειναι τα δημόσια νοσοκομεια
Βία ειναι να είσαι έφηβος στην Ελλάδα και να μην ξέρεις τι σχολή να ακολουθήσεις όταν τελειώσεις το λύκειο, αφού ο,τι και να σπουδάσεις το πτυχίο στον τόπο σου δεν θα έχει καμια αξία.
Βια ειναι να σε συλλαμβάνουν αναίτια και να σε κρατουν τρεις μέρες στην φυλακη, με κακουργηματικές κατηγορίες, ενώ τους φοροφυγάδες να τους αφήνουν ελευθερους λίγες ώρες, ετσι ώστε να μην χάσουν τον απογευματινό καφέ τους στην Γλυφάδα.
βια ειναι οι ειδήσεις του Mega και του ΣΚΑΙ.
Βια ειναι να σου επιβάλλουν το χαράτσι για ενα σπίτι που έφτυσες αίμα να το χτίσεις και τωρα σου ζητουν ενοίκιο.
Την καρδιά περιβόλι σου έκανα αναγνωστη μου πρωί πρωί.
Εα ειναι ετσι τα πράγματα,ρε Νταμαζάκι, θα μου πεις, ποιος ο λόγος να υπάρχουμε? Ας πάρουμε όλοι από μια πετρα καια ς πέσουμε από της Άρτας το γιοφύρι να βρουμε την γυναίκα του πρωτομάστορα.
Είπαμε Αναγνώστη μου. Αλλο ο ρεαλισμός, αλλο η απαισιοδοξία. οσα σου εξέθεσα αποτελουν εικόνες της καθημερινότητας σου και της δικής μου. Επειδή εχουμε ενα κεραμίδι πάνω απο το κεφάλι μας, εστω και λιγοστά ευρώ στην τσέπη μας, μπορουμε να ταξιδευουμε ακόμη και να περιμένουμε εστω ενα δώρο αυτές τις μέρες, νομίζεις ότι αυτα που σου εξέθεσα δεν συμβαίνουν? ή ότι δεν θα χτυπήσουν την πόρτα μας?
Απλα Αναγνώστη μου πρεπει να ξυπνησουμε απο αυτό τον ληθαργο. Περπατάς στην Αθήνα και νομίζεις ότι ολοι γύρω σου ειναι ζόμπι. λύγισε ο κοσμάκης και δεν εχει τρόπο να σηκώσει το κεφάλι του. η Αριστερα (οχι το ΚΚΕ) ειναι για τα γέλια. η ενδοκοινοβουλευτική αριστερά φωνάζει για εκλογές, μπας και παρει περισσότερους ψηφους, αρα και μεγαλύτερη μεριδα από τον κρατικό κορβανά, το ΚΚΕ θυμαται ακόμη τον πατερούλη τον Στάλιν, η Αλεκάρα λεει τα ίδια που έλεγε πριν απο είκοσι χρόνια και τα ΚΝΑΤ περιφρουρουν τους μπάτσους,που περιφρουρούν την βουλή.
καποιοι εκ των αντιεξουσιαστών εχουν μπερδέψει την βουρτσα με την χτένα και νομιζουν οτι με το να πετάξουν δυο πετρες και πέντε μπουκάλια εκαναν το καθηκον τους, ή με το να χτυπήσουν μια λαϊκη και μια τράπεζα και να καψουν εργαζόμενους και μπατσους λυθηκε το πρόβλημα και μπορουν με ελαφρά την συνείδηση να πιουν τα μπυρόνια τους.Αυτοι που λες αμαυρώνουν την εικόνα των υπόλοιπων και συνεχίζει ο εν λόγω χωρος να ειναι στιγματισμένος ως βίαιος και αδιέξοδος.
Αναγνώστη μου για να μην σε αφήσω ετσι θα σου μιλήσω για όμορφες εικόνες. για τον ήλιο που είναι ακόμη δωρεάν, για ενα περίπατο εστω και σε ενα ψευτοπάρκο στην Αθήνα, για μια βόλτα μέχρι την θάλασσα, για τους κουραμπιέδες που σου έφτιαξα εχθες και πέτυχαν . Για ενα χαμόγελο απο την αγαπημένη σου, για το γέλιο ενος παιδιού απο το απέναντι μπαλκόνι. Για ενα απρόσμενο τηλέφωνο απο καποιον που ειχες να ακουσεις χρόνια.
Ειχα γκρινιάξει καποτε ότι κανενα ομορφο πραγμα δεν ειναι τζάμπα στην ζωή. Και χαίρομαι που διαψεύστηκα πανηγυρικά..
Καλημέρα Αναγνώστη μου...
RAMMSTEIN - BENZIN
