Καλησπέρα Ανανγνώστη μου ετοιμε να αποχαιρετήσεις το 2011. Τι κανεις? Πως περνάς αυτές τις γιορτάρες μέρες;
Αυτη η αναρτηση δεν εχει χαρακτηρα ημερολογιου, ουτε αναδρομης,ουτε τιποτε.
θελω να φτιάξω λίγο τα κέφια μας. θα σου πω λοιπον για ταινιες, μουσικές & ομορφες στιγμές.
Αναγνώστη μου, το 2011 το Νταμαζάκι έζησε μεγάλες στιγμές. βρεθηκε σε πορείες ήσυχες και μη γνωρισε κόσμο και ντουνια στην Αθήνα και όχι μονο, πηγε στην Κωνσταντινούπολη στην Filiz & περασε ενα εξαίσιο τετραήμερο, εδωσε πανελλήνιες (ξανα), εσκισε στην σχολή του και εβγαλε υπέροχες φωτογραφίες. Περασε ενα σουπερ καλοκαίρι, με πολλα ξενυχτια,χορους και παρέες. Ανεβηκε στα Ζαγόρια να χορέψει με τους Σαρακατσαναίους και κατεβηκε στην Κρήτη για να χοροπηδήξει με τους Κρητικούς. Ερωτευτηκε τον καλό του με τον οποίο αποχαιρετίστηκε μετά.
Αλλαξε σπίτι,πόλη και δουλειά.
Πάντρεψε το μικρό αδερφάκι του και περασε μια απο τις πιο ωραίες εβδομάδες της ζωής του.
Αλλαξε στυλ, χρώμα μαλλιών. Πήρε καποια κιλά, τα οποία ξαναέχασε.
Εφτιαξε απειρες πίτες και άπειρα γλυκά. Εμαθε να φτιάχνει υπέροχα μουστοκούλουρα.
Γνωρισε γατόνια, ειχε για λίγο τον Σβάρτσι, ο οποίος την αποχαιρέτησε ενα Δεκεμβριάτικο πρωινό. Γνωρισε μια Μπουμπου άλλο πραγμα μαγισσα...
Πηγε σε πολλά Live, θεμελίωσε μια απο τις καλυτερες φιλίες και γελασε πολυ.
Ειδε ταινίες υπέροχες και καποια Remake τοσο απαίσια που ηθελε να περάσει βελόνες του πλεξίματος στα αυτιά της.
Και μόλις συνειδητοπιήσες Αναγνώστη μου οτι μιλάω για εμένα σε τρίτο πρόσωπο. Πρεπει να ε΄χω καποια ψυχασθένεια φαινεται.
Αλαλ το 2011 ειχε πολλά ασχημα. Χωρισα, εφυγα απο μια πόλη που παρ' όλη την ασχημια της την αγαπώ. Ειναι χαλια η κατάσταση στην Ελλαδα, ολη την χρονιά τα λέγαμε. Και το 2012 αναμενεται χειρότερο. Περισσότεροι φόροι, περισσότεροι φτωχοί,περισσοτερη πείνα. Η αισιοδοξία που υπήρχε αλλες χρόνιες τετοια μερα-την τελευταία του χρόνου- φετος δεν υπάρχει. Ακόμη και τα παιδιά δεν ειναι τοσο χαρουμενα φέτος. Γιατι βλεπεις και αυτα καταλαβαίνουν την κατάσταση και πως να χαρούν;
Αλλα ειπα Αναγνώστη μου..μονο χαρές θα μοιραζόμαστε σημερα. Ετσι για να χαρουμε λίγο.
Δεν νομίζω να σιχαινομαι τιποτε αλλο απο τις αναδρομες. Και αυτη την έκανα μονο και μονο να θιυμηθώ τα καλα του 2011 και να ξεχασω την βια που ζουμε καθημερινα. Μονο και μονο να αποδειξω πρωτα στον εαυτό μου, ότι η ζωή στην χωρα αυτή έχει και τα καλά της. Εχει τις λιακάδες της, τα φρεσοκομμένα πορτοκάλια, τα γελάκια της Βασιλικής και τα χουρχουρητα του Νταιζονίου, το κασκόλ που δεν θα τελειώσει ποτέ. Εχει την επίσκεψη μιας φίλης, η οποία μονο χαρά εφερε και μια καλημερα ενα φθινοπωρινό πρωινό, την οποία δεν περίμενες.
Εχει νεους ερωτες και παλιούς, νεες πόλεις, νεες αρχες.
Δεν ξερω. Αποφασισα την τελευταία διετια να ειμαι αισιοδοξη και αυτό θα πραξω.
Ελπίζω το ίδιο να κάνεις και εσυ.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΗΗ ΜΟΥ!!!!! Ελπίζω το 2012 να αλλάξουμε σελίδα
Καλημέρα Αναγνώστη μου Αγιοβασιλιάτικε! Πως πέρασες εχθες στα γενέθλια του Τζίζας? Ελπίζω να ησουν σε ένα σπίτι στα ζεστά, παρέα με ατομα ή άτομο που αγαπάς. Ακόμη και εαν βγηκες να το ξενυχτήσεις ελπίζω να πέρασες ομορφα.
Γκαστρωμένες οι τελευταίες μερες και νύχτες, γεννουν ανησυχίες, φέρνουν αλλαγές, αμβλύνουν (οσο απιστευτο και να φαίνεται) την ασχημια της κατάστασης στο Ελλάντα.
200,000 οι αστεγοι, κοντά στο 1,000,000 οι καταγεγραμμένοι άνεργοι. Πλεον το πιο μοδατο στεκι στην χώρα είναι τα γραφεία του ΟΑΕΔ.
Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα. Εταιρίες ιστορικές βάζουν λουκέτο. Βεβαια οι ιδιοκτήτες τους την καβάτζα τους την οικονομική ή την εργασιακή την έχουν. Αλι και τρεις αλί φτωχές μου παρακόρες στους εργαζόμενους που μένουν πίσω.
58η μέρα απεργίας σήμερα στην τιμημενη χαλυβουργική και μοιάζει σαν το χωριό του Αστερίξ πραγματικά. Ειναι οι μόνοι που αντιστέκονται στην κατάσταση αυτή. ολοι οι άλλοι ζουμε στην κοσμάρα μας και με το σκεπτικό: "έξω από τον ποπο μας και ας ειναι και 10 πόντοι". Το συζήτησα με έναν πολύ καλό φίλο Αναγνώστη μου το θεμα της αναισθησίας του ελληνικού λαού, την ανικανότητα ξεσηκωμου και καταλήξαμε ότι τελικά ο θείος Λιακόπουλος εχει δίκιο και κάτι σε Ζαναξ πρέπει να μας ψεκάζουν & εχουμε αδρανοποιηθει έτσι.
Βέβαια όπως λεει και το πατριωτικό άσμα: "λιγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά".
Το άσμα φταίει, Αναγνώστη μου, που δεν προσδιορίζει το χρονικό διάστημα που πρέπει να ξεκουραστεί το Ελλάντα για να τραβήξει προς την δόξα.
