Σουρεαλισμός και Αγανάκτηση(αναδημοσιευση απο Indymedia)

Η αλήθεια είναι ότι έχω αγανακτήσει ΚΑΙ εγώ, σύντροφοι και συντρόφισσες. Παρά το γεγονός ότι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δε θα έγραφα κείμενο σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, φαίνεται τελικά ότι η αγανάκτησή μου οδήγησε τα χέρια μου και το πληκτρολόγιο να αυτοοργανωθούν και να αυτενεργήσουν. 

Για τους Αγανακτισμένους των πλατειών, τα χαρακτηριστικά και την προοπτική τους, έχουν γραφτεί μέχρις στιγμής εξαιρετικά κείμενα από συντρόφους. Για το λόγο αυτό δε θέλω να φλυαρήσω άσκοπα ή να κουράσω και ούτε θα επεκταθώ σε πολιτική ανάλυση του φαινομένου με εξειδικευμένους όρους. 

Εκείνο που με «αναγκάζει» τελικά να γράψω το παρόν κείμενο, είναι ο διάχυτος σουρεαλισμός που χαρακτηρίζει όχι μόνο τους Αγανακτισμένους, αλλά και την στάση αρκετών συντρόφων απέναντι σε όσους από εμάς παραμένουμε επιφυλακτικοί απέναντι σε αυτό το υποτιθέμενο κίνημα και δεν συμμετέχουμε στις όποιες διαδικασίες του. 

Καταρχήν δεν έχω καταλάβει καν γιατί έχει τεθεί θέμα «κραξίματος» όσων διατηρούμε επιφυλάξεις –μήπως υπάρχει κάποια «γραμμή» που ορίζει το τι θα πράξει ο καθένας μας και όλοι μαζί; Μήπως αυτοί που συμμετέχουν στην συνέλευση του Συντάγματος είναι περισσότερο αναρχικοί από εκείνους που δεν συμμετέχουν; Αν δεν απατώμαι, ο καθένας μας έχει δικαίωμα να πράξει σύμφωνα με τα πιστεύω του και αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεών του. Επομένως, ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα; 

Από την πρώτη μέρα που οι Αγανακτισμένοι συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα, συμβαίνει συχνά κάθε φορά που εκφράζω επιφυλάξεις (εμπεριστατωμένες και με επιχειρήματα), να χαρακτηρίζομαι ως «δογματική», «κολλημένη» και «ελιτίστρια». Εν ολίγοις, η όποια κινηματική μου δράση και η συμμετοχή μου σε συλλογικότητες ακυρώνονται αυτομάτως από την στιγμή που δεν αγανακτώ στο Σύνταγμα. Η εκπεφρασμένη μέσω της δράσης μου, έμπρακτη και συνειδητή μου αγανάκτηση δεν υφίσταται καν, καθώς, σύμφωνα με κάποιους, θα έπρεπε να πάω στην συνέλευση του Συντάγματος και «να μιλήσω στον κόσμο για να τον βοηθήσω να καταλάβει». Από την στιγμή που δεν το κάνω, δεν είμαι «πραγματική» αναρχική, βάσει των μετρήσεων του αναρχόμετρου που έχουν εφεύρει κάποιοι συνταγματόφιλοι σύντροφοι. 

Καταρχήν να πω ότι θεωρώ απείρως σουρεαλιστικό εντός του κινήματος να εκφράζεται η ιδέα του πεφωτισμένου ινστρούκτορα που θα βοηθήσει τον «χαζό» κόσμο να καταλάβει ποιος ακριβώς είναι ο εχθρός και τι πρέπει να πράξει. Η αυτοσυνείδηση είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και χτίζεται μέσα από μακροχρόνιες και, συχνά, επίπονες διαδικασίες. Χωρίς την αυτοσυνείδηση δεν μπορεί να υπάρξει συλλογικότητα και, επομένως, δεν μπορεί να εκκινηθεί καμία απολύτως εξεγερτική/επαναστατική διαδικασία. Το να αποφασίσει ο καθένας μας αν θέλει να εκφράσει την άποψή του στην συνέλευση του Συντάγματος και το να παίξουμε ως χώρος τον ρόλο του Αγίου Πνεύματος, είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. 

Δεν συζητάω καν το γεγονός ότι μια τέτοια άποψη (της «επιφοίτησης» και «διαφωτισμού» του λαού) είναι ξεκάθαρα συστημική και εξουσιαστική, πέραν του ότι δέχεται defacto ότι όσοι δεν ανήκουν στο χώρο είναι διανοητικά κατώτεροι και εμείς, οι «φωτισμένοι», πρέπει να τους δείξουμε τον σωστό το δρόμο. Βάσει αυτής της λογικής, η κοινωνία απαρτίζεται από ηλιθίους –λογική μηδενιστική που δεν αποδέχομαι σε καμία περίπτωση. Θεωρώ ότι τα μείζονα προβλήματα αυτής της κοινωνίας είναι ο ατομικισμός, ο φόβος και ο ραγιαδισμός, όχι το χαμηλό IQ. Όμως, για να ξεπεραστούν τα παραπάνω, απαιτούνται σκληρή δουλειά και μακροχρόνιες εσωτερικές διεργασίες πρωτίστως σε προσωπικό επίπεδο. Κάθε σύντροφος και συντρόφισσα που επιθυμεί και μπορεί, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να τοποθετηθεί στην συνέλευση και να εκφράσει σκέψεις που ίσως μπορούν να βάλουν τους συμμετέχοντες σε μια άλλου είδους νοητική διεργασία. Αυτό όμως απέχει πολύ από την αντίληψη του από μηχανής αναρχικού Θεού που θα φωτίσει τα «μπερδεμένα» μυαλά των Αγανακτισμένων και ως διά μαγείας θα φέρει την επανάσταση. 

