Η Κερατέα, ζει τον απόλυτο εφιάλτη της βίας από την κυβέρνηση της κατοχής.
Οι δυνάμεις καταστολής των
ΜΑΤ και των ΕΚΑΜ, ρίχνουν κυριολεκτικά στο ψαχνό, κατά των κατοίκων, με πλαστικές σφαίρες, ενώ σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του attikanea.blogspot.com, δεκάδες είναι οι τραυματίες από την πλευρά των κατοίκων.
Οι κάτοικοι βρίσκονται από την πρώτη στιγμή στους δρόμους και οι μάχες δίδονται σώμα με σώμα.
Φίλοι από την Κερατέα βρίσκονται σε συνεχή επικοινωνία με τα attikanea και μας ενημερώνουν για την εξέλιξη των συγκρούσεων.
Όλοι είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν με κάθε τρόπο κατά του παράνομου ΧΥΤΑ στον τόπο τους.
Αναγνώστη μου...Στην Κερατέα γίνεται της Κερατεας...με αποφαση ειρηνοδικιου απαγορευεται οποιαδηποτε εργασια στην περιοχη του
Οβριόκαστρου. Παρανομος ειναι ο εισαγγελέας και τα ΜΑΤ...ΣΚΥΛΙΑ ΦΥΛΑΤΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΑΣ!!!!! Αυταααα!!!
Αναγνώστη μου καλημέρα. Ο κος Καζάκης, οικονομολόγος, όταν ηρθε το ΔΝΤ ελεγε την πραγματικότητα και όλοι τον έλεγαν τρελό. Εδω θα δεις μια οικονομικη του αναλυση σε τοπικο καναλι...Μας ξεστραβωνει...Απλα λεει οτι ειμαστε σε χρεωκοπία, γιατί δανειζομαστε για να ξεπληρωνουμε δάνεια...
Το Μεγκα για ξεκάρφωμα, τον καλεσε στο πάνελ του και οι δημοσιογραφοι του μενουν άλαλοι... Enjoy:
ειναι ιδέα απο διαφορα blogs , η εν λόγω αναρτηση...αφιερωσε παρακαλώ 2 ωρες να τον ακουσεις...
Πως χαρηκα που ο Χασαπόπουλος, ενα απο τα παπαγαλάκια του Πασοκ, βουβάθηκε!!!
You do something to me, something deep inside
I'm hanging on the wire for a love I'll never find
You do something wonderful then chase it all away
Mixing my emotions that throws me back again
Hanging on the wire, I'm waiting for the change
I'm dancing through the fire, just to catch a flame
an' feel real again
You do something to me somewhere deep inside
I'm hoping to get close to a peace I cannot find
Dancing through the fire just to catch a flame
Just to get close to, just close enough
To tell you that.....
Τάκα τάκα τάκα τα
τάκα τάκα τάκα τα
τάκα τάκα τάκα τα, καρδιά μου πως χτυπάς
Τάκα τάκα τάκα τα
τάκα τάκα τάκα τα
τάκα τάκα τάκα τα, το ξέρω αγαπάς
Έχεις ερωτευτεί φτωχή καρδιά και το ξέρω
ξέρω ότι πονάς κι όπως χτυπάς υποφέρω
έχεις καημό κρυφό που σε πονάει και σε λιώνει
άλλη σκληρή καρδιά σε τυραννά, σε πληγώνει
Πως κλαις, το ξέρω, κρυφά, μα δεν το λες καρδιά μου
έχεις βαθιά πληγωθεί με μια πληγή που δεν περνά
Ξέχασε την καρδιά που αγαπάς και ζητάει
όταν εσύ πονάς χωρίς ντροπή να γελάει
άλλη καρδιά θα βρεις που θα μπορεί να σε νιώσει
κι όση στοργή ζητάς, χωρίς ψευτιά θα σου δώσει
Οι απόψεις του Ευγένιου Τριβιζά (καθηγητή εγκληματολογίας στην Μ. Βρεττανία και συγγραφέα παιδικών βιβλίων) για τον όρο PIGS:
O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.
Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS»(*) (ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ), το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.
Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.
Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.
Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.
Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία. Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.
Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.
Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.
Στην φετινη παρελαση , οι μπάτσοι ειναι πιο πολλοί από τους μαθητές...Μονο οσοι κουνανε τα μπλε πλαστικά σημαιάκια μπορουν να προσεγγίσουν στην παράσταση που δίνουν τα μαθητουδια, υποχρεωμένα να κρατουν φασιστικα κατάλοιπα. Απο την αλλη ολοι εκεινοι που τα εθνικια τους κατηγορουν ως μη Ελληνες!Ελληνας ειναι εκεινος που κουνα πανω κατω τα χεράκια σε μια παρέλαση ή εκεινος που δεν δέχεται το ξεπουλημα της χώρας του? Απορίες Αναγνώστη μου...Δεν σε καλημερισα σωστά! Καλημερα καλέ μου και ζητω το εθνος το αναδελφο!!Αυριο τιμουμε την διακορευση της Θεοτόκου απο έναν κρίνο(διότι ο δονητης ειναι τόσο παλιός, όσο η ερωτική πράξη)αλλά και την αρχή της Ελληνικής Επανάστασης...Τελειωνει σε λίγο η παράσταση σε λίγο, μια παράσταση χωρίς θεατές...
Κοντά στα 400 χρονια εμειναν οι Ελληνες υποδουλωμενοι στους Τουρκους. Με κατα καιρους απόπειρες τοπικών επαναστάσεων που πνιγόταν στο αίμα.
Οι Καταυλακιωτες που λες σηκωσαν μπαϊράκι και ξεφορτώθηκαν τους Τουρκους(αυτά τα κακα παιζάκια, που μας μαθαινουν στο σχολειο οτι επιναν αιμα και ηταν σαδιστές και μας καταπίεζαν). Και σταματησαν εκει όταν εκαναν χωρα την Ρουμελη και την Πελοπόννησο. Εμείς οι Ηπειρώτες τους κρατησαμε λίγο ακόμη. Διοτι δεν ημαστε ρατσιστες και ζουσαμε στις ιδιες πολεις, Τουρκοι, Εβραοι, Έλληνες και μεγαλουργούσαμε.