Από την άλλη μας πηρε σχεδόν 400 χρόνια να διώξουμε τους Οθωμανούς. Νομίζω στο θέμα κατοχής ειμεθα παγκόσμιοι πρωταθλητές. Δεν νομίζω να εχει υπάρξει άλλος λαός σκλαβωμένος τόσα χρόνια. βεβαια οταν αποφασίζουμε να ξεσηκωθουμε τα καίμε όλα και τους ξεπετάμε. Το θέμα ειναι ποτε θα σηκωθούμε από τους καναπέδες να το κανουμε και αυτό. Ε αυτή την φορά ίσως να μην μας παρει 400 χρονια αλλά μια εκατονταετία την βλέπω στο νερό. Εαν βέβαια εχει μεινει κανένας Έλληνας όρθιος από την πείνα, η οποία πείνα αποτελεί ακόμη μια πολιτική εξαθλίωσης. Δεν θέλω τωρα να επακταθώ πετραιτέρω σε αυτό, αλλά θα το συζητήσουμε όταν έρθει η ωρα...πρώτα ο Τζιζας,που δεν το βλέπω
Ουτε για τον Ευφραιμ θέλω να σου πώ, ουτε για τα 300 γουρουνάκια του Κυνοβουλίου και τους υπηρέτες τους, ουτε για εκλογές ουετ για μιζέρια.
Εγκωσα Αναγνώστη μου να σου λέω τα ίδια και τα ίδια κοντα στα δυο χρόνια τώρα. Γκρινιάζω σαν γρια, μεσα από την οθόνη του υπολογιστή σου.
Ωχου!!! Υπάρχει ακόμη νομίζω ο έρωτας, τα σκυλάκια, τα παιδάκια τα γατάκια.. Η γη συνεχίζει να γυρίζει, ακόμη και αν ο Ευφραίμ ειναι στον κορυδαλλό παρέα με οικονομικές εφημερίδες, οι ανθρωποι συνεχίζουν να κανουν όνειρα, ακόμη και εαν τους τα βιάζουν η πείνα και η ανέχεια, οι πορτοκαλές εξω από το μπαλκόνι μου είναι ακόμη γεμάτες πορτοκάλια, το Νταιζόνι με κοιτάζει ακόμη ερωτευμένο.
Υπάρχουν ακόμη αυτα τα βλεμματα γεμάτα υποννούμενα για το μέλλον, αυτό το καρδιοχτύπι όταν διαβάζεις ένα μηνυμα στο κινητό,να σιγοτραγουδάς το "personal Jesus" ενω τα ηχεία λαλάνε το "California uber alles", οι συζητήσεις για συναυλίες και μουσικές, οι δευτερες ευκαιρίες,οι τεράστιες αγκαλιες με την μαμα όταν της λέω όλα τα οστά της σπονδυλικής στήλης σωστά. (ναι ακόμη λέω τα μαθήματα στην μαμά)
Ακόμη και εαν δεν εχουμε λεφτα υπάρχει η προοπτική ενός ταξιδιού με το couchsurfing στο Λονδίνο την Ανοιξη, ή μια βόλτα στην Κων/πολη με την Filiz.
Υπαρχουν ακομη οι λιακάδες και αυτες ειναι τζάμπα, Αναγνώστη μου. Υπάρχει ακόμη το χουρχουρητό της γάτας μας, ενα γελιο παιδικό...
Η γκρίνια φερνει γκρίνια και στα γυρίζει. Θα μου πεις ότι ειμαι ρομαντική ή καλοβολεμένη στον μικρόκοσμο του χωριού μου. Απλα βαρεθηκα να τα λεω να τα ξαναλέω και να μην κανω τίποτε να τα αλλάξω. Την είδα αλλιώς που λες και θα γκρινιάζω ολίγον τι λιγότερο(όσο είναι δυναμόν) και θα δράττω περισσότερο.
Ειναι επικίνδυνοι ολοι αυτοι που μας κυβερνούν, Αναγνώστη μου, αλλά κάποτε πρέπει να καταλάβουν πόσο επικίνδυνοι είμαστε και εμείς.
Καλη χρονια Αναγνώστη μου.
Καλημέρα Αναγνώστη μου χαλκέντερε! Σε αποκαλώ συχνά έτσι και το ξέρω, αλλά καλέ μου πως αλλιώς να μας αποκαλέσω? Ζουμε σε μια χωρα που εχει βουλιάξει, με πολίτες νεκροζώντανους και περιστατικά που κάποτε τα διαβάζαμε σε βιβλία του Dickens και μας φαινόταν αποκυήματα της φαντασίας του Καρόλου. Ανθρωποι καλοντυμένοι να ψαχνουν στα σκουπίδια κατι να φάνε, παιδιά να λιποθυμούν σε σχολεία, ανθρωποι να τρέφονται από συσσίτεια, να χάνουν τα σπίτια τους, να ειναι φαντάσματα. Ατομα νεα που εαν υπήρχαν δουλειές θα μπορούσαν να προσφέρουν σε ένα υγιές κράτος, ατομα ηλικιωμένα που προσφεραν τοσα χρονια με την δουλειά τους και τώρα το ευχαριστώ αυτών των επικίνδυνων εξουσιαστών είναι να τους παραπετάνε, κόβοντας συντάξεις. να τους στερούν το δικαίωμα στην αξιοπρεπεή ζωή, ακόμη και στον αξιοπρεπή θάνατο. και η τελευταία νοικοκυρά γνωρίζει. Αναγνώστη μου, ότι με αυτα τα μέτρα που λαμβανουν οι τραμπουκοι που μας κυβερνούν το μονο που κάνουν ειναι μια τρύπα στο ύδωρ. Βγαζοντας σε εφεδρεία ενα δημοσίο υπάλληλο9ουσιαστικά απολύοντας τον),απολύεεις μαζί του και δυο ιδωτικούς υπαλλήλους. Γιατι ρε ασχετε ανιδεε πολιτικάντη τι να κανει τέσσερις ταμίες το σουπερμαρκετ, οταν η πελατεία του εχει πέσει τόσο που βγάζει την δουλειά του μόνο με δυο; εχουμε ανίδεους να μας κυβερνουν. παταξε αγόρι μου την φοροδιαφυγή, χαμήλωσε την φορολογια στις επιχειρήσεις και το ΦΠΑ, ενισχυσε την επιχειρηματικότητα. Μυαλά ελληνικά επιχειρηματικά και επιστημονικά διαπρέπουν στας Ευρώπας, επειδή εσυ εδώ και δυο δεκαετίες τα διώχνεις. Εχω και αλλα να πω αλλα ειναι χιλιοδιαβασμένα και χιλιοειπωμένα. Ασε που φοβαμαι οτι θα νομιζεις οτι ενας βραδινός ύπνος μετάλλαξε το νταμαζάκι σε Μανδραβέλη. όχι τίποτε άλλο, ποιος αντιμετωπίζει τα trolls του fb.. Αυτό που ηθελα να σου δώσω να διαβάσεις σήμερα ειναι ένα απόσπασμα της Καθημερινής. Αλαφουζέικο παιδί, αλλά που και που βγάζει κατι καταπληκτικά ρεπορτάζ. Σταχυολόγησα λοιπόν κατι τις και στο παρουσιάζω: "Η κυρία Μαρίνα κάνει προσπάθεια για να συνεχίσει. «Κανένα τους δεν φωνάζει», λέει. «Στέκονται στην πόρτα και κοιτάζουν μέχρι να χαθεί η μαμά τους. Αν είναι αδελφάκια, δύο ή πιο πολλά, εκείνο το βράδυ δεν μπορείς να τα χωρίσεις. Τα βάζεις το καθένα στο κρεβάτι του και δέκα λεπτά μετά γίνονται ένα κουβάρι, μαζεύονται όλα μαζί ξανά, να αγγίζουν το ένα το άλλο».