Το να αποκτήσουν πολιτική συνείδηση όσοι απ’ τους Αγανακτισμένους δεν έχουν, να θεωρήσουν εαυτούς μέλη μιας συλλογικότητας και να πράξουν βάσει αυτής, δεν είναι κάτι που θα συμβεί από την μια στιγμή στην άλλη. Εξ όσων γνωρίζω και διαβάζω, η συνέλευση βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της ομαδικής ψυχοθεραπείας, όπου οι περισσότεροι εκφράζουν τον πόνο τους. Αυτό δεν το λέω υπό καμία έννοια υποτιμητικά –η ανάγκη να μοιραστεί ο καθένας μας αυτό που τον πονάει με δεδομένη την παρούσα οικονομική και κοινωνική συγκυρία, είναι σημαντική και θεμελιώδης. Όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, η ψυχοθεραπεία δεν έχει ημερομηνία λήξης και μπορεί να διαρκέσει χρόνια. 

Ένα εξίσου σουρεαλιστικό στοιχείο της υπόθεσης των Αγανακτισμένων, είναι ότι χαρακτηρίζονται από πολλούς ως «κίνημα». Αν δεν απατώμαι, οποιοδήποτε κίνημα στην ανθρώπινη ιστορία χαρακτηρίζεται από σαφείς πολιτικές θέσεις, αιτήματα και στόχους. Στην περίπτωση των Αγανακτισμένων, ο κοινός τόπος περιορίζεται σε αυτή καθ’ εαυτή την Αγανάκτηση. Κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι αυτή η αφηρημένη και απροσδιόριστη Αγανάκτηση αρκεί για να προσδιορίσει και να καθορίσει οποιοδήποτε κίνημα. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να είμαστε ίσως λίγο πιο συγκρατημένοι πριν αποδώσουμε τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό σε μια συνάθροιση ετερόκλητων ανθρώπων; 

Επίσης σουρεαλιστικώς και παραδόξως, το «υποτιθέμενο» κίνημα συγκεντρώνει στους κόλπους του από αναρχικούς έως «ντυμένους» με ελληνικές σημαίες που τραγουδάνε τον εθνικό ύμνο. Ταυτόχρονα, οι σημαίες είναι ανεπιθύμητες, φαίνεται όμως ότι η σημαία του δοξασμένου ελληνικού έθνους εξαιρείται από τον κανόνα και είναι υπεράνω οποιασδήποτε κρίσεως και απαγορεύσεως. Εδώ όμως ξεχνάω και άλλη μια σημαντική σουρεαλιστική λεπτομέρεια: πλέον έχουν διαμορφωθεί διαζώματα Αγανακτισμένων, το «πάνω Σύνταγμα» και το «κάτω Σύνταγμα». Στο πάνω μπορείς να ντύνεσαι ελληνική σημαία, να την ανεμίζεις και να τραγουδάς τον εθνικό ύμνο, αλλά στο κάτω (που είναι πιο πολιτικοποιημένο) δεν επιτρέπεται π.χ. να κρατάς μια κόκκινη σημαία γιατί είναι τζιζ. Ειλικρινά θέλω κάποιος να μου εξηγήσει ποιος είναι ο κοινός τόπος, τα κοινά αιτήματα και προβληματισμοί ενός αναρχικού και ενός σημαιοστολισμένου που τραγουδάει τον εθνικό ύμνο… 

Επίσης θέλω να κάποιος να μου εξηγήσει πώς γίνεται αυτού του είδους η αγανάκτηση να επικροτείται από τον Πρετεντέρη και τον Κούλογλου μέχρι τον Τσίπρα και τον Μίστερ Σπίθα –αυτό το προσπερνάμε έτσι απλά ή μήπως από μόνο του δεν είναι εμφανώς σουρεαλιστικό και ανησυχητικό; Δεν είναι ότι δεν αντιλαμβάνομαι την επικοινωνιακή και πολιτική σκοπιμότητα πίσω από αυτό. Αυτή ακριβώς η σκοπιμότητα δεν είναι από μόνη της δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά;  

Πρώτη φορά επίσης βλέπω να έχει η αγανάκτηση ωράριο. Δηλαδή, ξεκινάμε να αγανακτούμε από τις 18:00 και μετά –πιο πριν τι γίνεται; Δεν τρέχει μία και όλα καλά; Αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που καταδεικνύει τον αφελή χαρακτήρα οποιασδήποτε σύγκρισης με την Πλατεία Ταχρίρ και την εξέγερση των Αιγυπτίων. Πιστεύω ότι η πολυφορεμένη καραμέλα της σύγκρισης του Συντάγματος (και οποιασδήποτε άλλης ευρωπαϊκής πλατείας) με την Πλατεία Ταχρίρ, όχι μόνο δείχνει απόλυτη άγνοια των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών διαφορών μεταξύ των «πλατειών», αλλά πλέον αποτελεί και ύβρι απέναντι στον αιγυπτιακό λαό. Μην τρελαθούμε κιόλας, θέλουμε πάρα πολύ δρόμο ακόμα για να επιδείξουμε το θάρρος, την μαχητικότητα και το συλλογικό πνεύμα που επέδειξε ο αιγυπτιακός λαός. 

