Λύση οεο?

Αναγνώστη!!!Knock Knock!! Επιτέλους σε θυμήθηκα βρε! Έπεσε πολυ ξενύχτι, περπάτημα και κούραση αυτές τις ημέρες! Χαλάλι όμως πέρασα super!
Για τους AC/DC δεν θα σου πω τίποτε γιατί ακόμη προσπαθώ να συνέλθω(και όπως την κόβω την δουλειά θα μου πέρει καιρό να το ξεπεράσω)
Όλες οι άλλες μουσικές μου φαίνονται..απλά νότες στην σειρά. Μήπως πρέπει να κόψω πλέον αυτό το χούι? Εντάξει καλά τα live αλλά δεν γίνεται κάθε φορά να κολλάω για κανά μήνα με την εκάστοτε μπάντα...
Αλλά θα σε σοβαρέψω τώρα αναγνώστη...
Σε μια εβδομάδα τέτοια μέρα θα είσαι έξω από το εκλογικό σου κέντρο και θα περιμένεις να την ρίξεις...την ψήφο. Εγώ πάλι θα είμαι κάπου αλλού και θα περιμένω να την ρίξω...την βουτιά. Σου το είπα και την τελευταία φορά που μαζευτήκαμε. Η επανάσταση θα αρχίσει στις παραλίες.
Από μικρό μικρό παιδάκι αναγνώστη μου μ 'αρεσε η πολιτική. Με ξεγέλασε ο πατέρας βλέπεις που αν και δεν έλεγε σε κανένα την ιδεολογία του ήταν άκρως πολιτικοποιημένος. Αριστερός ήταν σίγουρα. Έτσι όταν άνοιγε την παλιά μας Grundig (με το σεμεδάκι της γιαγιάς και το κακτάκι μου πάνω) έβλεπε τα πάντα που αφορούσαν τα πολιτικά. Λέξεις όπως : "συμπολίτευση, Κύρκος, Παπαρήγα, Μητσοτάκης-ελπίζω να μην πέσει τίποτε πάνω μου μια και τον ανέφερα- σκάνδαλο, πράσινος ήλιος" και άλλα τέτοια ακουγόταν περισσότερο στο σπίτι μας και απο λόγια αγάπης.
Σου έχω μιλήσει και για τις μνήμες από εκείνες τις ημέρες.
Αρα το πολιτικό μου ενδιαφέρον ήταν αναποφευκτο.
Διάβασα λοιπόν. Για την αριστερά στην Ελλάδα και στον κόσμο, για την αναρχία και τον καπιταλισμό. Θεωρίες παραδείγματα αληθινά και μεθοδευσεις. Καταλαβα ότι τα πολιτικά κόμματα έχουν εν γένει σχέση με την εκάστοτε θεωρία, αλλά ως εκεί..Μετά αναλαμβάνουν οι αγνοί οπαδοί τα κομματοσκυλα και οι βολεμένοι. Μπήκα και βγήκα απο την ΚΝΕ, φλέρταρα με τα μικρότερα κομματα της αιστεράς και κατέληξα στους ανένταχτους. ΔΕν θέλω πια να ανήκω σε καμιά ιδεολογία αρχή και κόμμα. Ακόμη διαβάζω για τα πολιτικά, έχω ανησυχίες και απόψεις, αλλά ως εκεί.
Δεν έχω βρει ακόμη μια πολιτική λύση που να με ικανοποιεί τόσο ώστε να πάω μέχρι την Άρτα να χάσω και το τριημερό μου(όσο άσχημο κια να κούγεται αυτό) να την στηρίξω.
Δεν θεωρώ το άκυρο "τιμωρία" στους πολιτικούς ουτε τη στήριξη κομμάτων πολυ πολυ μκρών με ιδεολογία πιο μπερδεμένη από την δική μου...
Δεν είδα το debate διαβασα για αυτό. Δεν με έπεισε κανείς. Βέβαια εαν έχεις εσυ κάποια λύση πρότεινε μου την να ξέρω...Μπας και...
Αντε θα τα πούμε σύντομα!