Κανονικά, τα Χωριά SOS δεν δέχονται παιδιά που η οικογένειά τους είναι απλώς φτωχή. Γι' αυτές τις οικογένειες υπάρχει πρόγραμμα στήριξης στο σπίτι. Αλλά η απόλυτη φτώχεια δεν πάει σχεδόν ποτέ μόνη της. «Ηρθε ένα κοριτσάκι εδώ και νόμιζα πως έχει πρόβλημα. Τριών χρόνων, δεν ήξερε ούτε 15 λέξεις», λέει η κοινωνική λειτουργός. «Το είδαν οι γιατροί και είπαν πως η υγεία του είναι μια χαρά. Ο μπαμπάς του στις λαϊκές, η μαμά του τυφλή, το είχαν εγκαταλείψει το παιδί. Οταν δεν σου μιλάει κανείς, πώς να μάθεις λέξεις;». Η φτώχεια οδηγεί στην παραμέληση, ακόμα και στην κακοποίηση. Κάποιοι άνθρωποι, πριν φτάσει το παιδί τους εκεί, διαλέγουν την άλλη λύση. Οσο ακραία κι αν φαίνεται σ' εμάς.
«Εβγαινα απ' το Χωριό να πάρω γάλα για τα δικά μου τα παιδιά», λέει η κυρία Μαρίνα. «Στην κεντρική πύλη ήταν μια γυναίκα μ' ένα κοριτσάκι. Δεν ήξερε ότι εγώ είμαι μητέρα SOS, δεν με είδε καν. Κρατούσε το παιδί της όρθια και του μιλούσε. «Μη νομίζεις πως η μαμά δεν σ' αγαπάει. Σε λατρεύει η μαμά, αλλά δεν έχει να σου δώσει φαγητό. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι εδώ...». Νόμιζε πως θα μπει μέσα, θα βρει κάποιον να αφήσει το παιδάκι και θα φύγει». Η κυρία Μαρίνα κρατάει με το χέρι της το μέτωπό της. Οσα χρόνια κι αν είσαι εδώ, μερικά πράγματα δεν τα συνηθίζεις ποτέ. «Το κρατούσε απ' το χέρι», λέει. «Κι αυτό δεν μιλούσε. Μόνο είχε σηκώσει το κεφαλάκι του και την κοίταζε. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Εφυγα. Είχα να πάρω γάλα στα δικά μου τα παιδιά»."
«Μέχρι πριν από δύο χρόνια, το 95% των αιτημάτων είχε να κάνει με κακοποίηση. Αποφάσιζε ο εισαγγελέας πως κινδυνεύει το παιδί», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός των Χωριών SOS, Π. Βασταρούχα. «Τώρα τα μισά αιτήματα είναι από γονείς σε απόλυτη φτώχεια. Οκτώ στις δέκα φορές είναι Ελληνες, τις πιο πολλές φορές μονογονεϊκές οικογένειες, συνήθως χωρίς άλλους συγγενείς».
Γονεις θεοφτωχοι, που δεν εχουν αν ταϊσουν τα παιδιά τους τα αφηνουν στα χωριά SOS. θυμάσαι τι σου έλεγα στην τελευταία μας συνάντηση? Βια δεν ειναι να ρίξεις μoλοτοφ σε ένα μπάτσο. Βία ειναι να είσαι μάνα και να εγκαταλείπεις το παιδί σου σε χωριό SOS,γιατι δεν μπορείς να το ταϊσεις. Βια ειναι αυτό που ζει αυτός ο τόπος δυο χρόνια τώρα. Από το "μαζι τα φάγαμε" του χοντρού, μέχρι το "Μη νομίζεις πως η μαμά δεν σ' αγαπάει. Σε λατρεύει η μαμά, αλλά δεν έχει να σου δώσει φαγητό.".
Βια ειναι να εισαι παιδάκι δύο ετών και να γνωρίζεις την εγκατάλειψη σε αυτή την ηλικία. οχι γιατι ο γονέα σου απεβίωσε, αλλά γιατί σε αφησαν σε ενα ίδρυμα γιατι ήταν ανίκανοι να σε θρέψουν. και με τον όρο θρεψη, αναγνώστη μου, χρησιμοποιώ την υλική πλευρά του όρου.
Και οι Ελλάδα γεμάτη ζόμπι. οπως λέμε και με ένα καλό φίλο, χάριν αστεϊσμού, τελικά έχει δίκιο ο Λιακόπουλος: και μας ψεκάζουν&εχουμε αποκοιμηθεί όλοι μας.
Ή μας εχει επηρρεάσει τόσο πολυ αυτη η κολοκατάσταση που δεν ξερουμε πως να βγουμε από αυτή. Ειμαστε μια χώρα σε κατάθλιψη. Γιατι; γιατι εχουμε επιτρέψει όλα αυτα τα χρόνια να μας κυβερνουν απόγονοι των κοτζαμπάσηδων,να μας διαφεντευουν και να καθορίζουν τις τύχες μας... Και δεν μιλάω μονο για τους πολιτικούς, αλλά και για όλους όσους περίμεναν να κατουρησουν εκείνοι μια ποδιά να την φιλήσουν, για όσους κουνουσαν σημαιάκια σε ομιλίες μπας και διοριστεί το παιδάκι τους σε μια καλή θεσουλα, να ξυνει με τσουγκράνα τα "τρυφερα" του.
και φτάσαμε τώρα εδώ. Στην Ελλάδα της εγκατάλειψης, στην Ελλάδα της κατάθλιψης στην Ελλάδα των Ματ, των ΚΝΑΤ και των φοροφυγάδων.
Αναγνώστη μου όταν πηγαίναμε στο Attica και αγοράζαμε τα LAK φορεματάκια, για να κάνουμε μόστρα στα στενά των νησιών, εμείς το ΦΠΑ μας το σκάγαμε μια χαρά. Αλλά ο LAKis το εκανε πλαστικές και μποτοξάκια. και δεν το λέω από κακία ή μισαλλοδοξία, αλλά από καθαρή δικαιοσύνη. Εφτασε ο Lakis και ο καθε Lakis να οφειλει στο δημοσιο 70 εκατ. ευρώ. Ενα μεγάλο ποσοστό δηλαδή του χρέους. Αλλά κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει καλέ μου.. και τα ματάκια των φοροφυγάδων ειναι στην θεσούλα τους. Απολαμβάνουν τα καφεδόνια τους στα Ν.Π και άλλοι εγκαταλείπουν τα παιδιά τους σε χωριά SOS γιατι όχι για καφέ δεν έχουν χρήματα, αλλά ουτε για μια φρατζόλα ψωμί.
Η Θέμις ειναι τυφλή ,κουτση,κουφή και ντύνεται με LAK, φαινεται.
Αναγνώστη μου. Δεν ξερω αλλά τελευταία μονο γκρίνιες σου λαλάω... Αλλά επειδή κάτι πολύ καλό ανοιηει στον ορίζοντα ισως και να αρχισω και να λαλάω χαρές, λελουδα και έρωτες.
Καλημέρα Αναγνώστη μου, μοσχομυρισμένε απο μελομακάρονα!!!! τεταρτη σήμερα, ήρθε ο Τέταρτος, πάει ο βδόμαδος που λεει και ο σοφός λαός.