Κάτι που επίσης με έχει ξενίσει, είναι ότι αρκετοί εκ των Αγανακτισμένων δεν είχαν καν πάει ποτέ στη ζωή τους σε πορεία. Δηλαδή, ξύπνησαν ξαφνικά μια μέρα και η αγανάκτησή τους είχε ξεχειλίσει σε τέτοιο βαθμό, που αποφάσισαν να πάνε Σύνταγμα. Δεν τους είδα όμως να αγανακτούν όταν στο κέντρο της Αθήνας βρίσκονταν στο χείλος του θανάτου 300 μετανάστες, δεν τους είδα να αγανακτούν όταν οι χρυσαυγίτες βγήκαν με τα στιλέτα μέρα μεσημέρι και μαχαίρωναν ανυπεράσπιστους συνανθρώπους τους, όταν άνθρωποι όπως η Φαίη Μέγερ φυλακίζονταν για τις ιδέες τους, όταν περνάνε δίπλα από αστέγους και ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν έστω και μια μπουκιά φαγητό. 

Ξέχασα όμως, όλοι οι παραπάνω είναι «ξένοι», «αναρχικά κωλόπαιδα» και «παρίες». Ας πάμε λοιπόν σε πιο «ελληνικά» και «πολιτικώς ορθά» παραδείγματα: Δεν τους είδα να αγανακτούν όταν σε όλες τις πορείες (και ειδικά σε αυτήν της 11/5) οι μπάτσοι άνοιγαν τα κεφάλια ανυπεράσπιστων διαδηλωτών, ανδρών και γυναικών ανεξαιρέτως, απρόκλητα. Δεν τους είδα να αγανακτούν όταν ο Γιάννης Κ. βρέθηκε να χαροπαλεύει στην εντατική. Και πάλι όμως ξεχνιέμαι: στις πορείες πάνε μόνο τα κομματόσκυλα και όσοι γουστάρουν να ρίχνουν μολότωφ και πέτρες. 

Αυτού λοιπόν του είδους η αγανάκτηση μου βρωμάει πολύ, σύντροφοι και συντρόφισσες. Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν συμμετέχω στο «κίνημα» και παραμένω επιφυλακτική τόσο απέναντι σε αυτό που συμβαίνει, όσο και στην γενικότερη τρελή χαρά που διακατέχει πάρα πολλούς ανθρώπους (και συντρόφους) σχετικά με τη δυναμική και τις προοπτικές του «κινήματος». Θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να έχω βάσιμες επιφυλάξεις, όσο έχουν το δικαίωμα άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες να το επικροτούν και να συμμετέχουν σε αυτό. Το ότι αμφιβάλλω, δεν με καθιστά αυτομάτως δογματική και ελιτίστρια. 

Και για όσους βιαστούν να πουν ότι όλ’ αυτά τα λέω θεωρητικά και χωρίς να έχω πάει στο Σύνταγμα, θα ήθελα να ενημερώσω ότι σήμερα καταπίεσα για δεύτερη φορά τον εαυτό μου και προσπάθησα να παραμείνω εκεί και να δω την όλη κατάσταση αντικειμενικά –όμως δεν άντεξα. Δεν μπορούσα ούτε ν’ ακούω τον εθνικό ύμνο, ούτε να βλέπω ελληνικές σημαίες ν’ ανεμίζουν, ούτε ν’ ακούω γηπεδίστικα συνθήματα, ούτε ν’ ακούω 20χρονα να κανονίζουν πού θα πάνε για καφέ «μετά το Σύνταγμα», ούτε να μουτζώνω τη Βουλή θεωρώντας ότι κάτι κάνω, ούτε να συμμετάσχω στην ομαδική ψυχοθεραπεία. Εν ολίγοις, δε βρίσκω κοινό σημείο επαφής. 

Εγώ δεν έχω αγανακτήσει μόνο με το Μνημόνιο, αλλά αγανακτώ επί μακρόν με τον ρατσισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την αστυνομική βία, την ξενοφοβία, τον καπιταλισμό –αγανακτώ με το Σύστημα συνολικά και όχι μόνο με μεμονωμένες εκφάνσεις του. Προτιμώ λοιπόν να πηγαίνω στη χθεσινή αντιφασιστική πορεία (στην οποία, παρεμπιπτόντως, δεν είδα τις χιλιάδες των Αγανακτισμένων) και να δρω μέσω συλλογικοτήτων, παρά να «πηγαίνω Σύνταγμα». Αν γι’ αυτό θεωρούμαι γραφική, ελιτίστρια, αρτηριοσκληρωτική και δεν ξέρω γω τι άλλο, κανένα πρόβλημα. 

Μακάρι (και το λέω πολύ ειλικρινά) να διαψευστώ. Μακάρι η επανάσταση να ξεκινήσει από το Σύνταγμα και ν’ αποδειχτεί ότι όντως είμαι κυνική και κολλημένη. Μακάρι να έχουν δίκιο όλοι όσοι πιστεύουν ότι από τις πλατείες θα ξεκινήσει κάτι πολύ σημαντικό. Μακάρι να έρθουν κάποια στιγμή όλοι όσοι με κατηγορούν για δογματική και να μου πουν «στα ‘λεγα εγώ». 

Μέχρι τότε, ας πάνε στην πλατεία. Εγώ, πάλι, θα πάω στην πορεία. Δικαίωμά τους και δικαίωμά μου.

Μερα Μαγιού μου αγανακτησες...