Και χτιζαμε νοσοκομεια στην ελευθερη Ελλάδα και Πολυτεχνεία και τους κάναμε ανθρώπους!(τρολλάρω όπως ξέρεις).
Με δάνεια εγινε και εκεινοι η επανασταση. Με δάνεια που ξεχρεωθηκαν πριν απο καποιες δεκαετίες ή και πριν από λίγα χρόνια...
Αυτή η επανάσταση που μεταξύ μας δεν την βλέπω, θα ξεκινησει απο τα δανεια.
Αλλά τώρα δεν υπαρχουν Κολοκοτρώνηδες και Τζαβελλαίοι και Μποτσαραίοι...Τωρα εχουμε τον Αδωνι και τον Βελλόπουλο. Κατι μαγκάκια της Χρυσής Αυγης, που χτυπουν ανυπερασπιστους μετανάστες, για αν αποδείξουν ότι ειναι ανδρες αμα λάχει να 'ουμε...
Εχουμε αλλά...
Αναγνωστη μου χρειαζομαστε εναν Ρήγα, για να μας εμψυχώσει(οχι ο Φοιβος δεν κάνει)και ενα Κολοκοτρώνης να μας οδηγήσει...
Καλησπέρα και καλη 25η Μάρτη!
Στις 19 Μαρτη στις 16.00 ο Knut, το εγκαταλελειμμένο πολικό αρκουδάκι πέθανε ξαφνικά μπροστά σταμάτια χιλιαδων θαυμαστών του. Ήταν απο τα πιο δημοφιλη ζωάκια του Ζωολογικου κηπου του Βερολινου. Τον ειχε εγκαταλειψει η μητερα του οταν γεννηθηκε αυτόν καιτον δίδυμο αδερφό του, ο οποίος δεν επιβίωσε. Ο Knut μεγαλωσε με την φροντίδα του Thomaw Doerflein, ο οποίος πεθανε απο ανακοπη καρδιας τον περασμένο Σεπτέμβρη. Απο τότε ο Knut εχασε την αγαπη, την τρυφερότητα και τα χαδια του πατερα του..Μαράζωσε και εσβησε. Πολλοι τον θαυμαζαν απο μακρια κανένας δεν του χαριζε τα χαδια του...
Ολοι στον κοσμο ετουτο, έλλογοι ή άλογοι, χρειαζονται αγαπη τρυφερότητα και προσοχή...
καλησπέρα Αναγνωστη μου κακοπληρωμένε! Η αναρτηση αυτη ηταν προορισμένη για το μεσημερι, αλλά προτιμησα να παω βολτα στην λιακάδα!!!!Το μονο βλεπεις που μας εχει μεινει στην χωρα αυτή που κατά τον Ελυτη, την επνιξε καποιος θεός στο μπλε για να μην τον βλέπουμε...Βλέπεις ο θεουλης αυτός τα τελευταια χρονια μας στελνει λιμούς, λοιμους σεισμους και τσουνάμια αλλα κρυβεται πισω από τα μπλε...
Η Γιαπωνία μας στέλνει με ολη της την αγαπη ραδιενεργεια...Εκδικηση των ψαριών στην επελαση των δυτικών σουσιμανών...Με απασχολει πολύ βλέπεις, τι σκατά θα τρώνε οι star της υφηλίου και οι hipsters τωρα πια? τωρα που το σουσι εγινε κολοφωτιά και απο την ραδιενεργεια θυμίζει τον κρυπτονίτη. Μονο που αντί του Superman θα εξολοθρευσει τηνκακογουστια και το τρεντ αυτό...
Αλλά δεν ειναι το σουδι το θεμα μας...Αυτη η γλιτσα που ποτε δεν κατάλαβα, γιατί να αρέσει σε κάποιον Έλληνα...Αν εχεις φαει μαριδάκι και γαυρο μαριναρισμένο γιατι να γουστάρεις την ωμή αυτη αηδία...
Το πρωι εχοντας καβαλήσει το μπλε άτι μου, το Β7, ημουν αυτήκοος μάρτυς σε μια συζητηση...Ενας πορτοφολας ξαλαφρωσε εναν παππού από το πορτοφόλι του...Και οι Ελληνάρες συνεπιβάτες του φωναζαν:"τι ειναι αυτά τα πράγματα? απο τότε που ηρθαν οι αλλοδαποί εχουν κάνει σπείρες και αμς ρημαζουν"...τον ειδα και ηθελα να του ριξω μπουνιά, αλλά κρατήθηκα"(????).
Το αποκορυφωμα ηταν η εξής δήλωση:"ειχα παει στους αστυνομικους μια μερα, να δηλωσω οτι καποιος μου εκλεψε το πορτοφολι(προφανως στους "κυριους" που στεκονται στην Κανιγγος αρματωμενοι σαν "αστακοι")κααι μου ειπε οτι δεν μπορουν αν κάνουν τίποτε. Πρεπει να παρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Αλλά και αυτοί οι αστυνομικοί τι να κάνουν εχουν συνέχεια τους διαδηλωτες και τα κολόπαιδα που τα σπάνε?"