Περίεργος ο τιτλος που επέλεξα σήμερα και οφείλεται καθαρά σε μια πρωινή εμπνευση που μου έδωσε το πρωί μια γερμανική εφημερίδα. Όπως ξερεις, μετά από τόσα χρόνια σχέσης που εχουμε, οι τασεις μαζοχισμού μου με οδηγουν καθε πρωι στην αναγνωση εφημερίδων. και όταν λέω εφημερίδες, οχι μόνο εφημερίδες από το Ελλαδιστάν, αλλά και γερμανικές, αγγλικες, αμερικάνικες και τουρκικες. Εαν δεν εχω τρεξιμο ωσαν Βέγγος, διαβασμα (το οποίο τελευταία με φλερτάρει επικίνδυνα και εγώ το σνομπάρω), ή γενικά κάτι τις να με κρατησει απασχολημένη, περνάω ενα ευχάριστο τετράωρο διαβάζοντας εφημερίδες.
Ο τίτλος του αρθρου ηταν ο εξής: "Οι Γερμανοί ανησυχούν μεν για την κρίση, αλλα δεν την νιώθουν". 630 ευρώ κατα μέσο όρο θα ξοδεψει εκαστος Γερμανός.
Εχοντας ζησει στην Αλεμάνια κια εχοντας γνωρίσει αρκετους Γερμανους, δεν θα τους έλεγα και ιδιαιτερα large ως προς τις αγορές τους. μάλλον σκατομίζερους θα τους χαρακτήριζα. Αλλά αυτές τις "αγιες" μερες τιμουν την γέννηση εκεινου,ντε του κρινοσυλλαμβανόμενου, με gluhwein, με υπέροχα γλυκά και ξεχνώντας την μιζέρια τους.
Απο αυτό λοιπόν ορμώμενη σκεπτόμουν την Ελλάδα. Οι Έλληνες σαν λαός ουτε σκατομίζεροι ειμαστε(ΟΚ με μια εξαίρεση τους Γιαννιωτες, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπα Evangelium),ουτε περιμένουμε τις γιορτές να το ρίξουμε έξω. Απλα εμεις την κριση την εχουμε νιώσει στο πετσί μας. Εχει βιάσει τις ζωές μας, την καθημερινότητά μας, την υγεία μας, τους έρωτες μας και μας εχει αλλάξει την ζωή.
ξαφνικά νιώθω ότι αυτή η χώρα αδειάζει. Ειτε επειδή οι ανθρωποί της εχουν φύγει για τα ξένα, είτε επειδή κλειδαμπαρώνονται στα σπίτια τους, τρομοκρατημενοι για το τι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα. βια λοιπόν ειναι να σε φυλακιζουν/εξορίζουν για μια καλυτερη ζωή.
Βία είναι οι συνδικαλιστές που κάθε 40 μέρες και τιμώντας τις παραδοσεις κλείνουν το καθιερωμένο ραντεβού για ξύλο με τα ΜΑΤ και τα ΚΝΑΤ, ενώ κατω από το τραπέζι συμφωνούν τα πάντα με την πολιτική ηγεσία.
βία ειναι να είσαι 25-35 ετών, να εισα άνεργος, να μένεις με τους γονείς σου και να ζητάς χαρτζιλίκι να πας την κοπέλα σου για ένα καφέ. Γιατι και ο ερωτας, Αναγνώστη μου δεινοπαθεί στην χωρα αυτή. Αποστάσεις δημιουργούνται, ανθρωποι που έμεναν μαζί χωρίζουν γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα, οικογένειες διαλύονται, αφου η φτώχεια φέρνει γκρινια...
Βια ειναι να ερχονται χριστουγεννα, να είσα παιδάκι, να περνάς μπροστά από βιτρίνες και να ξέρεις ότι τίποτε από όλα αυτα δεν μπορεί να γίνει δικό σου φέτος.
Βία ειναι να εισαι μητέρα 40 ετών δυο παιδιών, ανεργή και να μην έχεις χρηματα να εξασφαλίσεις τουλάχιστον ένα γευμα την ημέρα στα παιδιά σου. και δεν μιλάω για ρουχα και παιχνίδια, Αναγνώστη μου,αλλα για φαγητό.
βεβαια το καλο μας το ΠΑΣΟΚ που μας αγαπαει και αναγνωρίζει τις θυσίες μας θα καθιερώσει τα συσσίτια στα σχολεια. Ολα τα παιδάκια χαρούμενα θα ξανατραγουδήσου:ν "πατάω ενα κουμπί και βγαίνει μια ξινή και λεει στα παιδάκια nichts φαϊ" και θα το αφιερώσουν στην Αννουλα του φονιά και στο επιτελείο της.
βία ειναι να εισαι εβδομήνατ ετών, να παιρνεις συνταξη 300 ευρώ, η οποία δεν σου καλύπτει ούτε τα φάρμακα σου και να ψάχνεις στα σκουπίδια και στα σάπια της λαϊκής κατι για να φας. και από την αλλη στο κρύο σου το σπίτι,να βλεέπις τον ομήλικό σου τον Παγκαλο να σε χαρακτηρίζει μαλάκα και αν λεει οτι "μαζι τα φάγατε" τα χρηματα της Ελλάδας. και αν διερωτάσαι εσυ, πως ειναι δυναμόν να εχεις χασει επτά κιλά και η υγεία σου να ειναι χαλιά και ο Παγκαλος να ειναι 200 κιλά αηδία και κορακοζώητος.
Βια ειναι να εισα αναπηρος και να σου λένε οτι θα κοψουν το επιδομα αναπηριας σου, και κοψε εσυ το κεφαλι σου να αεξασφαλίσεις φάρμακαι και τροφή ή ρευμα για να λειτουργησει το μηχάνημα απο το οποίο παίρνεις οξυγόνο.
Βια ειναι τα δημόσια νοσοκομεια
Βία ειναι να είσαι έφηβος στην Ελλάδα και να μην ξέρεις τι σχολή να ακολουθήσεις όταν τελειώσεις το λύκειο, αφού ο,τι και να σπουδάσεις το πτυχίο στον τόπο σου δεν θα έχει καμια αξία.
Βια ειναι να σε συλλαμβάνουν αναίτια και να σε κρατουν τρεις μέρες στην φυλακη, με κακουργηματικές κατηγορίες, ενώ τους φοροφυγάδες να τους αφήνουν ελευθερους λίγες ώρες, ετσι ώστε να μην χάσουν τον απογευματινό καφέ τους στην Γλυφάδα.
βια ειναι οι ειδήσεις του Mega και του ΣΚΑΙ.
Βια ειναι να σου επιβάλλουν το χαράτσι για ενα σπίτι που έφτυσες αίμα να το χτίσεις και τωρα σου ζητουν ενοίκιο.
Την καρδιά περιβόλι σου έκανα αναγνωστη μου πρωί πρωί.
Εα ειναι ετσι τα πράγματα,ρε Νταμαζάκι, θα μου πεις, ποιος ο λόγος να υπάρχουμε? Ας πάρουμε όλοι από μια πετρα καια ς πέσουμε από της Άρτας το γιοφύρι να βρουμε την γυναίκα του πρωτομάστορα.
Είπαμε Αναγνώστη μου. Αλλο ο ρεαλισμός, αλλο η απαισιοδοξία. οσα σου εξέθεσα αποτελουν εικόνες της καθημερινότητας σου και της δικής μου. Επειδή εχουμε ενα κεραμίδι πάνω απο το κεφάλι μας, εστω και λιγοστά ευρώ στην τσέπη μας, μπορουμε να ταξιδευουμε ακόμη και να περιμένουμε εστω ενα δώρο αυτές τις μέρες, νομίζεις ότι αυτα που σου εξέθεσα δεν συμβαίνουν? ή ότι δεν θα χτυπήσουν την πόρτα μας?