καλημερα Αναγνωστη μου Αγανακτισμένε στην Giran!
Χαμος λέει εχθες στο Συνταγμα και το Νταμαζακι ελειπε...Δεν αγανακτώ εγω ντε, τα εχω όλα λυμένα...Αμίιιι!!
Δουλευόμαστε μεταξύ μας οπως βλέπεις Αναγνώστη μου και ειναι η κατάλληλη εποχή για trolling...
Πέρασαν ωραία τα παιδιά εχθες στο Συνταγμα. Ειπαν τον Εθνικό υμνο, κουνησαν σημαιάκια, μουτζωσαν άπειρες φορές το κυνοβούλιο, κουνησαν σημαιάκια...
Οι καχυποπτοι σαν εμενα μυριζονται συνομωσια σε όλα αυτα. Η τρόικα θελει αν φυγει ο ΓΑΠ, διοτι ως βιαστης του ελληνικού λαού εκτέλεσε το χρέος του και στην θεση του να ανεβει ο πρωη της Βίσση-ς- μεσιε Καλαματιανός....
Χεσε μεσα δηλαδή. 
θα μεταναστευσουμε μαζικα και οι καλαματιανοι θα γινουν για ακομη μια φορα οι βολεμένοι της Ελλάδας.
Τελος πάντων ως μια αγανακτισμενοι απο το σπίτι της, μπορεί να μου πεις ότι δεν εχω δικαίωμα να μιλώ.μμμ...και ποιος εισαι εσυ δηλαδή που θα μου απαγορεύσεις να ομιλώ?
η γνωμη μου ειναι η εξης:Ειναι μια πρωτοβουλια που εαν δεν θεσει σαφής στοχους, θα ξεφουσκωσει οπως ξεφουσκωσε και των ισπανών. καλη η ειρηνική διαμαρτυρία και η γδυμένη ιδεολογικα(μπας και ξεκουμπιστουν οι εργατοπατέρες)αλλακαμια στιγμη θα χρειαστει και η ιδεολογικη κατευθυνση του πράγματος. και εκει θα γινει το πατιρντι...Θα ξεμαλλιαστεί ο τσιπρας με τον κουβελη και η λιάνα με την Ντόρα...ολοι θα θελησουν απο αυτή την πιτα εαν οδηγησει πουθενα τελικά...Και αυτο φαινεται ηδη απο καποιες δηλωσεις ατομων...
"Φυσικά η ιστορία μας έχει διδάξει ότι είτε ειρηνικά αρχίζει μια εκδήλωση αντίθεσης είτε δυναμικά πάντα κατάληξη είναι η πραγματική σύγκρουση με την εξουσία. Αν δεν γίνει σύγκρουση, αν δεν τεθούν αιτήματα, αν δεν γίνει πάλη μέχρις εσχάτων η κάθε κινητοποίηση, απεργία, ή διαδήλωση σβήνει σταδιακά χωρίς να επιφέρει, τουλάχιστον άμεσα, τα επιθυμητά αποτελέσματα. "
Δεν ξερω τι θα κανω και που θα οδηγησει...Ενα ξερω..οτι βρωμα καλαματιανη ποδαριλα απο παντου...
Κατα τα λοιπά στο ωραίο Ελλαδισταν(ξεχαστηκαμε με τουτα και με εκεινα)η χειροτερη γενια που εχει βγαλει αυτός ο τόπος (aka η γενιά του Πολυτεχνείου)συνεχιζει να λεει μπουρδες, αν βιαζει τον λαό, να καταστρεφει κινήματα στα οποία καποτε ηταν πρωταγωνιστές και τελικά να συσσωρευει όλα τα αντιδραστικά στοιχεία εκεινων των οποίων ενάντια καποτε πολέμησε...
Αναγνωστη μου δεν ξερω τι θα γινει. Κρατώντας μια επιφυλαξη θα κατεβω σημερα στο Συνταγμα. Κυρίως να δω με τα ιδια μου τα ματια τι γινεται και να το κρινω σωστα μετά...Ασε που θελω να δω και τους φιλους μου!
Καλό απογευμα!
Φωτογραφια "Nasim Alatras απο facebook"

Άλλη μια Χούντα

Οταν ηρθε η εποχη που το τυρι αρχισε να λιγοστευει επικινδυνα, μαζευτηκαν ως συνηθως ολες οι γατες μαζι για να βρουνε λυση για το προβλημα. Τα πραγματα ηταν ακομη πιο δυσκολα γιατι εν τω μεταξυ ειχαν σηκωσει κεφαλι τα ποντικια και ζητουσαν το μεριδιο που τους αντιστοιχουσε απο τα αποδαγκωματα, χαμος.

"Κατω τα χερια απο τα ποντικια! Ειμαστε ολοι ζωα!" νιαουριζαν οσοι καθονταν αριστερα.

"Τα θεμελιωδη δικαιωματα των ποντικων ειναι αμεση συναρτηση των γατισιων συμφεροντων", πετουσαν τη φαντεζι αρλουμπα τους, οπως παντα, οι γατες του κεντρου.

"Εδω δεν εχουμε να φαμε εμεις, θα ταιζουμε και τα ποντικια τωρα? Να φυγουνε, να πανε αλλου!", ουρλιαζαν τα κωλογατα απο τη δεξια πλευρα της αιθουσας.

Το προεδρειο κοιτουσε με απαθεια. Ετσι κι αλλιως, οι αποφασεις ηταν ηδη ειλημμενες:

Τα ποντικια φυσικα δεν ειχαν καμια ελπιδα. Με τα νεα μετρα, ομως, θα εμεναν ενα σωρο γατες ξεκρεμαστες, και αυτο μπορει να οδηγουσε σε γενικοτερες αναταραχες. Ο κεραμιδογατος δημοσιας ταξεως κοιταξε τον πρεοδρο της συνελευσης και, απο το βλεμμα που εισεπραξε, καταλαβε οτι ειχε ερθει η ωρα να ενεργοποιηθει για αλλη μια φορα η προαιωνια, καταπτυστη, ανιερη συμμαχια.