Όπως κατάλαβες αναγνώστη μου κάπου εκει αρχισαν να μου πεφτουν τα μαλλιά και τα αυτιά και το σαγόνι!!!Και ειχε και επικροτητές!!!Ζουμε το θεατρο του παραλόγου και κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας!!!!!Οι Ελληνάρες τους οποίους ο ΓΑΠ ψεκάζει σε καθε αφορμή, οι Ελληνάρες που ζουν σε μια χωρα που εχει πτωχευσει, αυτοι οι Ελληναρες θεωρουν ότι δουλεια της αστυνομίας ειναι να δερνειπολιτερς χωρίας αφορμή. Αν θυμασαι το βιδεο απο την Συρο, οι κατσαριδοπολιτες δεν φορουσαν κουκουλες, δεν κρατουσαν μολοτωφ, απλά τονισαν τα κακως κειμενα!!!Θα μας βομβαρδίσει και εμας οπως ο Καντάφι τους Λιβύους...Καποια πετρελαιοπηγη θα ανακαλυψει ο Σαρκοζί στην Σαμοθράκη και θα κανει τον ΓΑΠ να δοκιμασει τις βόμβες που χρόνια του πουλούσε σε εμάς...
Απο που θα την βρουμε? Απο τον ΣΥΡΙΖΑ, που εχει μπει σε πόλεμο με τον Παγκαλο με τσανάκες, απο τον Μανδραβέλη που γλύφει το ΠΑΣΟΚ ή απο την Αλεκάρα που εχει ακόμη κρυφοέρωτα με τον Στάλιν?
Ο πλανήτης μας εκδικείται για την βλακεία μας και την ασέβεια μας...Περιμένω σεισμό μεγάλο στο Ελλαδιστάν να εκδικηθει τον Αμερικάνο πρόεδρο μας και να τον ριξει στα Ταρταρα...όσο ζω απελπίζομαι και το μεταδίδω σε εσένα...Τα έχουμε ξεπουλήσει όλα..Και μαζί με ολα ξεπουλάμε και την αξιοπρέπεια μας.
Πάνω σε όλα δυο συνεχόμενες βραδιές το νταμαζακισου βλέπει όνειρα με τον Πάγκαλο...Γεννιέται μεγάλη αγάπη? Ειναι ο Θόδωρος που μισουμε να αγαπουμε? το περίεργο ειναι ότι εχω από μικρή φόβο για τους κλόουν και αυτό δεν τον φοβάμαι..Τι να πω?
Σκυλαδες όλων των χωρων Ενωθείτε!!!
Σε φιλωωω!!!
Καλημέρα Αναγνώστη μου!Στροφή στην ποιοτητα. Αφησε το Νταμαζακι τον πεζό λόγο στην μπάντα και το εριξε στην ποιηση...εχω ενα ποιηματακι εδώ για 'σενα...μονο για 'σενα...
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ,ποιημα του Ζακ Πρεβέρ
Η μητέρα πλέκει
Ο γιος πολεμά
Το βρίσκει πολύ φυσικό η μητέρα
Και ο πατέρας τι κάνει ο πατέρας;
Κάνει επιχειρήσεις
Η γυναίκα του πλέκει
Ο γιος του πολεμά
Αυτός επιχειρήσεις
Το βρίσκει πολύ φυσικό ο πατέρας
Και ο γιος και ο γιος
Τι βρίσκει ο γιος;
Δε βρίσκει τίποτα απολύτως τίποτα ο γιος
Ο γιος η μητέρα του πλέκει ο πατέρας του επιχειρήσεις αυτός πόλεμο
Όταν θα έχει τελειώσει ο πόλεμος
Θα κάνει επιχειρήσεις με τον πατέρα του
Ο πόλεμος συνεχίζεται η μητέρα συνεχίζει πλέκει
Ο πατέρας συνεχίζει κάνει επιχειρήσεις
Ο γιος σκοτώθηκε δε συνεχίζει πια
Ο πατέρας και η μητέρα πηγαίνουν στο νεκροταφείο
Το βρίσκουν πολύ φυσικό ο πατέρας και η μητέρα
Η ζωή συνεχίζεται η ζωή με το πλεκτό τον πόλεμο τις επιχειρήσεις
Οι επιχειρήσεις ο πόλεμος το πλεκτό ο πόλεμος
Οι επιχειρήσεις οι επιχειρήσεις και οι επιχειρήσεις
Η ζωή με το νεκροταφείο.
Ναι αναγνώστη το ποιημα ειναι για τον πολεμο. Για εναν πόλεμο που ξεκινά στην γειτονιά μας. Πόλεμος, ο οποίος ξεκινά απο την γη μας πάλι. Απο την Σουδα και το Ακτιο. Τα Κρητικάτσια τα σκληρά, εχουν δώσει γη και ύδωρ στα Αμερικλανάκια. Ειναι πολλά τα λεφτά που αφήνουν στον νομό Χανίων Έλληνες και ξένοι αξιωματικοί, για να πουν όχι οι Κρήτες. Αλλά επειδή πολλάκις με έχεις κατηγορησει για τοπικισμό, δεν θα αφήσω απ' έξω το Ακτιο..Αυτή την μυτουλα της Ηπείρου, που φιλοξενεί χροοονια τώρα τους Αμερικανους , τους ανθρωπιστές. Απο τον αέρα μας, την θάλασσα και την γη μας, ξεκινά και αυτός ο πόλεμος.
Ειναι πολλά τα πετρέλαια της Λιβυης και δεν μπορούν να επιτρέψουν άλλο στον Κανταϊφι να τα διαχειρίζεται. "Ανθρωπιστικά" λοιπόν βομβάρδισαν τον ήδη βομβαρδισμένο λαό της Λιβύης για να πιάσουν τον κακό Καντάφι. Ο Καντάφις ηταν κάποτε κολλητος ολων αυτών που σημερα τον λενε εγκληματια...Τους τα εσταζε κανονικά και με τον νομο και όλοι αυτόι τον αποκαλουσαν φίλο τους. Αλλά οι μαριονέτες δεν ειναι πρωταγωνιστες για πολύ καιρό. Και ο Κανταϊφις ειναι πλέον αχρηστος και θα τον σουτάρουν...Τα πετρελαια θα περασουν στα χερι των Αμερικάνων...βαμένα στο αιμα Λιβύων.
Γιατι ομως ποιηση?