Απλα Αναγνώστη μου πρεπει να ξυπνησουμε απο αυτό τον ληθαργο. Περπατάς στην Αθήνα και νομίζεις ότι ολοι γύρω σου ειναι ζόμπι. λύγισε ο κοσμάκης και δεν εχει τρόπο να σηκώσει το κεφάλι του. η Αριστερα (οχι το ΚΚΕ) ειναι για τα γέλια. η ενδοκοινοβουλευτική αριστερά φωνάζει για εκλογές, μπας και παρει περισσότερους ψηφους, αρα και μεγαλύτερη μεριδα από τον κρατικό κορβανά, το ΚΚΕ θυμαται ακόμη τον πατερούλη τον Στάλιν, η Αλεκάρα λεει τα ίδια που έλεγε πριν απο είκοσι χρόνια και τα ΚΝΑΤ περιφρουρουν τους μπάτσους,που περιφρουρούν την βουλή.
καποιοι εκ των αντιεξουσιαστών εχουν μπερδέψει την βουρτσα με την χτένα και νομιζουν οτι με το να πετάξουν δυο πετρες και πέντε μπουκάλια εκαναν το καθηκον τους, ή με το να χτυπήσουν μια λαϊκη και μια τράπεζα και να καψουν εργαζόμενους και μπατσους λυθηκε το πρόβλημα και μπορουν με ελαφρά την συνείδηση να πιουν τα μπυρόνια τους.Αυτοι που λες αμαυρώνουν την εικόνα των υπόλοιπων και συνεχίζει ο εν λόγω χωρος να ειναι στιγματισμένος ως βίαιος και αδιέξοδος.
Αναγνώστη μου για να μην σε αφήσω ετσι θα σου μιλήσω για όμορφες εικόνες. για τον ήλιο που είναι ακόμη δωρεάν, για ενα περίπατο εστω και σε ενα ψευτοπάρκο στην Αθήνα, για μια βόλτα μέχρι την θάλασσα, για τους κουραμπιέδες που σου έφτιαξα εχθες και πέτυχαν . Για ενα χαμόγελο απο την αγαπημένη σου, για το γέλιο ενος παιδιού απο το απέναντι μπαλκόνι. Για ενα απρόσμενο τηλέφωνο απο καποιον που ειχες να ακουσεις χρόνια.
Ειχα γκρινιάξει καποτε ότι κανενα ομορφο πραγμα δεν ειναι τζάμπα στην ζωή. Και χαίρομαι που διαψεύστηκα πανηγυρικά..
Καλημέρα Αναγνώστη μου...
Καλημερα Αναγνώστη μου φεγγαρολουσμένε.. Κυριακη σήμερα,μια μέρα μετά την έκλειψη σελήνης. Το νταμαζακι σου γράφει φρέσκο,φρέσκο,μετά από 10ωρο υπνο,με μια θολουρα στο μάτι.
Από μικρό παιδί σιχαινόμουν τις Κυριακές. ηταν η μέρα που επρεπε να αποτελειώσω τα μαθηματά μου,η μερα που βαραγαν απο αξημέρωτα οι καμπάνες και μου χάλαγαν τα ραντεβού με τον Μορφέα,οι μέρες που αποχαιρετούσα τους αγαπημένους μου στα ΚΤΕΛ, οι μέρες που με αποχαιρετούσαν εκεινοι.Βεβαια τις Κυριακές ειχαμε και τις βόλτες με καποιον έρωτα στο Μοναστηράκι,στο Θησειο, στα Εξάρχεια, στο παραλίμνιο, στο γραμματόσημο,στο Πάπιγκο,στην Potsdamer Platz του Βερολίνου, στην παραλία της Λιγιάς. καποιες Κυριακές 9κυρίως μέσα σε εξεταστικές)ηταν οι μέρα που επέτρεπα στον εαυτό μου ενα γρηγορο καφεδόνι...
Οι Κυριακες στο χωριό μύριζαν πάντα σιχαμένα αρνί(λες και το ειχε ταμα η γιαγια μου και κάθε Κυριακη μας τάιζε αμνό) και ηταν οι μερες που παιρναμε σβαρνα τα σπίτια για επισκεψη. μεχρι εκεινη την παλαβη ηλικία των 16 καθε Κυριακη ειχε επισκεψη για καφέ και κουτσομπολιο.. Και με τραβαγαν και εμένα με βροχές και λιακάδες, με την δικαιολογία:"βγες λίγο από το δωματιο σου παιδάκι μου,που θα στραβωθεις με αυτά που διαβαζεις" Πηγαινα και εγω και ξεπλενα τον πόνο μου σε λίτρα καφέ και κιλά κουλουρακιών. τουλαχιστον τρώγαμε και τρώγαμε και πολύ...
Γκρινιάζω Αναγνώστη μου, ισως επειδή μου λείπουν εκεινες οι Κυριακες τελικά. οχι η μυρωδιά του ψημένου αμνου δεν μου λειπει καθόλου, αλλα εκεινη η ξενοιασιά που ειχαμε όλοι τότε -μικροι&μεγάλοι- μου λειπει. ηταν η χρυση δεκαετία των 90's. Πριν ερθουν οι Ολυμπιακοί ο χοντροκωστάκης και ο δυσκοιλιογιωργάκης και μας τα παρουν όλα. ο 21ος αιωνας δεν μπηκε και πολυ καλα στο Ελλάδιστάν και οι Κυριακές χαθηκαν. Αντικαταστάθηκαν με ατελείωτες ώρες χαζεματος μπροστά στην Tv και στο Pc, με ελλειψη φαντασίας,με γκρινια μιζέρια.
Μονο τα φαγητα της γιαγιας εμειναν ίδια, ισως γιατι ειναι χαλκεντερη η βαβουλα Έφη (μην της πεις οτι την λέω έτσι θα με φαει ζωντανη)και δεν μασαει απο ΔΝΤ και ΕΕ. Μια ωρα συνάντησης της Ανγκελα με την γιαγια μου και θα την ειχε παλαβωσει την Γερμανιδα,η κολοπετσωμένη Ηπειρώτισσα.
Μονο αυτα,λοιπόν Αναγνώστη μου έμειναν ίδια. Ακομη και εμείς αλλάξαμε. ΒΝιώθουμε σαν να σηκώνουμε το βαρος του κόσμου στην πλατη μας και δεν μπορουμε να σηκωθούμε από τους κολοκαναπέδες. Ασχολουμαστε με κατι αχρηστους που επειδη ηταν παντα καρπαζοεισπράκτορες τωρα βγαζουν τα ψυχολογικα τους τραύματα σε εμάς. Διαβαζουμε καθημερινα για νεους φόρους, νεα μετρα, για σπαταλες δικές τους, για ανθρώπους που αυτοκτονούν,για ανθρώπους που τρώνε απο τα σκουπίδια και θεωρούμε ότι όλα αυτα συμβαίνουν μιλια μακριά μας και οχι στην πόρτα μας. Μας εχουν αποβλακώσει τόσο πολύ τα παπαγαλάκια τους (βλ. δημοσιογραφους Mega, Σκαϊ, τον Πάσχο, τον Χωμενίδη και αλλους που δεν θυμάμαι) που δεν μας αγγιζει τίποτε πια.