Η Ευρώπη και άλλα δεινά...

Βρε καλώς τα παιδιά!!! Χαθήκαμε αναγνώστη μου! Λίγο το καλοκαιράκι(εντάξει τυπικά αρχίζει σε ένα μήνα), λίγο οι δουλειές, σ'έχασα.
Κατ' αρχήν αυτή την ώρα που μιλάμε αρχίζει ο τελικός του Champions League. Δεν το συνέδεσα τελικά το χαζοκούτι. Δεν πάει το χέρι μου να ενώσω το αρσενικό και το θηλυκό καλώδιο(ακόμη και τα καλώδια βάλαμε να κάνουν sex). Δεν επετεύχθη τελικά η καλωδιακή συνουσία και εγώ ακούω τον τελικό στο radio. πόσους τελικούς έχουμε ζήσει αναγνώστη μου? Ακομη ένας ραδιοφωνικός, δεν έτρεξε και τίποτε.
Που είχαμε μείνει?
Χαθήκαμε είπαμε... Τί έκανες εσύ αυτές τις ημέρες?
Παρατηρούσα αναγνώστη μου. Τι? Τα "άσπρα κόκκινα κίτρινα μπλέ καραβάκια" και τους "πράσινους και μπλε κόκκους" της πολιτικής. Τα παπαγαλάκια, τα οποία μου θύμισαν τα παπαγαλάκια που μου αγόραζε ο μπαμπάς μου μικρή και τα έβαζα στον γεμάτο μας νιπτήρα να κολυμπήσουν και να δροσιστούν. Πνιγόταν εκείνα βέβαια. Όπως πνίγονται με τον ίδιο τους το λόγο οι πολιτικάντηδες μας. Πνίγονται από τα ψέματα και τις φανφάρες τους!(μόλις ξεκίνησε ο αγώνας των αγώνων!)
Αααχ Ευρώπη εσύ μας μάρανες" τραγουδούσε κάποτε ο Τζιμάκος. Εκλογές των εκλογών έγιναν και αυτές. Μεγάλη η πίτα της Ευρώπης της γιαγιούλας και όλοι θέλουν αν κόψουν άλλος κομματάρα άλλος ψιχουλα, σαν εκείνα του Κοντορεβυθούλη.
Δεν με νοίαζει αναγνώστη μου για πρώτη φορά στην ζωή μου τι θα γίνει.
Για πρώτη φορά δεν έχω ακούσει τις ομιλίες και τις ψευτιές τους live, δεν θα δω το debate και δεν θα είμαι στο χωριό μου να ψηφίσω. Δεν με ενδιαφέρει η εικόνα της Ελλαδίτσας μας στην Ευρώπη. Είμαι αρκετά ρεαλίστρια να ξέρω ποια ακριβώς είναι.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το κοινωνικό προφίλ των κομμάτων και όχι το προφίλ του φτωχού συγγενή που παρουσιάζουν.
Με ενδιαφέρουν οι χιλιάδες άνεργοι(και φοβάμαι μην προστεθώ και εγω στην λίστα), οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρες επιχειρήσεις που θα κλείσουν μέσα στην τρέχουσα χρονιά. το χάος του κέντρου της Αθήνας μας-του λεγόμενου ιστορικού- στο οποίο μόνο ιστορία δεν βλέπεις. Η κατάσταση στα νοσοκομεία, στα οποία οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι απλά ήρωες. Τα παιδιά που "μπαίνουν" στα πανεπιστήμια και αυτό που παίρνουν στα χέρια τους είναι ένας πάπυρος για τον τοίχο.
Τα πενήντα εκατομμύρια που δανειστήκαμε πρόσφατα και κανείς δεν ξέρει σε πόσες τσέπες μπήκαν.
Με ενδιαφέρει η κατάσταση των μεταναστών των οποίων τα παιδιά,γεννημένα στην χώρα μας,ούτε πιστοποιητικό γέννησης δεν έχουν . Σαν να μην υπάρχουν αναγνώστη. Με φοβίζει η δύναμη της TV και ο χαυνωτικός της ρόλος.Δωρεάν Όπιο αναγνώστη μου. Η εξάρτηση των πολιτικών από τα ΜΜΕ.

