Ενα λαλα για τον πατέρα....

Χρήστος Θηβαίος- Ας χαθείς


Μες τα σύννεφα, ζωή μου
μακριά απ' τη φυλακή μου να με πας
να μ΄ αγγίζει ο αέρας
σαν το ξύπνημα μιας μέρας να γελάς
να κουρνιάζω στο πλευρό σου
μες στο παραμιλητό σου να με βρεις
ν' ακουστεί το όνομα μου
και εσύ ράγισε, καρδιά μου
κι ας χαθείς ας χαθείς

Να με σήκωνε ένα κύμα
να με λύτρωνε απ' το κρίμα της ψυχής
να ξεπλύνει το θυμό μου
να ξανάρθει τ' όνειρό μου να το δεις
ας ερχότανε ένα βράδυ
να 'χε φως και όχι σκοτάδι να το ζεις
να μπορώ να σου γελάσω
κι ύστερα να προσπεράσω
κι ας χαθείς, ας χαθείς

Του μυαλού μου οι εικόνες
να 'σβηναν σαν να 'ταν πόρνες της στιγμής
να μην έχω να θυμάμαι
όλα αυτά που με πονάνε, ας χαθείς
να μην ξερω πια τι κάνεις
άλλο να μην με πικράνεις, δεν μπορώ
δεν μπορώ να σε κοιτάζω
και στα λόγια να μην βάζω σ' αγαπώ...