με ολα αυτα που συμβαίνουν θα μου πεις Αναγνώστη μου εγωκάθομαι και σου γκρινιάζω για τις Κυριακές. οπως είχε πει και ο αγαπημένος μου Τομ Ρομπινς καπου : Κυριακή ειναι η μέρα που έχει κρυψει ο θεος τις παντόφλες του"(ή κάπως έτσι)
Δεν ξερω τι εχει κάνει εκεινος ο κυριούλης με τα λευκα γενια, εγω ξέρω ότι η Κυριακή ειναι εκεινος ο φακελος στον σκληρο μου δισκο, στον οποίο εχω καταχωρήσει τις πιο βαρετές μου αναμνήσεις,μαζι με κάτι ηλιολουστες καφεδοκατανύξεις,μαζι με βολτες στις κουνιες και μαζί με κάτι χουρχουρητα της γατας μου. Γιατι τελικά Αναγνώστη μου, δεν ειναι οι μέρες βαρετές, αλλά οι ανθρωποι...και αφιερώνω σε εκεινες τις βαρετές Κυριακές το σημερινό μας λαλά...Καλο υπόλοιπο Κυριακής...
Καλημέρα Αναγνώστη μου άθεε σε μια χώρα που ειναι ταμπού η αθεϊα! Πως είσαι σήμερα?
Θα εισαι λίγο περιεργος για το τι θα σου ξεφουρνίσει σήμερα το Νταμαζάκι με τέτοιο τίτλο! Ελεγα να μιλήσουμε λίγο για ενα παραμυθάκι μέρες που είναι. Σε λίγο καιρό γεννιέται ο κρινοσυλλαμβανόμενος Τζίζας και είπα να μιλήσουμε λίγο για το θέμα του. Δεν θα κάνω debate, δεν θα σου πω τις απόψεις μου, θα σου μιλήσω μόνο για καποιες απορίες που μου γεννιούνται κάνοντας το surfing μου σε εφημερίδες και site.
Πρέπει η Εκκλησία να πληρώνει φόρους? Έκανε τίποτε καλό για τους πολίτες ποτέ? Πόσο χρυσό χρειάζεται? Ο Τζίζας όταν έλαβε τον χρυσο κατά την γεννηση του αυτό υποννοούσε? Το σεξ γιατι ειναι τόσο κακό&το απαγορεύουν? η παιδεραστία δεν θεωρείται αμάρτημα για αυτούς? Γιατί να μην μπορώ να πάω στο Αγιο όρος διακοπές? Το "Ο εχων δυο χιτώνες να δινει τον εναν",μονο στα ρουχα αναφέρεται? γιατι δεν το ειδα απο τους συνεχιστές του Τζίζας να το προχωρούν παρακάτω... Γιατί έχουν τιμοκατάλογο στις εκκλησίες? Τα θαυματα αφου ειναι παραμύθια γιατι τα πιστευουν και ενήλικες?Είναι ή δεν είναι η λίμνη Βιστωνίδα μετόχι του Βατοπεδίου? Τα ψαρια ανήκουν ή όχι στο ποίμνιο? Από που κλάνει το μπαρμπούνι?
Τρια χρόνια με αυτό τον καημό κοιμόμαστε και ξυπνάμε... με το Βατοπέδι. Οι κυβερνησεις αλλαζουν, αλλά ο Ευφραίμ και ο Αρσένιος σταθερές αξίες στην καθημερινότητά μας. Εαν εχεις αυτή την "τύχη" και μιλήσεις για το θέμα με κάποιον χριστιανό, θα σου πει οτι δεν βλέπει κάποιο σκάνδαλο και οτι ο Ευφραιμ ως ηγούμενος της μονης διαζειριζόνταν την περιουσια της μονης! και αλλα τέτοια αστεία!
Η ιστορία πρέπει να ξεκινησε γυρω στο 2008 και μετα απο τρια χρονια Αρσένιος και Ευφραιμ εδωσαν μαζί ταγκα ταγκα 400,000 ευρω εγγύηση για να αποφυλακισθουν. Ναι ναι..Που τα βρηκαν? Απο την περιουσια της μονης προφανώς.
Η Εκκλησια δεν πληρώνει φόρους (καμια στον κόσμο), εχει μια τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία, εχει μεγαλύτερη εξουσία απο καθε πολιτικό ή βασιλιά στον γαλαξία.
Το καλυτερο γραφειο real estate διαχειρίζεται η εκκλησία. Μην σου μιλήσω για τις περιπτώσεις παιδεραστίας/κλοπης/αρπαγης περιουσίας.
ολοι οι απατεώνες, ερωτευμένοι με την εξουσία,διεστραμμένοι γίνονται παπαδες και καλογεροι. Και εύαφνικά διαγράφονται τα πάντα όλα, σαν την τσούλα της γειτονιάς που παντρευεται,γεννάει και γινεται ξαφνικά αγία.
Βλέπεις οι άνθρωποι κρινουμε τους αλλους απο την ιδιοτητα τους. Ολοι δηλώνετε ιδιοτητα τραγουδουσε καποτε ο Ασιμος. Καποιες ιδιοτητες σε "εξαγνίζουν" , άλλες σε στιγματιζουν, αλλες σε αποκόπτουν από την κοινωνία. Ο,τι δηλώσεις και οτι πλασαρεις είσαι.
Δεν θέλω να σου πω πολλά Αναγνώστη μου. Θα σου μιλήσω άλλη φορά για το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Σημερα ειπα απλα να χαζολογησουμε..Καλημέρα!
Το τελευταίο διάστημα βιώνουμε την πιο άγρια περίοδο λιτότητας που έχει σημειωθεί τις τελευταίες δεκαετίες, η οποία χαρακτηρίζεται από την όλο και μεγαλύτερη οικονομική λεηλασία των μεσαίων και χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και το ξεπούλημα κάθε κοινωνικού αγαθού αλλά και της δημόσιας περιουσίας. Αυτή η πολιτική έρχεται πλέον να πλήξει και την περιοχή μας, με την παραχώρηση από την Μονή Πεντέλης 3.500 στρεμμάτων σε ιδιωτική εταιρεία για την δημιουργία φωτοβολταϊκού πάρκου.
Σε αυτό λοιπόν τον τόπο, που έχει επανειλημμένα κατακαεί από τις εμπρηστικές επιθέσεις, σκοπεύουν να εγκαταστήσουν και αυτό το δαιδαλώδες φωτοβολταϊκό πάρκο που θα αποτελέσει το τελειωτικό χτύπημα για την οικολογική επανάκαμψη του βουνού. Εμείς ως κάτοικοι του Δήμου Πεντέλης απαντάμε πως επιχειρήματα όπως η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ή η δεντροφύτευση κάποιων εκτάσεων του βουνού από την Μονή, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά στάχτη στα μάτια των κατοίκων της περιοχής. Εξαιρετικά προκλητική είναι και η στάση της δημοτικής παράταξης του δημάρχου Στεργίου, που συντάσσεται με την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών.
Ως κάτοικοι αυτού του τόπου θα βρεθούμε απέναντι σε κάθε προσπάθεια δημιουργίας φωτοβολταϊκού πάρκου, που μόνο καταστροφική επίπτωση θα έχει για το βουνό και που κανένα όφελος δεν θα επιφέρει για την τοπική κοινωνία.
ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΜΕΝΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ
Καλούμε όλους τους κατοίκους στη λαϊκή συνέλευση του Δήμου Πεντέλης. Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας προτού να είναι αργά...
Καλημέρα Αναγνώστη μου βαριεστημένε! Σημερα ειπα να χαζολογήσουμε λίγο και όχι να γκρινιάξουμε. Εχω μια διαθεση χαλαρωτική.
Πέμπτη σήμερα 8 του Δεκέμβρη ερχονται τα x-mas και μαζί με αυτά ο νέος χρόνος... και είμαστε όλοι χαρούμενοι που το δισεκτο 2012 ειναι προ των πυλών. Ναιαιαι!!! Το 2011 αν και νορμαλ ετος, μας πηγε τόσο καλά,που θα ερθει το γρουσουζικο 21012 και θα μας τα χαλάσει....