Γιατί; Γιατί υπενθυμίζει όπως λέει ο Oουεν ότι η ποίηση μεταδίδει την ένταση των ισχυρότερων και αληθινότερων, ανθρώπινων αισθημάτων σε στιγμές κρίσης. Στην προκειμένη περίπτωση, φέρει τον αναγνώστη ενώπιον της φρίκης του πολέμου και δείχνει ότι είναι έγκλημα να σηκώνει ο ένας τα όπλα εναντίον του άλλου. Εχουμε πόλεμο μην το γελάς μωρό μου...
Opaque the dissident establishment
That we all suffer
Refill the porous shell with words that mean so many things
Words mean so many things
The feeling can't avoid you
Stoking the fires of absence
Loss and anguish long departed
Adjust to changes re-arranging, burns in many ways
Pain burns in many ways
The feeling can't avoid you
Αναγνωστη μου...κυκλοφωρουν στον μουσικο σωληνα του internet, δυο βιδεα, που αφορουν την εισκεψη του Παν-κάλλου εχθες εις την Κερατεα. Οπως εχουμε πει σε άλλη συνευρεση μας, στην κερατέα εδώ και 3 μηνες παίζουν πόλεμο με τα ΜΑΤ. Περνούν πολυ όμορφα και όλοι εμεις οι αλλοι κατοικοι της Αττικης τους ζηλευου,ε και παμε κατά καιρους να παίξουμε όλοι μαζί...
Ο Παν-καλλος, ο εγγονος του ομωνυμου δικτάτορα, ψηφίζεται από τους πολιτες της Λαυρεωτικης ως ο ικανοτερος να τους εκπροσωπησει στο κυνοβούλιο.
Πηγε λοιπόν εχθες να φαει?, να τους πει ενα γεια? να τους φαει?
και να τι εγινε:
Απτοητος ο Παν-καλλος οπως βλεπεις και στο βιδεο συνεχισε να τρωει ενω απ' εξω, έπαιζαν οι κατοικοι που εκπορσωπει στην Βουλη, τα μηλα με τους αστυνομικούς...
αλλά επειδη εχει και θράσος οπως όλα τα σκατα εκανε και δηλώσεις:
Ειμαστε ενας ευλογημενος τόπος. Το κατάλαβα αναγνώστη μου απο τοτε που ηρθε ο ΠΑΣΟΚ στα πράγματα...Αρχαιολογικοι τόποι γινονται ΧΥΤΑ, κλεινουν σχολεια, κλεινουν νοσοκομεια...Καταφερνουμε και κανουμε ταξίδι στο παρελθον ευκολα γρηγορα και οικονομικά...
Για την Κερατεα ηθελα να σε πω ενα τελευταίο...
Αφου εχουν γνωριστει τόσο καλα με τα ΜΑΤ θα δουμε και κουμπαριές στο τέλος? Και όλοι μαζι ενωμενοι θα πολεμανε το συστημα?
Οχι, ε?Καλη σου μερα!ηρθε το Μαρινακι μου και θα με παει για καφε!!!
Καλημερα Αναγνωστη μου...πρωινοι τύποι σήμερα λέω να σου πω λιγα πράγματα που διαβασα στο "san simera.gr" για τον Νικόλα τον Ασιμο.Να σου βαλω και ενα απο τα πιο αγαπημενα λαλα και να τον θυμισθούμε έτσι μαζί. Γιατι οπως ξέρεις τον κυρ Νικόλα δεν τον ξεχνάμε ποτέ...
"Ο Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Οι γονείς του ήταν από την Κοζάνη, όπου ο Νικόλας έζησε τα παιδικά του χρόνια και τελείωσε το σχολείο. Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε στο άλμα εις ύψος, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στους μαθητικούς αγώνες σχολείων της Μακεδονίας το 1965, καθώς και στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, του έγινε επίσημη πρόταση από την ομάδα της Κοζάνης, αλλά τελικά η συμφωνία ναυάγησε.
Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Σε κάποιο άρθρο του σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Άσιμος κι έκτοτε το καθιέρωσε. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έφτιαξε ένα φοιτητικό θεατρικό εργαστήρι, παίζοντας Αριστοφάνη, Μένανδρο, Μολιέρο.
Τότε αγόρασε και την πρώτη του κιθάρα. Σχεδόν από την Α' Γυμνασίου έγραφε στιχάκια και ποιήματα, αλλά ποτέ δεν είχε εκδηλώσει καμία έφεση προς τη μουσική. Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Ανυπότακτος, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του και τα λεγόμενά του. Συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν τον άφησαν, η ταυτότητά του είχε χαθεί. Δεν έβγαλε άλλη, παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα, οπότε κατάφερε να του εκδώσουν μία ταυτότητα στο όνομα Άσιμος, με τη «διευκρίνιση» στο σημείο του θρησκεύματος: Άνευ θρησκεύματος.
Το 1973, και χωρίς πτυχίο, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τραγουδιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο: «5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο». Ανάμεσα στους τότε συνεργάτες του, πολλά και γνωστά ονόματα: Γκαϊφύλιας, Τραντάλης, Πανυπέρης, Φινίκης, Μουζακίτης, Σπυρόπουλος κ.α.
Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια σ' ένα δισκάκι 45 στροφών (Ρωμιός- Μηχανισμός). Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβηττό. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band» και συμμετείχε σε συναυλίες, κοινωνικοπολιτικές εκδηλώσεις, μουσικοθεατρικά σχήματα, θέατρο του δρόμου, διάφορα δρώμενα. Κατά καιρούς, συνεργάστηκε με πολλά σχήματα και καλλιτέχνες.
Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το», σε τέσσερα τραγούδια του οποίου συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου.
Περίπου ένα χρόνο αργότερα άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Ήταν ο «Χώρος Προετοιμασίας» όπως το ονόμασε, αλλά και διαμονής, αφού αυτό ήταν και το σπίτι του. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του κυρίως, φωτιστικά, πήλινα, κάρτες παλιές και πολλά άλλα.