Σηκωσε το τηλεφωνο, καλεσε τον αριθμο, και μια τραχια φωνη στην αλλη ακρη της γραμμης απαντησε: "Γαβ?"

Αναγνώστη μου το εστειλε ενας φίλος στο φατσοβιβλίο και ειναι αρθρο δημοσιευμένο από το "ΜΩΒ"

Μια ερώτηση εχω:"Εσύ πόσο ισπανός θα ήθελες να είσαι?"

To Λαλα του "δεν παμε καλα στην χώρα αυτή"!

Καλημερα Αναγνώστη μου παλαβωμένε!οπως ξέρεις ειμεθα σε μια εποχή που κυριαρχεί η σχιζοφρενεια, μεσω της αδικίας και αυτής της αναγέννησης των Χρυσοαυγουλων.
Η Αηνούλα μας, θυμίζει πλεον πολιτικα τουλαχιστόν το Βερολίνο του '31, όταν ο Αδόλφος ανεβαινε στην εκτίμηση των Γερμανών. Ειχαν προηγηθει οι λογοι περί Αρίας φυλής.
Παρεμβαίνω με μια αναμνηση από τα παιδικά μου χρόνια:
"Στο σαλονι του σπιτιου μου μετ ην μητέρα βλέπαμε εκεινη την εκπομπη της ΕΤ1 με τα γεγονοτα καθε μερας. Πρεπει αν ημουν γυρω στα 12. Καποια στιγμη σε ενα γεγονος σχετικά με τον Χιτλερ πετάει και τον όρο "Αρία φυλή".Τρεχει τρεχει το Νταμαζάκι στην βιβλιοθηκη βρισκει τον ορο στην εγκυκλοπαίδεια (δεν ειχαμε γουγλη τότε)και κατόπιν βρίσκει και τον όρο ¨Εβραίος". Τρεχοντας πηγαινω εις την μητέρα και με μια φωνή απορημένη της λέω:"καλά ρε μάνα αυτός ο Χιτλερ, που δεν εμοιαζε με Αριος αλλά με Εβραίος γιατι τους μισουσε τόσο?"
Μια απορία που όσα χρονια και εαν περάσουν δεν θα λυθεί ποτέ. Μια εξήγηση μπορώ να δώσω "ηταν κομπλεξικο το παιδι. Εβλεπε τους αλλους που ηταν ψηλοι ξανθοι παιδαροι και ειχαν οποια γκόμενα ήθελαν και ζήλευε. Ετσι με το ζόρι εγινε και αυτός Αριος λόγω καταγωγής και όχι φάτσας."
Κλεινει η τεραστια αυτή παρένθεση και επανερχομαι στο βασικό ζήτημα.
Ανεβαίνει το κοινωνικό έρισμα των Χρυσών Αβγών. Και παράλληλα χαζευουν και καποιοι καλλιτεχνες της χωρας αυτής.Την αρχη έκανε ο λαοφιλέστατος Χαρυ Κλυν που μέσω του Blog του ο οποίος αναδημοσιευει ρατσιστοφασιστικά κείμενα και αναπαράγει τις προσωπικές του απόψεις σχετικά με τους ξένους. Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας άνθρωπος ο οποίς εζησε την ξενιτεια και την προσφυγια στο πετ΄σι του έγινε τόσο στενόμυαλος με τους άλλους τους "ξένους".
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατι καποιοι άνθρωποι έχουν δικαίωμα, στην καλυτερη ζωή έστω και αν αυτή κερδίζεται μέσω του ξενιτεμού και καποιοι όχι. Ρωτησε κανεις τον Πακιστανό, τον Αφγανο ή το Τυνήσιο εαν ήθελαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να ερθουν σε μια χώρα που για αυτούς δεν έχει διαφορά με την τουρκία. Νομίζεις οτι το ονειρο της ζωής ενός Αφγανου ηταν να ξανοιχτεί στην Θάλασσα και να τον πνίξουν ανοιχτα της Πρέβεζας ή καπου στην Αδριατική?
Μην τρελαθούμε...
Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στην ζωή δεν έχει σχέση με το χρωμα του δέρματος ή την γλώσσα. Δινεται αυτοματα σε ενα ον όταν γεννιέται.
Στον χορό αυτηλς της παράνοιας ακολουθεί ο μεσιε Σαββόπουλος. Τοξικομανείς και λαθρομετανάστες στα νησιά να καλλιεργουν την γή. Κατσε να δεις πως το έλεγαν αυτό κάποτε...Εξορια, άι για σου Ανανγνώστη!
μεταξύ μας εαν βρει κανείς εστω και δυο στρέμαμτα φης να καλλιεργησει κατι πέραν απο ελιές στα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά εγω θα γίνω γλάρος να σωθω από τους ανθρώπους.
Αυτ'η ειναι η λύση "όσα δεν βλέπει η πεθερά". Βαζω το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι και δεν το βλέπω.
Ξερεις την αποψη μου σχετικά με τους τοξικομανεις. Περαν τουτου δεν μπορώ αν διανοηθω οτι δεν πρεπει να αντιμετωπίζονται ως ασθενεις, με την πολιτεια να συνδράμει στην αποτοξίνωση τους.
Για τον Μικης τα εχουμε πει ας μην τα ξανααναφέρουμε και κουράζεσαι...
Αγαπητε μου Αναγνώστη. Στην γειτονιά αυτή ο μονος που με χαιρετά οταν με βλέπει στον δρόμο ειναι ο Αιγύπτιος, από τον οποίο αγοράζω κρεμμύδια και πίτες αραβικές.
στην προηγουμενη γειτονια μου προσωπικά εμενα ξενοι δεν με ειχαν πειράξει ουτε μια φορα. Και εκείνος ο χυμός που μου είχε δώσει ο Πακιστανός ψιλικατζής μετά την πορεία της 5/5 μου άνοιξε τους πνευμονες.
Απορώ...Αυτοί οι άνθρωποι δεν χρωστουν καλό σε κανένα? Διότι μετανάστες υπήρξαν και αυτοί. Και ότι και να μου λενε, ξερουμε εμεις οι δυο τουλάχιστον ότι και τους Ελληνες τους αντιμετώπιζαν ως μιάσματα της κοινωνίας και τους έστελναν πίσω με τα τρενα και τα καράβια.
Αναγνώστη μου κουραγιο, ερχονται χειρότερες μέρες!
Το λαλα που σου έταξα:
Σωτηρία Μπέλλου-Με αεροπλάνα και βαπόρια
Στ. Μουσικη Δ. Σαββόπουλος