Σαν σήμερα δολοφονηθηκε ο John Lennon και γεννηθηκε ο jim Morisson.
Ειδωλα μου απο την εφηβεια αμφοτεροι.. Οχι μονο ως μούσικοι, οχι, αλλά και ως χαρακτήρες. Μου άρεσε αυτή η αντίληψη που ειχαν και οι δυο σχετικά με τον θάνατο και την ζωή. Ειδωλα που παρά τα χρόνια που πέρασαν δεν ξεθώριασαν ιδιαίτερα και αν δεν ακούω τις μουσικές τους πλέον τόσο πολύ, ακόμη οταν τους ακουω να τραγουδουν ταξιδευω σε εκείνα τα χρόνια, στα χρόβνια του σχολείου.
Τότε που βιαζόμουν να μεγαλώσω. Που ειχα τόσες πολλ΄ςε απορίες και ανησυχίες που δεν είχα αφήσει βιβλίο για βιβλίο,μουσική για μουσική και ταινία για ταινία. Βαριόμουν το σχολείο και τις ώρες του μαθηματος διαβαζα από Κάφκα μέχρι Εντνα Ο' Μπράιαν και στα αυτιά μου ψθιριζε ο Τζιμ το "riders on the storm" μέσω του πανάρχαιου walkman που μασαγε τις κασέτες..
ωραία χρόνια αναγνώστη μου. Ονειρεμένα. Τοτε που οι φωτογραφίες ήταν τυπωμένες σε φιλμ και μαζευα το χαρτζιλικι μου σταγονα σταγόνα για να αγορασω καρουλάκια ασπρόμαυρα.
Και φτάσαμε στο 2012 σχεδόν. Το Νταμαζάκι μεγάλωσε και αυτή η κολοκατάσταση σκοτώνει τα όνειρα του ένα ένα. Ακόμη διαβαζω ότι πέφτει στα χέρια μου, μονο που το walkman αντικαταστάθηκε απο mp3όφωνο, στα αυτια δεν ψιθυριζει πια ο Jim αλλά, τελευταία οι floyd(σιγα την μουσική εξέλιξη χιχιχιχι!) τα καρουλάκια αντικατασταθηκαν με κάρτες μνήμης και ο σκοτεινός θάλαμος απο τον Η/Υ.
και αυτή η κολοκατάσταση πυροβολεί τα όνειρα. Τα ονειρα μιας ηλικίας που ειναι θεωρητικά η παραγωγικη στην ζωή ενός ατόμου.
Ανεργία να καλπάζει στο 25% (η καταγεγραμμένη), η φτωχια να αγγιζει 2,000,000 Ελληνες, οι φόροι να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο...
Συλλήψεις χωρίς λόγο, μπάτσοι παντού να βολτάρουν τις μπυροκοιλιές τους γεμάτοι περηφάνεια για την βλακεία τους. ναι γιατί ειναι τεράστια εξυπνάδα να παίρνεις 700-1000 ευρώ για να βαράς και να συλλαμβάνεις πιτσιρικάδες και να περιφέρεσαι άσκοπα ενίοτε στους δρόμους μια πόλης παίζοντας το εξουσία.
Αυτή την στιγμή, Αναγνώστη μου στην ΓΑΔΑ, υπαρχουν συλληφθέντες από την προχθεσινή πορεία. Πιτσιρικάδες πολλοι απο αυτους ενδέχεται να ειναι ακόμη στην κατάσταση που ημουν εγω καποτε(αυτη που περιγράφω πιο πάνω), στους οποίους έχουν φορτώσει κακουργήματα. Οι γονείς απαγορεύεται να μπουν μεσα να τους δουν, ενώ έχουν υποστεί ξυλοδαρμό, ειδικά μετά την προσαγωγή τους. Κοινώς αντι να τα πυροβολήσουν ως άλλοι Κορκοναίοι με ποινές τα καταδικάζουν σε κοινωνικό θάνατο.
Τι αλλο να σου πω Αναγνώστη μου? Το καθεστώς βγάζει νύχια και γδέρνει όποιον τολμά να αντιστέκεται και να ονειρεύεται/φαντάζεται αλλους κόσμους..Εκείμ που το 99% των ανθρώπων θα απολαμβάνουν ελευθερία και όλα όσα απολαμβάνει σήμερα το 1%. Γιατι ναι μεν ειμαστε η πλειοψηφία αλλά η πλειοψηφία έχει περισσότερα όπλα και μας πολεμά..και εμείς τι έχουμε? Τις καρδιές και τα σώματά μας...
και όπως είπε και ο Lennon: "ένα όνειρο που το ονειρεύεσαι μόνος είναι απλό όνειρο. Ενα όνειρο που ονειρεύεσαι με άλλους είναι πραγματικότητα"
Ας ονειρευτούμε λοιπόν ελευθερία.
Καλημέρα Αναγνώστη μου αγουροξυπνημένε. Το Νταμαζακι ακόμη ενα ξημέρωμα τρίτης (και χωρίς να έχει πιει καφέ) σου γράφει κάτι λίγα, μερα που ειναι, οχι για το εθιμοτυπικό, αλλά γιατι τα νιώθει. Ο Μορφέας ειναι κακός σύμβουλςο και εγγω ξαναέζησα εκεινες τις μέρες, τις μέρες του Αλέξη, ευγενική προσφορά του Μορφέα.
Οταν ο Αλέξης έπεσε απο την σφαίρα του Κορκονέα εκει καπου στην Μεσολογγίων, εκεί που πηγαίνα με φιλους και καθομαστε στα χαμενα, εκει κάπου κοντά στον Χασάν καταστρώναμε ζωές, ερωτευόμαστε,παιζαμε ταβλι,τσακωνόμαστε, κλαίγαμε, εγώ ημουν Αρτα και θρηνούσα για κάποιον άλλο καποιον αγαπημένο δικό μου. Και να σου πω την αλήθεια τα νέα για τον Αλέξη δεν τα πολυκατάλαβα. Λίγο το Λεξοτανίλ που με κέρασαν σε εκείνο το παρτυ με χάπια του λαου(aka κηδεία), λιγο ο πονος για τον γαπημένο, οταν ακουσα στο ραδιοφωνο ότι ενα παιδι στα Εξαρχεια δολοφονήθηκε, δεν το πιστεψα/κατάλαβα.
Οταν γυρισα στην Αθήνα την ίδια εκείνη ημέρα, συνειδητοποίησα τι είχε γίνει. Ειδα εξεγερμενους νλεους να ζητανε δικαιοσυνη, παιδια στους δρόμους να δινουν λελουδα σε μπατσους, είδα μαγαζια να λεηλατώνται, ειδα γενικά τον λαό να μην αντέχει αλλο και να βγαίνει αυθόρμητα στους δρόμους.
Ειδα παρα πολλούς μπάτσους, πρέπει να μου έκαναν εξακρίβωση στοιχείων γυρω στις είκοσι φορές.
Ειχε μυρίσει ο καιρός επανάσταση(εκτός από τα δακρυγόνα).
Θυμαμαι πολλα Αναγνώστη μου, αλλά αυτή η ανάρτηση δεν ειναι χρονογράφημα.