Το 1987 οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα γι' αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Η εκκρεμούσα δίκη, μαζί με τ' άλλα προβλήματα που ήταν πολλά, συσσωρεύτηκαν μέσα του... Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του.
Μετά θάνατον, κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δίσκοι του: «Το φανάρι του Διογένη» με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και το «Γιουσουρούμ - Στο φαλιμέντο του κόσμου», με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου."
Προτιμώ βεβαια οπως ξέρεις αναγνώστη μου, τα τραγουδια του Ασιμου, που τα τραγουδα ο ίδιος. Εκτός από "το παπακι"..Η φωνη του Παπακωνσταντινου χαλάει την μαγεία...
Το Νταμαζάκι σου διάλεξε για σημερα ενα απο τα πιο αγαπημενα της λαλα του κυριου Νικόλα...
δεν σου βαζω στίζους, τα εχει όλα το youtube...καλη σου μερα και ας σε βρεχει η βροχη, Αναγνώστη μου...
καλησπέρα Αναγνώστη μου!πολλά λαλα σου χαριζω τελευταία αλλά από λογακια τίποτις...πως είσαι? πως πάνε τα κέφια? Στο ηρωικό δυάρι στο κέντρο της Αθήνας η ζωη κυλάει βαρετά. Διαβασμα, τρέξιμο αριστερά δεξιά, φωτογραφικές εξορμήσεις, δαγκώματα από την Νταίζη. Περνάγαμε ωραία με μια μικρή παρέα... Σε ενα διάλειμμα καπου στο πάρκο στην ναυαρινου, ενω φωτοσυνθετα σημερα το πρωί άκουγα μια συνέντευξη της Διαμαντοπούλου, σε ποιον άλλο? Στον Μπαμπίνο τον Παπαδημητρίου. Η Διαμαντοπούλουπου λες στελεχος του ΠΑΣΟΚ χροοονια τώρα μπηκε τσαμπουκαλεμένα στην κυβέρνηση με σκοπό να διαλύσει το εκπαιδευτικό συστημα από τα θεμέλια του. Ο στόχος κάθε υπουργου Παιδείας, από τότε που συστάθηκε το εν λόγω Υπουργείο ειναι να αλλάξει την εκπαιδευση. Απο τις καταλήψεις του 90' -'92(ημουν μικρή και μπορεί να ανατρέξεις στα κιτάπια του γούγλη), μεχρι τον Αρσενη και τον Ευθυμίου, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ εχουν αποδείξει πόσο τοξικα ειναι για την παιδεία. το "ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", μας τελειωσε απο αυτους που το φωναξαν τότε... τι ειναι όμως Παιδεία? "παιδεία είναι η σχεδιοποιημένη ή αυθόρμητη πρακτική, γνωστική, ηθική, αισθητική, διανοητική κ.ο.κ. επίδραση που ασκείται στα μέλη της κοινωνίας, ιδιαίτερα από την εκάστοτε ώριμη γενιά στη νεότερη. Είναι το συνειδητά ή αυθόρμητα συγκροτούμενο σύστημα κοινωνικών παραγόντων που επιδρούν καθοριστικά στην ανάπτυξη των ατόμων, η ενότητα όλων των μέσων, των τρόπων και των μορφών (διαγενεακής και μη) αλληλεπίδρασης των ανθρώπων που εξασφαλίζει την αναπαραγωγή και ανάπτυξη της ζωής και του συνόλου του υλικού και πνευματικού πολιτισμού. Με τη στενή έννοια του όρου, παιδεία (αγωγή, διαπαιδαγώγηση) είναι η διαμόρφωση και ανάπτυξη των φυσικών, ηθικών, αισθητικών, και (δια - ) νοητικών δυνάμεων του ατόμου, ενώ εκπαίδευση (μόρφωση) είναι η διαδικασία εξοπλισμού του ατόμου με πρακτικές δεξιότητες, εμπειρικές και θεωρητικές (επιστημονικές) γνώσεις." πηγή:politikokafeneio.com Οπως καταλαβαίνεις πολύ καλά η μανδάμ Αννούλα, εχει ως στόχο να το καταλύσει αυτό. Να μας κανει αμόρφωτους ωστε να καταπίνουμε αμάσητα τους λαϊκισμους που πουλάει μέσω των ΜΜΕ. Προτείνω την απαγόρευση της Παιδειας, την κρίση της ως παράνομη. Τοτε να δεις που όλοι οι νέοι θα γίνουν Γλυκατζη Αβελέρ. θα ξεφυγουν από το βαρετό τυποποιημενο σχολειο(σε οσες περιοχες ειναι τυχεροι και το έχουν ακόμη)και θα αυξάνουν την αδρεναλίνη τους με σχολεια τύπου "κρυφό σχολειό". Βημα προς τα πίσω? Τι τα θελουμε μανδάμ τα σχολεία, αφου εχουμε ωραιότατες κουφάλες και σπηλιές? Ετσι γλυτώνεις και τα κονδύλια για την παιδεία και τα παιδιά μας ζουν ενα είδος περιπέτειας... Εκανε παραλληλισμό η κυράτσα αναγνώστη μου, το ΠΡΟΤΥΠΟ ευρωπαϊκό σχολείο Βρυξελλών με αυτό το έκτρωμα που θέλει να δημιουργήσει. και ο Μπαμπίνος από διπλα να γλυφει καλά καλά την Αννούλα για να μην χασει τα 5000 τον μήνα που κερδίζει απο τον Αλαφούζο, για να το παιζει κολοκαθαριστής. Τι λες κυρά μου?Διαβασε τον κανονισμό λειτουργίας και τον οδηγό σπουδών του εν λόγω σχολειου και μετά ελα και πες μας τις μπαρουφες σου. Το μονο κοινό με τα ελληνικά δεδομένα ειναι τι εχει και αυτό 30 μαθητές/τμήμα. Αλήθεια εχεις περάσει ποτέ εξω από μονοθέσιο σχολειο? Αλήθεια ξέρεις αριθμητική? Ελεγες το πρωί ότι δεν μπορει να λειτουργήσει μονοθέσιο σχολειο με ενα δάσκαλο να εχει 60 μαθητες σε εξι ταξεις...και εσυ συγχωνσυεις 2 μονοθεσια σε ενα μονοθεσιο aka 120 μαθητες με ενα δασκαλο(χονδρικα). Δεν σου την εμαθαν καλά την αριθμητική στο ιδιωτικό που πηγες... Αναγνώστη μου όπως είδες απόψε δεν απευθυνθηκα σε εσενα αλλά στην κερά Αννα την μποτοξιακή.... Φιλουρες...περι σχολικου Καλλικράτη δες εδώ:
Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου
Mεταξύ μας όπως βλέπεις τα περιθώρια στενεύουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου
Τις καμμένες πόλεις, τα νεκρά παιδιά θυμάμαι και το αίμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου
και η δικιά μου η ζωή, δίχως νόημα δίχως φωνή και μ' άδειο βλέμμα
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μ
Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"
Με τρομάζεις σαν των γηπέδων τις φωνές και τις σημαίες
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου
φοβισμένος σε κοιτάζω διπλωμένες κρατώντας τις κεραίες
Αχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου
Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"
Ξεκινάς να με βρεις κι όλο πέφτεις θαρρείς σ'ένα τοίχο
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου και ερωτεύεσαι εκεί δίχως χρώμα, δίχως οσμή και δίχως μύθοΑχ Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου
Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και "Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε" θα σου πουν
αυτά που λες, "et preterea censeo Carthago delenda est"
Αλλά εγώ Θα σου πάρω βιολιά και ένα ντέφι γλυκό να σου παίζουν
Ερηνούλα μου, Ερηνούλα μου..
Νίκος Παπάζογλου- τρελή και αδέσποτη...?στίχοι...Μανώλης Ρασούλης
Νοιώθω ποια είσαι όταν λες το σ' αγαπώ
σαν μια βασίλισσα τσιγγάνα που περνάει
και μπαίνει στις καρδιές σαν να 'τανε μετρό
που φωτισμένο βάζει μπρος και ξεκινάει
Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά
Κι είσαι εκείνη που αν μαζί της κοιμηθώ
θα 'χω ξεχάσει ποιος να είμαι και πού πάω
κι αν αφορμή 'σαι συ ν' αλλάξω εαυτό
το παρελθόν μου μπρος τα πόδια σου πετάω
Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά
Αναγνωστη μου Εφυγε σήμερα και ο κυριος Ρασούλης. Το εν λόγω άσμα το χορεψα πρωτη (και τελευταια φορά)το 1986 ή 1987 σε μια μάζωξη για την γιορτή του πατέρα. Βινύλλιο της μητέρας από τα φοιτητικά της χρόνια η εκδικηση της γυφτιας έπαιζε τσίτα σε όλα τα πάρτυ. Και το μικρό κομοδινάκι, αναγνώστη μου, λικνίστηκε σε αυτό το άσμα, χαρουμενη και ξένοιαστη. Καλό ταξίδι μεσιέ Ρασούλη...
I'll be damned, here comes your ghost again
But thats not unusual
Its just that the moon is full
And you decided to call
And here I sit, hand on the telephone
Hearing the voice Id known
A couple of light years ago
Headed straight for a fall
But we both know what memories can bring
They bring diamonds and rust
Yes we both know what memories can bring
They bring diamonds and rust
Now I see you standing with brown leaves all around and snow in your hair
Now were smiling out the window of the crummy hotel over washington square
Our breath comes in white clouds, mingles and hangs in the air
Speaking strictly for me we both couldve died then and there
Now youre telling me youre not nostalgic
Then give me another word for it
You were so good with words
And at keeping things vague
Cause I need some of that vagueness now
Its all come back too clearly, yes, I love you dearly
And if youre offering me diamonds and rust, Ive already paid
But we both know what memories can bring
They bring diamonds and rust
Yes we both know what memories can bring
They bring diamonds and rust
Diamonds, diamonds and rust
Diamonds, diamonds and rust
Diamonds, diamonds and rust
Diamonds, diamonds and rust
Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γιαυτό που αξίζουν, αλλά γι αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
Θα ζωγράφιζα μ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους... Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.
Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις συγνώμη, συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ, ευχαριστώ κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.
Gabriel Garcia Marquez...αποχαιρετισμός
Αναγνώστη μου...αφαιρεσε τα περί κυρίου κτλ και δες τι μενει...
New York Rock & Roll Ensemble (Manos Hadjidakis)- Dedication
Feels like I΄m getting older
I΄m not afraid,
All though I΄m worlds apart from yesterday
And yet I can΄t believe I΄m old enough today
To be in love, and feel in love
And see if love is the way.
I don΄t need fancy places
To spend the time,
I΄m happy just to be here
With you tonight
And yet I΄m not so sure
The time it΄s really right
To be in love, and feel in love
And see if love is all right.
And you will sing
As long as there΄s a song
The feelings never gone
It was the first time to be in love Maybe tomorrow I΄ll never sing again
But I΄ll remember when
It was the first time to be in love.
The picture is slowly fading
And now it΄s gone,
The letters we remember are old and torn
And although the time has passed
The memory lingers on
To be in love, and feel in love
And know when love is gone
Έφυγες με το κεφάλι ψηλά, όπως ήρθες, όπως σε γνώρισα, όπως πάντα…
Σε ζηλεύω
-Τι είναι ο θάνατος;
Είναι σαν το απόλυτο σκοτάδι, με τον καιρό το συνηθίζεις
και δε σε ενοχλεί πια-.