 "Ο πατέρας μου ο Μπάτης (Απρόσιτη μητέρα μορφή από χώμα και ουρανό
ήρθε απ' τη Σμύρνη το '22 ( θα χαθώ απ'τα μάτια σου τα δυο)
κι έζησε πενήντα χρόνια (μες στον κόσμο)
σ' ένα κατώι μυστικό (σαν πρόσφυγας σ'ένα κατώι μυστικό)

Σ' αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε (αν αγαπούνε)
τρώνε βρώμικο ψωμί (τρώνε βρώμικο ψωμί)
(του λόγου σου οι πιστοί)
κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε (κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή)
υπόγεια διαδρομή"
ναι τους στιχους τους εγραψε ο Σαββοπουλος. Αρα ισως ξερει τι θα πει προσφυγια...

Don't visit Greece...

In this country, police beat demonstrators to death. At the same time helps neo-Nazis to attack on foreigners with knives even in the center of Athens.     Please Do NOT visit our country, help us get rid of the successive dictatorships that plague this population since 1967..We struggle for FREEDOM and dignity. 

  Bu ülkede, polis ölüme göstericilere yendi. Aynı zamanda neo-Naziler Atina'nınmerkezinde bile bıçak ile yabancılara saldırı yardımcı olur. DEĞİL, ülkemizi ziyarete Please Don't bize 1967 yılından bu yana nüfusunun veba izleyen diktatörlük kurtulmakyardım.. ÖZGÜRLÜK ve onuru için mücadele ediyoruz.

 En este país, la policía golpeó a los manifestantes a la muerte. Al mismo tiempo ayuda a los neo-nazis para atacar a los extranjeros con cuchillos, incluso en el centro deAtenas. Por favor, NO visitar nuestro país, nos ayudará a deshacerse de las dictadurassucesivas que afectan a esta población desde 1967 .. Se lucha por la libertad y ladignidad. 

  In questo paese, la polizia ha picchiato i dimostranti a morte. Allo stesso tempo, aiutaneo-nazisti di attaccare gli stranieri con i coltelli, anche nel centro di Atene. Si prega di non visitare il nostro paese, ci aiutano a liberarsi delle dittature successive cheaffliggono questa popolazione dal 1967 .. Si lotta per la libertà e la dignità.   Dans ce pays, la police a battu des manifestants à la mort. Dans le même temps aideles néo-nazis à l'attaque sur les étrangers avec des couteaux, même dans le centre d'Athènes. S'il vous plaît de ne pas visiter notre pays, nous aider à vous débarrasserdes dictatures successives qui frappent cette population depu

is 1967 .. Nous luttonspour la liberté et la dignité.  

  In diesem Land, schlug die Polizei die Demonstranten zu Tode. Gleichzeitig hilft Neonazis auf Ausländer mit Messern auch im Zentrum von Athen anzugreifen. Besuchen Sie bitte nicht unser Land, uns helfen, der aufeinander folgenden Diktaturen loswerden, dass diese Seuche Bevölkerung seit 1967 .. Wir kämpfen für Freiheit und Würde. 

  في هذا البلد ، وقامت الشرطة بضرب المتظاهرين حتى الموت. وفي الوقت نفسه يساعد على النازيين الجدد للهجوم علىالأجانب بالسكاكين حتى في وسط أثينا. الرجاء زيارة يست بلدنا، تساعد على التخلص منا من الدكتاتوريات المتعاقبة التي تصيب هذه الفئة من السكان منذ عام 1967.. والنضال من أجل الحرية والكرامة.

κείμενο δανεικό από το Facebook

Θυμός οργή και αδικο!ευχαριστούμε ΠΑΣΟΚ!!!!

Σήμερα γίναμε μάρτυρες της ατέλειωτης και ασύλληπτης βαρβαρότητας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση των μνημονίων προκειμένου να καταστείλει κάθε υγιή αντίδραση πολίτη που αντιστέκεται στα σχέδια που απεργάζεται το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και εφαρμόζουν πιστά οι υπηρέτες τους στη χώρα.

Δεκάδες τραυματισμένοι – χτυπημένοι από τα ΜΑΤ διαδηλωτές διακομίστηκαν με το ΕΚΑΒ ή ήλθαν μόνοι τους στο νοσοκομείο μας.

Οι περισσότεροι με θλαστικά τραύματα στο κεφάλι. Ανάμεσά τους 30χρονος διαδηλωτής που διακομίστηκε σε βαριά, προθανάτιο κατάσταση, με ανισοκορία και τεράστιο επισκληρίδιο αιμάτωμα. Αυτήν τη στιγμή χειρουργείται από συναδέλφους μας που αγωνίζονται να σώσουν τη ζωή του.

Καταγγέλλουμε την αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα.