Ειναι απλά για να βάλω ένα λαλα στον Αλέξη. Στον Αλέξη, ο οποίος συκοφαντήθηκε ως παλιόπαιδο, ο οπόιος χαρακτηρίστικε ως κακομαθημένο παιδι των βορείων προαστίων, το οποίο ο Κουγιας ουκ ολίγες φορές σπίλωσε το όνομα του. Εγινε τραγούδι, ποιημα, συνθημα στα στοματα νέων. Εγινε συμβολο μια εξέγερσης, η οποία δεν ευόδωσε αλλα μας έμαθε πολλά. Τον εκμεταλλεύτηκαν αριστεροί, δεξιοί, μαυροι, μαυροκόκκινοι. Εκλαψαν για αυτόν παιδιά, γεροι νεοι... Αφησε πίσω φίλους,οικογένεια και μια ζωή μισή. Για αυτόν τον Αλέξη σημερα ειναι το λαλά, Αναγνωστη μου...
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ SPECIAL ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ. -Περπάτα στο πλάι μου και άς κουτσαίνεις... μπορώ να περπατήσω λίγο πιό αργά... - Κοίταξέ με και ας έχεις στραβισμό... στα μάτια σου βλέπω τον εαυτό μου. - Χαμογέλασέ μου και ας είναι τα δόντια σου στραβά... μ' αρέσει να βλέπω το χαμόγελό σου , να σε βλέπω χαρούμενο. - Άγγιξέ με και ας είναι τα δάκτυλά σου ατροφικά... το χέρι σου είναι πάντα ζεστό.
- Μίλησέ μου και ας ψευδίζεις... τα λόγια σου στάζουν μέλι.
- Κάθισε δίπλα μου και ας είσαι άσχημος... έχω περισσότερη ασχήμια πάνω μου απο εσένα.
- Αγκάλιασέ με κι άς έχεις χάσει το ένα σου χέρι... ο πόνος έχει φύγει πια..
- Γράψε κάτι για εμένα... κι ας είσαι ανορθόγραφος...
- Άνοιξε την καρδιά σου κι ας είναι χρόνια τώρα παγωμένη... δείξε μου αυτό που έχεις μέσα σου..........
Καλημερα Αναγνώστη μου και καλό μηνα!!! πρώτη Δεκέμβρη σημερα της Αγίας απεργίας της ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ και ολοι εχουν μαζευτει για το καθιερωμένο ξύλο με τα ΜΑΤ και απο την προηγούμενη απεργία και με τα ΚΝΑΤ... Ειμαστε μια ωραια παρέα, καλέ μου... Πέτρες, μαρμαρα και δακρυγόνα θα βγουν σημερα και θα πρωταγωνιστήσουν στον Αθηναϊκό μπερντέ. Προσωπικά δεν εχω καταλάβει ποτε θα αποφασίσουν να κανουν Γενική απεργία διαρκείας τα σωματεία και θα κόψουν αυτα τα καθιερωμένα ραντεβού με ΜΑΤ, ασφαλίτες και φαρμακοποιούς (για τα απαραίτητα Riopan & μασκούλες).
Το θέμα μου δεν ειναι η απεργία σημερα, Αναγνώστη μου, αλλά τα επερχόμενα x-mas. καθε χρόνο γεννιέται ο κρινοσπαρμένος, νισάφι πια! δεν βαρεθηκε?
Δεντρα, μελομακάρονα,σελινάτο,ο Αγιος Βασίλης, ο Ρούντολφ το ελαφάκι και χιλιάδες ηλιθια λαλα να γεμιζουν την ατμόσφαιρα των πολεων ανα τον κόσμο! Αλλα όχι! Σε μια μικρη γωνιά του πλανήτη καπου στην μεσόγειο μια πόλη δοκιμάζεται από τα σκληρά χτυπήματα ΔΝΤ, ΕΕ και εγχώριων πολιτικών. Η χώρα λέγεται Ελλάδα και έχει πρωτευουσα την Αθηνα, μια απο τις πιο ιστορικές πόλεις του κόσμου. Ενα λουλούδι η Αθηνα, μυριοστολισμένη και καταπράσινη και πάνω από όλα πεντακάθαρη... Ενα πρότυπο πόλης. Πορνεία, εγκληματικότητα, παρακμή ειναι αγνωστα για τους ευλογημένους κατοίκους της πόλης αυτής. και όμως σε μια μικρή γωνιά της στην πλατεία Κλαυθμώνος εχουν καταφύγει οσοι λόγω των οικονομικών χτυπηματων που ανέφερα εμειναν αστεγοι. Αμαυρώνεται η εικόνα της άγιας αυτής πόλης και ο δήμαρχός της, αποφασισμένος αν διατηρήσει το εορταστικό και αψεγάδιαστο προφίλ της πόλης του ξηλώνει τα παγκάκια/σπίτια τους. Βεβαια αφου δεν έριξε και φόλες, πάει καλά. Και έτσι μπορούν οι ευτυχισμένοι κάτοικοι της πόλης να καταναλώσουν ελευθερα, αυτες τις "αγιες" μέρες. Να ξεχυθουν στις αστικες αγορες και να καταναλώσουν σαν να μην υπάρχει αυριο.
Δεν τους εμποδίζει η οικονομικη κρίση,κατα την λογική του Δημάρχου, αν ειναι φειδωλοί στις αγορές τους, αλλά η πραγματικότητα...
οχι αναγνώστη μου. ουτε παραμύθι δεν μπορώ να κάνω πλέον με την χωρα αυτη. Δεν έχασα το ταλέντο μου στη συγγραφη παραμυθιών, απλα η πραγματικότητα με προσγειώνει. 20,000 αστεγοι στην Αθήνα, πως να γιορτάσει kaνεις τα x-mas? με την ανεργία στο 18%? με το πορτοφόλι ολοένα και πιο άδειο, να φτάνει μόνο για τα χρειώδη? Απορώ τι στο διαστημα εχει μεσα στο κεφάλι του ο Καμίνης και ο κάθε Καμίνης. Δυστυχώς δεν απολαμβάνουμε όλοι παχυλους μισθους, ουτε εχουμε όλοι την ευχέρεια να βάζουμε το χέρι μας σε κρατικές επιχορηγήσεις. Εαν κοιταξει απο το μπαλκόνι του ο δήμαρχος δεν θα δει την εικόνα που σου περιέγραψα πριν,εκεινη την τελεια χώρα, αλλα αντι για δέντρα θα δει πρεζάκια και πόρνες να χαλαλίζουν/πουλανε την ζωη τους σε ένα πεζοδρόμιο. Αλλά στρουθοκαμηλιζει και αυτός οπως και όλοι αυτοι που χαιρονται την εξουσία. Την οποία τους έδωσες εσύ και ε΄γω και όλοι μας, Αναγνώστη μου
Τα x-mas Ανανγώστη μου ειναι πλέον μονο για τα παιδιά. Ακόμη πιστευω στον Αγιο Βασίλη , ακόμη χαζοχαίρομαι οταν στολίζω το δεντρο και την γλαστρούλα μου, ακόμη τσακίζω μελομακάρονα.. Αλλά αυτο συμβαίνει γιατι περιστοιχίζομαι απο παιδάκια και γατάκια. Μεσα από τα δικα τους μάτια λάμπουν και τα δικά μου. Σε κλείνω έτσι αναγνώστη μου, γιατι δεν θέλω να μαυριζουν οι ακρδιές μας. και θέλω στο κουτάκι της Πανδώρας να μεινει αυτο το χρυσό πουλί η Ελπίδα. Η ελπίδα ότι θα τους τσακισουμε πριν μας τσακίσουν.
καλο απογευμα Αναγνώστη μου! Και να προσέχεις εκεί στους δρόμους!!!!