Κι άφησες εμάς πίσω
με τις τύψεις και τις ενοχές μας
με τις μιζέριες και τις αμφιβολίες μας
να βρίσκουμε δικαιολογίες
για να τη σκαπουλάρουμε
άλλη μια μέρα
και άλλη μια μέρα
και άλλη μια μέρα.
Σε ζηλεύω
Γιατί είσαι εντάξει, πάντα είσαι εντάξει.
Σε χρειάζομαι
να μου μαθαίνεις τι θα πει αξιοπρέπεια
να μου μαθαίνεις να μη φοβάμαι
να μου μαθαίνεις να μη συμβιβάζομαι.
Σε χρειάζομαι δίπλα μου στο δρόμο και στο δρόμο μου.
Και να μιλάς, να μου μιλάς.
Και να ακούς, να με ακούς.
Κι εγώ να κλέβω λίγη δύναμη από την αλήθεια σου
λίγο κουράγιο από την ελευθερία σου
λίγη πίστη από τις αξίες σου.
Είσαι λένε τρομοκράτης.
Ναι, αλήθεια είναι. Τρομοκρατείς το φόβο μας, το βόλεμά μας, τον καθωσπρεπισμό μας, την απάθειά μας, το κενό στο βλέμμα μας, τη μειωμένη μας λίμπιντο, την προσαρμογή μας στην ασχήμια, τα φίμωτρά μας, τις παρωπίδες μας, τις χειροπέδες μας, τις αλυσίδες που μας εμποδίζουν να γίνουμε επικίνδυνοι…
Είναι και κάτι που θέλω να συζητήσουμε.
Κάποιοι λένε πως επιλέγουν να μη δράσουν γιατί φοβούνται για τη ζωούλα τους. Την αγαπάνε, λένε, τη ζωή.
Κάποιοι άλλοι επιλέγουν να δράσουν για ακριβώς τον ίδιο λόγο.
Την αγαπάνε, λένε, τη ζωή και δεν αντέχουν να τη χαραμίζουν.
Πες μου, μπορεί κι οι δύο να έχουν δίκιο;
Δεν μπορεί.
VENCEREMOS
Τιμή για πάντα στον σύντροφο αγωνιστή Λάμπρο
Αν ήμουν κόρακας, χρόνια διακόσια να ζήσω,
δάσκαλος τσίφτης θα πάαινα στην Πίνδο ψηλά,
σ' ένα σχολειό, μες στα ζούδια τ' αθώα, βουνίσιο,
πέντε γενιές ,σύντροφοι, να σπουδάξω παιδιά.
Θα δασκάλευα, σύντροφοι, πέντε γενιές,
μια και δυο για ν' αλλάξω τον κόσμο φορές.
Αηδονάκια, μικρά, 'μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα,
θα τα βάφτιζα αητούς, στ' άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα.
Με γραφές πέτρινες, θα τους μπόλιαζα ωραία, βουνίσια
υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια,
κι υποδόριες επαναστάσεις,
από μία στις έξι τις τάξεις !
Είναι κρύο πολύ το φεγγάρι, απάνω απ' τ' Αγρίνιο,
όπως λέει το τραγούδι, συντρόφοι μου, σαν τ' αλουμίνιο.
Πέντε κίσσες στο μνήμα μου, σαν χαρτορίχτρες γριές,
"-Θα ξανάρθεις -μου λέν' - πάλι, Λάμπρο, σε πέντε γενιές!"
Θα ξανάρθω, συντρόφοι, σε πέντε γενιές,
μια και δυο για ν' αλλάξω τον κόσμο φορές.
Αηδονάκια, μικρά, 'μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα,
θα βαφτίζω αητούς, στ' άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα.
Με γραφές πέτρινες, θα μπολιάζω, συντρόφοι, βουνίσια
υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια,
κι υποδόριες επαναστάσεις,
από μία στις έξι τις τάξεις!
Καλησπέρα Αναγνώστη μου!!!!Ποντίκι δεν έχω, το έσπασα από τα νευρα μου!!!!Εληξε εχθες η απεργία πείνας των 300 μεταναστών σε Αθήνα και Θεσ/νικη. Οι απεργοί εκαναν δεκτους τους όρους του ΜΠΑΤΣΟΚ και εληξαν την μαχη τους. Μια μικρή νίκη. Διότι για να κερδίσεις κατι στον πτωχευμένο ετούτο τοπο, πρεπει να διακινδυνεύσεις την ίδια σου την ζωή. Για να κατακτήσεις τα νόμιμα πρεπει να φτάσεις στα άκρα. Αλλά έτσι δεν ξεκίνησαν όλες οι μεγαλες επανστάσεις?Από ανθρώπους που ειχαν λίγα ή δεν είχαν τίποτε να χάσουν εκτός από την ίδια τους την ζωή...Και οι 300 της Υπατείας παραλίγο να το χάσουν. Για να κερδίσουν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.
Ο Ρηγας μας ειχε πει κάποτε, ότι"καλυτερα μιας ώρας ελευθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή". Οι απεργοί εχθες ένιωσαν ελευθεροι για λίγο.
Ελευθεροι σε ενα κρατος υποδουλωμενο σε μια οικονομική χουντα. Σε ενα κράτος που οι προδότες που το κυβερνουν προτίμησαν να πτωχευσουν οι πολίτες του παρα οι τράπεζες. Παρά να πει STOP στους πιστωτές της. Από την γέννηση του εθνους αυτού(όπως μας λεει καθε βράδυ ο ΣΚΑΙς του Αλαφούζου) αλλοι κανουν κουμάντο, οι πολιτικοι χρηματίζονται και αυτοί που έκαναν καλό στο εθνος πεθαινουν εξορισμένοι ή στην ψαθα...
Τι ωραια που περνάμε, ε?