Και αναρωτιέμαι: Μόνο εμείς οι "απλοί" άνθρωποι ενδιαφερόμαστε για την ποιότητα της ζωής μας σε αυτή την πόλη? Μόνο εμείς νιώθουμε ότι δεν χωράμε πλέον άλλοι? Ότι η επαρχία έχει σβήσει πια και η λέξη "αποκέντρωση" ούτε σαν όρος δεν υφίσταται πια?
όταν λέω εμείς εννοώ εσένα και εμένα . Βγάζω εκτός τα εκατομμύρια πρασινομπλεκόκκινους ψηφοφόρους. Βγάζω εκτός τους απολιτίκ οικολόγους πράσινους. Πολύ μου την σπάνε αυτοί.
Και σκέφτομαι και λέω: Τι μένει?
Η αποχή μένει. Δεν ψηφίζω δεν στηρίζω. Κανένα. Ποτέ ξανά. Ψηφίζω αποχή δαγκωτό! Και αναρωτιέμαι: Εαν η αποχή είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την συμμετοχή(όπως και θα συμβεί) θα αλλάξει τίποτε? Θα είναι μια επανάσταση(έστω και έτσι έστω και στις παραλίες)
Ξέρω ότι μέχρι τώρα οι επαναστάσεις δεν γίνονται έτσι. Αλλά μήπως ήρθε η ώρα να γίνουν έτσι?
Γι 'αυτό αναγνώστη μου θα την κλείσω εδώ την ενότητα αυτή. Τώρα θα μιλήσεις εσύ. Για ό, τι σου κάνει κέφι. Εκτός από την πολιτική. Μίλα μου για την σχέση σου. Για τις καλοκαιρινές διακοπές σου. Για την μαμά σου και τον μπαμπά σου. Για ότι εσύ θέλεις. Ξέρω ότι θέλεις πολύ να τα πούμε.
Μίλα μου για την γειτονιά σου και για τις καλοκαιρινές βόλτες στην Αθήνα. Για τις συναυλίες που θα πας φέτος. για τους AC/DC που έρχονται αύριο και δεν το πιστεύω ακόμη!!!!!
Μίλα μου για όλα και για τίποτε. Απλά απόψε όχι άλλη πολιτική. όχι άλλα καραβάκια, παπαγαλάκια (σαν αυτά που έκανα στον νιπτήρα μας στην Λάρισα μικρή)
Σε αφήνω να δεις το μάτς. θα τα πούμε απο εβδομάδα. Πολλές δουλειές αυτές τις ημέρες!
I' m on a highway to hell!!!!!

Δυστυχώς θα πτωχευσουμε!!!

"Ολοταχώς προς πτώχευση οδεύει η ελληνική οικονομία και χρειάζεται άμεσα αλλαγή οικονομικής πολιτικής.Το μήνυμα αυτό έστειλε το κλιμάκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το οποίο ολοκλήρωσε τις επαφές του με υψηλόβαθμα στελέχη του οικονομικού επιτελείου επιχειρώντας ένα «check up» της ελληνικής οικονομίας.Αυτό που τρόμαξε τους εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ - σύμφωνα με την εφημερίδα Ημερησία - είναι η συνεχής διόγκωση του δημοσίου χρέους. Με βάση την μελέτη προέκυψε ότι ο κάθε Έλληνας χρωστά 31.700 ευρώ, ενώ οι οφειλές μίας τετραμελούς οικογένειας προσεγγίζουν τις 127.000 ευρώ.Επίσης εξέφρασαν την άποψη πως το μέχρι τώρα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης έχει φέρει περιορισμένα αποτελέσματα και πρότειναν μεταρρυθμίσεις σε ασφαλιστικό , αγορά εργασίας , φορολογικό και στην λειτουργία του δημόσιου τομέα.
Πρότειναν δε οι κινήσεις να γίνουν άμεσα λόγω της εξαιρετικά δυσμενούς εικόνας της οικονομίας"