Καταγγέλλουμε όλα τα μέλη της Ελληνικής Κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό της χώρας για την δολοφονική απόπειρα ενάντια στον συγκεκριμένο συμπολίτη μας που είναι σε βαριά κατάσταση και κινδυνεύει η ζωή του, αλλά και ενάντια σε όλους τους άλλους διαδηλωτές.

Η βία και η καταστολή ενάντια στο λαό που αντιστέκεται έχουν κοντά ποδάρια.

Η κυβέρνηση, με την ασύστολη τακτική του βιασμού όλων των λαϊκών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την επιβίωση, αλλά και με την ωμή άσκηση βίας που άμεσα απειλεί τις ζωές συμπολιτών μας, το μόνο που καταφέρνει είναι να μεγαλώνει το πείσμα και την απόφαση που έχουμε πάρει να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων για να έχει ο λαός μας ψωμί, παιδεία και ελευθερία.

Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου τιμωρηθούν οι ένοχοι της δολοφονικής απόπειρας! Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου κερδίσει ο λαός μας όλα όσα δικαιούται!

αναδημοσίευση από :"http://kontrastoreyma.blogspot.com"

Αναγνώστη μου, εχθές το πρωί στην συμβολή Ηπείρου και Γ. Σεπτεμβρίου ένας πατέρας δολοφονήθηκε απο αγνωστους. Ο στόχος τους ήταν μια βιντεοκάμερα. Εαν στο σημείο υπήρχαν οι αστυνομικοί να κάνουν περιπολείες όλο αυτό θα αποφευγόταν και ίσως ο πατέρας να ήταν σημερα αγκαλιά με το κοριτσάκι του.

Οι αστυνομικοί από την Χούντα και μετά έγιναν μπάτσοι ακι αντί να είναι προστάτες του πολίτη, είναι αυτοί που τον ψεκάζουν σε πορείες, αυτοί που τονκάνουν να φοβάται, αυτοί που με την βλάχιά και την αμορφωσιά τους έγιναν σκυλάκια του κάθε Παπουτσή του κάθε Χρυσοχοϊδη. 

Όταν ήμαστε μικροί αναγνώστη μου μάθαμε ότι ζουμε σε καθεστώς δημοκρατικό. Τι σημαίνει αυτό? ότι εχουμε δικαιώματα και υποχρεώσεις . Η πορεία και η διαδήλωση είναι δικαίωμα, σε ενα δημοκρατικό πολίτευμα ή όχι?

Από την στιγμή που σήμερα αυτά τα αβουλα όντα, τα αμόρφωτα ρομποτάκια, τα βλαχάκια χτύπησαν διαδηλωτές σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, αυτόματα καταλύεται η έννοια της δημοκρατίας και μπαίνουμε στα χωράφια της δικτατορίας

Ειναι δημοσιοι υπάλληλοι αυτα τα όρνια. Τουτέστιν ότι εσύ και εγώ τους πληρώνουμε για να μας χτυπούν και όχι να μας προστατεύουν....ΚΑΙ ΝΑΙ!ΤΟΥΣ ΒΑΖΩ ΟΛΟΥΣ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ!ΚΑΙ ΝΑΙ!ΓΙΑ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗ ΠΟΙΟ ΓΚΡΟΥΠ  ΣΤΟ FACEBOOK ΘΑ BΑΛΕΙ ΚΡΕΠΙ, εαν πεθάνει?Κανένα, σου απαντώ...

Ψηφίστε ΠΑΣΟΚ μας έλεγαν!!!!

Και από εδώ να στείλω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στο Μαράκι που το χτύπησαν τα Μπατσόσκυλα σήμερα...