Αναγνώστη μου η Αννούλα του Νταλάρα εχθές ακουσε τα εξ' αμαξης από τον Αδωνη(λυσαξε ο Σπυράκος βλέπεις), από την ΝΔ(με το μαλακιστήρι τον Χατζηδάκη, που να αγιάσει το χερι οσων τοιν έδειραν, να λεει οτι πρεπει να ξεχασουμε οσα εγιναν τα προηγουμενα ετη και να κοιτάξουμε μπρος).
Και για να τους δώσει λίγη χαρά σημερα απελαυνει 73 μετανάστες.
Μαρίζα Κώχ-Ο Καραγκιόζης, συναυλία ενάντια στην αστυνομική βία
Κείνο που με τρώει
κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαι
σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς
στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα
σαν να 'ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
Σαν κουκιά μετρώ
τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ' το λευκό πανί
μέσα στο κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ
κάτι περισσεύει
Τρύπια ειν' η αγάπη μας
και δε μας προστατεύει
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Κόκκινα αυγά ή καρναβάλια
μέσα από την κάλπη τη στατιστική
Μας κοιτάζει ο Χάρος
και του τρέχουνε τα σάλια
Σαν σκιές γλιστρούν
λόγια και εικόνες
Κάρα σκουπιδιάρικα,
φεύγουν οι χειμώνες
Αν δε ντρέπεσαι
να καθίσεις πίσω
Έλα στην παράσταση
να σε γιουχαΐσω
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποιο φορείο θα μας κουβαλήσει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει ψήφο να ψηφίσει,να ψηφίσει ΛΑ ΛΑ ΛΑΑΑΑ!!!
Καλημερα Αναγνώστη μου, που δεν γιορτάζεις σήμερις, διότι εισαι ανήρ. Ημερα της γυναίκας σήμερα και με το Νταμαζακι παρεα θα κανεις μια ιστορική αναδρομή(γιατί αραγε φτασαμε ως εδώ?)Και να ξεκαθαρίσω ότι δεν ειμαι φεμινιστρια. οτι θεωρω μεν τον εαυτό μου ίσο με τον ανδρα, αλλά θεωρώ ότι πίσω από ένα μεγάλο άνδρα κρύβεται μια μεγάλη γυναίκα. Η πονηριά της γυναίκας μπορεί να κανει τον ανδρα αλοιφη να τον απλώσει σε καμένες πληγούλες. ταξιδάκι λοιπόν:Στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη οι εργαζόμενες γυναίκες ντυμένες στα άσπρα, κάνουν απεργία με αίτημα την ίση αμοιβή με τους άνδρες. Η συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα αλλά ο δρόμος για ίσα διακαιώματα των δύο φύλων άνοιξε, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο. Το 1910 στην Κοπεγχάγη καθιερώθηκε η 8η Μαρτίου ως παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Από τότε γιορτάζεται κάθε χρόνο σε όλο τον πλανήτη είτε σε περιοχές όπου η γυναίκα είναι χειραφετημένη είτε σε περιοχές όπου ζει υπό καταπίεση.
Το δυτικό πρότυπο γυναικας την τιμωρεί για το δωρο της εξελιξης.Την εχει κανει πιο ψυχρη απο καθε άνδρα(βλ. Κοντολιζα Ράις), πιο σκληρη απο καθε άνδρα(βλ. Αννα Διαμαντοπουλου), πιο ανοργασμική απο κάθε άνδρα(βλ. Βασω Παπανδρεου).
Ατεκνες τις θέλει, μηχανες. Πιο κακοπληρωμένες από τους ανδρες, πιο ανθεκτικες απο αυτούς. Εαν μια γυναικα γινει κομματοσκυλο ειναι ντόμπερμαν.
Ο ανατολικος κόσμος και ο Ισλαμισμός την τιμωρει. Την τιμωρεί που αισθανεται οργασμό, που καποιοι την αντιμετωπιζουν ως σεξουαλικο αντικειμενο και την βιαζουν τιμωρείται.
Να σου πω την αληθεια αναγνώστη μου αισθανομαι αναμεικτα συναισθηματα για τις γυναικες. Οσες προηγηθησαν απο εμενα, και ειδικά καποιες σε αγροτικες περιοχες τις θαυμαζω απεριοριστα. Γυναικες οπως η Υπατεία επιστημονας σε μια εποχη που οι ανδρες ειχαν μονο αυτό το προνομιο, θεωρω οτι ηταν εντυπωσιακες. Γυναικες που δουλευαν, αναθρεφαν παιδια, εκαναν τις δουλειες στο σπιτι , ηταν περιποιημενες και συνδυαζαν τα παντα όλα τις λυπαμαι. Μια τετοια γυναικα ειναι η μητερα μου, που οσο περνούν τα χρόνια την θαυμαζω και περισσότερο και σε αυτη μαζι θα πουμε χρονια πολλά από εδώ.
Ακόμη και την Λουκρητια Βοργία θαυμάζω, διότι ηξερε την δυναμη της και με την θυληκότητα της (το τονίζω)εριχνε κυβερνησεις.
Όμως σε αυτο το νεο πρότυπο γυναικός το ανοργασμικό, που παταει σε πτώματα για να κανει καριέρα, που πηρε την ισότητα και την εκανε Μαργκαρετ Θατσερ και Χιλαρυ Κλιντον χρονια πολλά δεν λέω.... Η φωτογραφία ειναι της Jodi Bieber(καμια σχεση με το παρτσακλο Justin). Ειναι η 18-χρονη Αφγανη bi Aisha, η οποία τιμωρ'ηθηκε απο το καθεστώς των Taliban γιατι εγκατέλειψε τον βιαιο ανδρα της. Γιατι γυναικες ομορφες δεν ειναι οι πλαστικές Barbie και τα ξετσουλα της TV, αλλά γυναικες σαν αυτή, που μπορει να εχει κομμενο ρουθουνι αλλά φαίνεται η μοναδικότητα της στο βλεμμα. Ενα λαλαλααααα που το γουσταρω πολύ!!Φιλααακια!!!