Πηγή nooz.gr

Οποιος αναγνώστη μου σου έχει πει ότι η ιστορία εξελίσσεται και δεν επαναλαμβάνεται σου έχει πει ένα μεγάλο ψέμα!!!
Ξέρω καλέ μου ότι δεν σου αρέσει και τόσο η ιστορία. Λίγο το σχολείο και οι εξετάσεις σου. Η λέξη παπαγαλία είναι αμιγώς ελληνική και χρησιμοποιείται για το μάθημα αυτό. Αλλά είμαστε στο Ελλάντα. Πλούσια η πατρίδα μας σε ιστορία, σκάνδαλα, καλούς και ανάξιους πολιτικούς. Ας σου φρεσκάρω λίγο την memory λοιπόν. Το format που κάνει καθημερινά το σύστημα στον εγκέφαλό μας έχει κάνει το κεντρικό μας "υπολογιστή" πολτό. Αλλά μην σκιάζεσαι, όπως λένε και στον τόπο μου, είμαι ο άνθρωπος σου!
Άνοιξε τα μάτια σου λοιπόν:

Χαρίλαος Τρικούπης : ήταν διπλωμάτης, πολιτικός, και Πρωθυπουργός. Ίδρυσε το «Πέμπτο κόμμα» στο οποίο συγκεντρώθηκαν οι πιο φιλελεύθερες και προοδευτικές προσωπικότητες της εποχής. έχασε στις εκλογές απο τον Κουμουνδούρο και το 1877 ανέλαβε το υπουργείο εξωτερικών στην οικουμενική κυβέρνηση Κανάρη. Η τελευταία περίδος της πρωθυπουργίας του έληξε άδοξα το 1893 αφού αναγκάστηκε να αναφωνήσει απο το βήμα της Βουλής την περίφημη φράση «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»

Ελπίζω να μην σε κούρασε αναγνώστη μου το μάθημα ιστορίας που σου έκανα. Πόσα χρονια έχουν περάσει αναγνώστη μου από το 1893? Βάλτα κάτω και μέτρα. 116 μου βγαίνουν πάνω κάτω. Δεν είμαι και πολύ καλή στην αριθμητική. Τόσα χρόνια πέρασαν και ακόμη με τον ίδιο φόβο ζουμε. Ακούγονται τα καμπανάκια από παντού αλλά εμείς στην κοσμάρα μας! Πάμε και τα καίμε στα μπουζούκια, για να εκτονώσουμε το άγχος μας κάνουμε αλόγιστες αγορές, τρέχουμε σε πανάκριβες συναυλίες και αγοράζουμε πανάκριβα αμάξια. Μακάριοι οι σταρχιδιστές Ελληνάρες Ξέρω ότι είμαι εριστική, ότι τα κάνω και εγώ κάποια από αυτά(80 ευρώ για τους AC/DC). Εχω το δικό μου μεγάλο μερίδιο ευθύνης. αλλά όπως έχω ξαναπει αναγνώστη μου μια από τις πολλές μου αλλεργίες ειναι η λέξη:"λιτότητα". Δεν την πάω καθόλου. Από τα γεννοφάσκια μου την ακούω. Αλλά συγχυζομαι!Πολύ!
Γιατί είμαι 25, χωρίς δανειακές υποχρεώσεις και χρωστάω κοντά στα 40000 ευρώ. Τα οποί χρωστάς και εσύ καλέ μου. Δεν το'ξερςε ε?
Ας κλείσουμε εμεις τις τρύπες του Βατοπεδίου της Miezens των κουμπάρων, των σπιτιών του Βουλγαράκη, τον άλλο το χοντρο που πλήρωσε ένα ξενοπ%##$μα χρυσό, την ροζ βιλίτσα τηνς Μιμής, τα ταξίδια και τις βόλτες με λιμο τόσων πολιτικών..Κοινώς κόψε εσύ και εγώ πράγματα που είναι δεδομένα και δικαιωματικά κατεκτημένα γιατί τα έχουν κανει επί τόσους αιώνες μπάχαλο. Μια χώρα που δεν έχει βιομηχανία να σηριχτεί και επί αιώνες στηρίχτηκε σε δάνεια, σε πακέτα Maastrich και επιδόματα.Τόσο μας γλύκαναν με δαυτα που πλέον οι συνδικαλιστές μας δεν ζητούν αυξησεις στους μισθούς αλλά επιδόματα!
Στο ξανάπα αναγνώστη μου!Πάμε να φύγουμε από εδώ και μην ρωτάς που πάμε!

