Γκαστρωμένες οι τελευταίες μερες και νύχτες, γεννουν ανησυχίες, φέρνουν αλλαγές, αμβλύνουν (οσο απιστευτο και να φαίνεται) την ασχημια της κατάστασης στο Ελλάντα.
200,000 οι αστεγοι, κοντά στο 1,000,000 οι καταγεγραμμένοι άνεργοι. Πλεον το πιο μοδατο στεκι στην χώρα είναι τα γραφεία του ΟΑΕΔ.
Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα. Εταιρίες ιστορικές βάζουν λουκέτο. Βεβαια οι ιδιοκτήτες τους την καβάτζα τους την οικονομική ή την εργασιακή την έχουν. Αλι και τρεις αλί φτωχές μου παρακόρες στους εργαζόμενους που μένουν πίσω.
58η μέρα απεργίας σήμερα στην τιμημενη χαλυβουργική και μοιάζει σαν το χωριό του Αστερίξ πραγματικά. Ειναι οι μόνοι που αντιστέκονται στην κατάσταση αυτή. ολοι οι άλλοι ζουμε στην κοσμάρα μας και με το σκεπτικό: "έξω από τον ποπο μας και ας ειναι και 10 πόντοι". Το συζήτησα με έναν πολύ καλό φίλο Αναγνώστη μου το θεμα της αναισθησίας του ελληνικού λαού, την ανικανότητα ξεσηκωμου και καταλήξαμε ότι τελικά ο θείος Λιακόπουλος εχει δίκιο και κάτι σε Ζαναξ πρέπει να μας ψεκάζουν & εχουμε αδρανοποιηθει έτσι.
Βέβαια όπως λεει και το πατριωτικό άσμα: "λιγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά".
Το άσμα φταίει, Αναγνώστη μου, που δεν προσδιορίζει το χρονικό διάστημα που πρέπει να ξεκουραστεί το Ελλάντα για να τραβήξει προς την δόξα.
Από την άλλη μας πηρε σχεδόν 400 χρόνια να διώξουμε τους Οθωμανούς. Νομίζω στο θέμα κατοχής ειμεθα παγκόσμιοι πρωταθλητές. Δεν νομίζω να εχει υπάρξει άλλος λαός σκλαβωμένος τόσα χρόνια. βεβαια οταν αποφασίζουμε να ξεσηκωθουμε τα καίμε όλα και τους ξεπετάμε. Το θέμα ειναι ποτε θα σηκωθούμε από τους καναπέδες να το κανουμε και αυτό. Ε αυτή την φορά ίσως να μην μας παρει 400 χρονια αλλά μια εκατονταετία την βλέπω στο νερό. Εαν βέβαια εχει μεινει κανένας Έλληνας όρθιος από την πείνα, η οποία πείνα αποτελεί ακόμη μια πολιτική εξαθλίωσης. Δεν θέλω τωρα να επακταθώ πετραιτέρω σε αυτό, αλλά θα το συζητήσουμε όταν έρθει η ωρα...πρώτα ο Τζιζας,που δεν το βλέπω
Ουτε για τον Ευφραιμ θέλω να σου πώ, ουτε για τα 300 γουρουνάκια του Κυνοβουλίου και τους υπηρέτες τους, ουτε για εκλογές ουετ για μιζέρια.
Εγκωσα Αναγνώστη μου να σου λέω τα ίδια και τα ίδια κοντα στα δυο χρόνια τώρα. Γκρινιάζω σαν γρια, μεσα από την οθόνη του υπολογιστή σου.
Ωχου!!! Υπάρχει ακόμη νομίζω ο έρωτας, τα σκυλάκια, τα παιδάκια τα γατάκια.. Η γη συνεχίζει να γυρίζει, ακόμη και αν ο Ευφραίμ ειναι στον κορυδαλλό παρέα με οικονομικές εφημερίδες, οι ανθρωποι συνεχίζουν να κανουν όνειρα, ακόμη και εαν τους τα βιάζουν η πείνα και η ανέχεια, οι πορτοκαλές εξω από το μπαλκόνι μου είναι ακόμη γεμάτες πορτοκάλια, το Νταιζόνι με κοιτάζει ακόμη ερωτευμένο.
Υπάρχουν ακόμη αυτα τα βλεμματα γεμάτα υποννούμενα για το μέλλον, αυτό το καρδιοχτύπι όταν διαβάζεις ένα μηνυμα στο κινητό,να σιγοτραγουδάς το "personal Jesus" ενω τα ηχεία λαλάνε το "California uber alles", οι συζητήσεις για συναυλίες και μουσικές, οι δευτερες ευκαιρίες,οι τεράστιες αγκαλιες με την μαμα όταν της λέω όλα τα οστά της σπονδυλικής στήλης σωστά. (ναι ακόμη λέω τα μαθήματα στην μαμά)
Ακόμη και εαν δεν εχουμε λεφτα υπάρχει η προοπτική ενός ταξιδιού με το couchsurfing στο Λονδίνο την Ανοιξη, ή μια βόλτα στην Κων/πολη με την Filiz.
Υπαρχουν ακομη οι λιακάδες και αυτες ειναι τζάμπα, Αναγνώστη μου. Υπάρχει ακόμη το χουρχουρητό της γάτας μας, ενα γελιο παιδικό...
Η γκρίνια φερνει γκρίνια και στα γυρίζει. Θα μου πεις ότι ειμαι ρομαντική ή καλοβολεμένη στον μικρόκοσμο του χωριού μου. Απλα βαρεθηκα να τα λεω να τα ξαναλέω και να μην κανω τίποτε να τα αλλάξω. Την είδα αλλιώς που λες και θα γκρινιάζω ολίγον τι λιγότερο(όσο είναι δυναμόν) και θα δράττω περισσότερο.
Ειναι επικίνδυνοι ολοι αυτοι που μας κυβερνούν, Αναγνώστη μου, αλλά κάποτε πρέπει να καταλάβουν πόσο επικίνδυνοι είμαστε και εμείς.
Καλη χρονια Αναγνώστη μου.
Marily Manson - Personal Jesus