Το λαλα του Νταμαζακιου

Καλο μήνα Αναγνώστη μου!!!Τι καλος, δηλαδή, που μας μπηκε σκατά, με τον θάνατο του παππου Θανάση Βεγγου.
Ο παππους μου, αναγνώστη μου ήταν μεγάλος θαυμαστής του παππου θανάση. Τον πράκτορα Θου Βου δεν τον εχανε ποτέ και η ατάκα "μ' αρέσει που ξέρεις και καλοτρώς" προς την γιαγιά μου ηταν συχνή.
Εφυγε και ο θανάσης και μετράμε τις απώλειες. Καμπανέλλης, Παπάζογλου, Ρασούλης, ο Σάντας...όλοι αυτοί μας αποχαιρέτησαν μέσα στο 2011 και δεν έχουμε φτάσει ουτε στα μισά.
κάτι ξερουν και μας αφήνουν μόνους μας, φτωχότερους καλλιτεχνικά.
Θα ξεμεινουμε με την "ζωή της άλλης", την "πατυ", τον "κυνόδοντα" και τον Χατζητζώνη να βαφτίζει τραγουδια κατι σκατομιζέριες για έρωτες και χωρισμους.
Θα μεινουμε με τα 300 γουρουνάκια να μας πουλάνε ψέμα, μέσω των ΜΜΕ παπαγαλακίων, με τον φασισμό των τραπεζών και με ανθρώπους να αυτοκτονουν καθημερινά.
Η τέχνη ειναι ελπίδα και αυτό που κυκλοφορεί τωρα ειναι απελπισία και χυδαιότητα.
Οχι δεν θεωρώ τέχνη την μουσική της Φουρέιρα και της Στικουδη(αν και ειναι πανεμορφες και οι δυο!!!!!), ουτε τις σαπουνοπερες της TV και κυρίως δεν θεωρω τεχνη τα hipster παιδακια που μιλουν για μεταμοντερνισμο και "αυτός ο φωτογράφος ειναι κάτσε καλά".
Η τεχνη πρέπει να πηγαζει από την ζωή και η ζωή από την Τέχνη.
Και δεν ειναι Τεχνη ενα ξεκολάκι να τραγουδα, εκτός και εαν ειναι αυτή η ζωή μας και εγώ ζω στην Αφροδίτη.
Το Νταμαζάκι ειναι αγχωμένο αναγνώστη μου. Ειναι ταυτόχρονα πικραμένο και θυμωμένο. Δεν αντέχω άλλο την κατήφεια και αυτή την έλλειψη ελπίδας.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!!! Βαρέθηκα να ειμαι πειραματόζωο του αποτυχημένου οικονομολόγου και υπουργου.
Εχω βαρεθει να κρεμώ την ζωή μου σε προθεσμίες. Μου θυμίζει ασπροκόκκινη μπουγάδα σαρανταχρονου εργένη. Αλλα πάνω απ' όλα εχω  βαρεθει τις πορείες.
Την Πρωτομαγιά τελειωνα την επανάληψη Φυσική και δεν πηγα να μαζέψω Μάη στο Συνταγμα. Αλλα η πορεία δεν ειχε κόσμο. Ακόμη και οι μπάτσοι κορόιδευαν. Το κλασσικό μου συνθημα δεν έχει νόημα πλέον :S
Αναγνώστη μου ενας χρόνος πέρασε από την στιγμή που ο προδότης που ονομάζεται ΓΑΠ, εξήγγειλε ότι σαν γερασμένη πορνη άνοιξε τα ποδια στο ΔΝΤ. Μια βίζιτα που ειχε κανονιστεί ένα εξάμηνο πριν. 
Κατι που δεν περιμέναμε τον Λαζόπουλο να το αποκαλύψει εχθές. Με το λιγοστό μας το μυαλό το λέγαμε 2 χρόνια πριν, θυμάσαι?
Αν δεν ειναι το ΠΑΣΟΚ προδότης ποιος είναι? Εαν δεν θυμίζει το ΠΑΣΟΚ χουντα τοτε ποια κυβέρνηση μεταπολιτευτικά την θυμίζει?
Εαν αυτός ο λαός δεν έχει ψεκαστεί με Xanax τότε ποιος εχει ψεκαστεί?
Μεχρι τώρα ήλπιζα ότι η πείνα και η ανεργία θα τον ταρακουνήσουν. Αλλά τελικά δεν ειναι τίποτε δυνατό να μας βγάλει από αυτό τον λήθαργο...
Οπως είχε πει και ο παππους Θανάσης στον Harvey Keitel στο "Βλέμμα του Οδυσσέα"
Η Ελλάδα πεθαίνει, πεθαίνουµε σαν λαός, κάναµε τον κύκλο µας. ∆εν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάµεσα σε σπασµένες πέτρες και αγάλµατα. Πεθαίνουµε. Αλλά, αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα, γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...». 
Σε αφηνω εδω. Ευχήσου μου καλή τύχη στις Πανελλήνιες...


Καλό δρόμο!!!
PS. ολο αυτό με την Κερατέα ηταν πολύ καλό για να είναι αληθινο...Κρυφός ασος στο μανικι των Κερατιωτών τα λατομεία Μερέντα στο Μαρκόπουλο???


Ορέστης Ντάντος- θα πάω όταν γουστάρω
Λοιπόν λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω που πάμε
Αν θέλεις έλα, είσαι μεγάλη κοπέλα
Κι αποφασίζεις αν προχωράς ή αν γυρίζεις

Εγώ θα πάω, παίρνω ανάσα βουτάω
Φτάνω στον πάτο, δεν είναι ωραία εκεί κάτω
Μετά ανεβαίνω, τώρα το καταλαβαίνω
Ξανά ανασαίνω, και τώρα καταλαβαίνω
Περνάς τ' αγκάθια, περνάς τ' αγκάθια
Μονάχα για την προσπάθεια

Ένα μαχαίρι, κρατάει τ' αόρατο χέρι
Και κάθε μέρα σου λέει την ίδια φοβέρα
Θα το παλέψεις, ή αλλιώς θα μου τα επιστρέψεις
Όπως τα βρήκες, και μη μετράς τόσες νίκες
Γιατί στα αγκάθια, γιατί στα αγκάθια
Μετράει μόνο η προσπάθεια

Βλέπω το μέλλον των κερδισμένων κυπέλλων
Και λέω όχι, τέρμα οι μεγάλοι μου στόχοι
Γιατί είναι τύχη, αν τελικά θα πετύχει
Και δε με νοιάζει που πάω μ' όποια σου μοιάζει
Καμιά εμπάθεια, καμιά εμπάθεια
Γι αυτούς που κάνουν προσπάθεια

Δεν τους ζηλεύω, μ' αρέσει απλώς να χαζεύω
Τι έχουν οι άλλοι μες στο δικό τους κεφάλι
Σε τι διαφέρουν, όλοι μπορούν να στη φέρουν
Μ' αυτά τα χάδια που αφήνουν βαθιά σημάδια
Μη σταματήσεις, μη σταματήσεις
Είν' η καλή σου προσπάθεια

Μα ποια ζωή σου, θα πάρεις κάτι μαζί σου
Πόσα θα μείνουν, κι αν όσα θέλεις δεν γίνουν
Θα γίνουν άλλα, είναι μεγάλη η σκάλα

Δεν πάω πάσο κι αν όλα είναι να τα χάσω
Καμιά ευθύνη, ποτέ μη σώσει και γίνει
Εγώ ομορφιά μου τ' αγαπάω τα καρφιά μου
Και δεν κολώνω στον πρώτο δυνατό πόνο
Και πες στον χάρο...

Και πες στον χάρο, θα πάω όταν γουστάρω....