Το κέντρο θα "πεθάνει" από τη ζέστη

Ακόμα και τους 10 βαθμούς Κελσίου μπορεί να φτάσει η διαφορά θερμοκρασίας τα επόμενα χρόνια ανάμεσα στο κέντρο της Αθήνας, τα δυτικά προάστια και τα βόρεια προάστια εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών, σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάνθου Σανταμούρη. Και αυτό γιατί όπως εξήγησε ο κ. Σανταμούρης, "τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αυξηθεί κατά 35% οι ημέρες όπου η θερμοκρασία ξεπερνά τους 30 βαθμούς Κελσίου". Επιπλέον, η αύξηση της θερμοκρασίας έχει επιπτώσεις και στην αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, αφού υπολογίζεται ότι στο κέντρο της Αθήνας η ρύπανση σε σκόνη και σωματίδια είναι έως και 4 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τα προάστια.

Σε ειδική εκδήλωση που διοργάνωσε η Νομαρχία Αθηνών σε συνεργασία με το Βιομηχανικό Επιμελητήριο οι επιστήμονες τόνισαν την ανάγκη να αρχίσουν άμεσα οι δράσεις για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην Αττική και επισήμαναν ότι για να αντιμετωπιστούν οι κλιματικές αλλαγές στην Αθήνα χρειάζεται εθνική συμφωνία ανάμεσα στο κράτος, τους δήμους, τους πολίτες και τους φορείς.

Μεταξύ των μέτρων που πρότεινε ο καθηγητής Σανταμούρης είναι η εκπόνηση προγραμμάτων για τη χρήση νέων υλικών που μειώνουν τη θερμοκρασία στο εξωτερικό περιβάλλον και τοποθετούνται σε πεζοδρόμια και άσφαλτο. Πρότεινε επίσης να δημιουργηθούν πολλές νησίδες πρασίνου μέσα στις γειτονιές που θα συμβάλουν στη μείωση της θερμοκρασίας.

πηγή:skai.gr

Μερίδιο ευθύνης έχεις ένας από τους μεγάλους Έλληνες(θείος ενός αλλου Έλληνα, γνωστού fan του Playstation που γιορτάζει σήμερα!) και τα αχώνευτα κλιματιστικά!!!! Πάρτε και κανά Φουρφούρη! Τόσα χρόνια δεν πάθατε τίποτε!

Εκλογές, κόμματα με φρου φρου κι αρώματα!!!

(Ο τίτλος έχει να κάνει με τις εκλογικές διαδικασίες των προηγούμενων και των επόμενων ημερών!)

Τι γίνεται αναγνώστη μου? Όλα καλά σου πάνε?(οπως λέει και ο Sakissss!!!)
Λοιπόν όλη την ημέρα άκουγα χθες στο ραδιόφωνο για τα αποτελέσματα της Eurovision, που έχω να δω από την πατάτα του S.A. G.A. P.A.O. Μικρό κορίτσι και εγώ τότε το kafe-bar στην Άρτα είχε Eurovision night πήγα τι να έκανα?
Από τότε πάνω κάτω έχω να δω και TV(και δεν ειναι κάτι αξιοπερίεργο. Είμαστε πολλοί)
Ακούω και για τους μςγάλους Έλληνες και για τον Αλέξανδρο που βγήκε ο μεγαλύτερος όλων. Αυτές οι ξενόφερτες χαζομάρες.
ΟΚ μπορεί τα τελευταία χρόνια να μην αναδεικνύονται προσωπικότητες και τρανοί ηγέτες. Αλλά η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της καλέ μου . Γεμάτα είναι τα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα παγκοσμίως από Έλληνες που κατάλαβαν, όπως ο Παπανικολάου, ότι εαν θέλεις να σε θυμάται η χώρα σου και να υπηρετήσεις την επιστήμη χωρίς τα μαχαιρώματα που συμβαίνουν στα ελληνικά παν/ μία πρέπει να φύγεις με γοργά βήματα απο την Ελλαδάρα!
Υπάρχουν μεγάλοι Έλληνες ανάμεσα μας , οι οποίοι δεν είναι τόσο γνωστοί και διάσημοι, γιατί απλά το χαζοκούτι(που έλεγε ο παππούς μου)δεν προβάλλει ούτε 10 λεπτά θέματα για το έργο τους. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε άτομα της επιστήμης. Αλλά και μουσικούς, χορευτές . Υπηρέτες της τέχνης και του ωραίου. Κάτι που δεν είναι η Eurovision αλλά που όλοι ειδικοί και μη(συμπεριλαμβάνω και την αφεντιά μου) ασχολούμαστε με αυτή.
Αλλά τέχνη δεν είναι αυτό.
Δεν είναι μουσική αυτό. Δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις μουσικής, αλλά δεν πιστεύω ότι νότες στην σειρά κάνουν μουσική. Όπως λέξεις βαρύγδουπες σε ακολουθία δεν κάνουν ένα ποίημα. Η Τέχνη είναι πολύ ακριβή για να πωλείται και να αγοράζεται σε show καρναβαλιστικά. Show που μόνο στόχο έχουν την αποβλάκωση του φιλοθεάμονος κοινού.
Show που δυστυχώς αναδεικνύουν την κουλτούρα της μάζας.
Δεν θα σε ζαλίσω άλλο με τις φανφάρες μου αναγνώστη. Απλά ήθελα και εγώ ως άλλη μια άσχετη να μιλήσω για ένα θέμα που δεν κατέχω καθόλου, αλλά που όλοι γύρω μου το κατέχουν . Ενημερώθηκα λοιπόν και σου τα είπα.
Αυριο θα σου μιλήσω για τις Ευρωεκλογές. Για αυτό το γεγονός που στους πολιτικούς σαν τροχοπέδη είναι στις καλοκαιρινές τους διακοπές, που άρχισαν νωρίτερα λόγω του κλεισίματος του "Μαγαζιού"για την σαιζόν.
Αναγκάζονται που λες οι καλοί μου "κόκκοι"(κόκκινοι πράσινοι και μπλε)να χαλαλήσουν το τριήμερο τους(λες και η χρονιά τους δεν έχει πήξει από δαυτα) και να τρέξουν σε πόλεις και χωριά, προμοτάροντας το τραγ- ουπς- κόμμα τους.
Κατάλαβες? Σκατοδουλεία αλλά έπρεπε κάποιος να την κάνει!!!(Δουλεία γράφω αναγνώστη μου όχι δουλειά)
Αλλά Εμείς θα λύσουμε, θα ξεκινήσουμε αναγνώστη.
Ούτως η άλλως δεν θα ψηφίζαμε τίποτε και κανένα! Γι' αυτό θα εκμεταλλευτούμε το τριημεράκι να χαλαρώσουμε. Βαρέσαμε πολύ κασμά και το χρειαζόμαστε!
Μάζεψε και εσύ τα μπογαλάκια σου. Σήκω από καναπέδες, ντιβάνια, μπαουλοντίβανα(όπως λέει και ο Λιακ) και φύγε!Στο χωριό σου θα πας σε φίλους θα πας! Πήγαινε! Μαυρισέ τους μιά φορά στην ζωή σου! Όλους! Μην ψηφίσεις κατά συνείδηση! Άλλωστε οσωνούπω έχεις και τις άλλες εκλογές!Πούλα εκεί την ψήφο σου!
Άντε θα τα πούμε αύριο!

Γι 'αυτό σου λέω πάμε!!!!

Πάμε Ιαμαϊκή αναγνώστη μου? Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου(εντάξει υπερβολές)ήθελα να πάω Jamaica! Από τότε που είδα τον θεό Bob σε ένα Cd στο σπίτι του θείου Κ. (αυτός μου μάθαινε μουσικές μικρή) και ρώτησα την εξής χαζή ερώτηση:(μεγάλωσα μεγάλωσε και το IQ, γιατί έτοιμος ήσουν να μου την πεις)
"Θείε γιατί ο κύριος έχει τα μαλλιά του σαν ρολλά κουζίνας?"
Δεν έπαθε αποπληξία ο θείος και μου είπε στα γρήγορα:
"ράστα λέγονται...έτσι τα κάνουν στην Jamaica"
Και τότε θέλησα και εγώ να πάω στην Jamaica να ακούσω τον κύριο με την περίεργη φωνή να τραγουδά και να κάνω τα μαλλιά μου ράστα.
Μεγάλωσα και διάβασα. για τους ρασταφάρι και την reggae. Για την Jamaica και τους κατοικους της. Για τους αγώνες τους.
Και σου λέω αναγνώστη μου!πάμε!
Πάμε να ακούσουμε this reggae music live!Και όχι μόνο reggae, αλλά και ska και ragga και dub! Να λιώσουμε στον ηλιο τους και να βουτήξουμε στα νερά της Καραϊβικής!
να εξερευνήσουμε το "νησί των νερών και του ξύλου". να δουμε τον Usain Bolt να τρέχει στις παραλία του Montego! Ακόμη να πειστείς?!!!Ορίστε λίγα δείγματα μουσικής:
Buju Baton:

Black uhuru:

Τίποτε ακόμη?
Άντε πάμε καλό μας ταξίδι!

Και άλλο κομματάκι της Ιστορίας

Σου είπα αναγνώστη μου ότι η ιστορία μας δεν τελείωσε στα τέλη των 90's... Τα παιδιά είχαν μέλλον μαζί και ότι και να έκαναν τα γεγονότα οδηγούσαν τον έναν στον άλλο!
Το αγόρι τελείωσε το χώρο βασανιστηρίων που ονόμασαν κάποιοι "ειδικοί" ελληνικό σχολείο. Έφυγε από την μικρή του πόλη να ζήσει την ζωή του μόνος μακριά από τα στεγανά του μικρόκοσμού του. Ο κόσμος του πλέον άνοιξε. Νέα βιβλία, νέοι άνθρωποι, νέες εμπειρίες νέα αστέρια στα μάτια κοριτσιών. Τα ήθελε όλα και τα ήθελε χθες. Ήθελε την μουσική τέρμα, τον καφέ του βαρύ, τα ποτά του ζεστα. Άκουσε κάπου ότι η ζωή θέλει βιασμό(ίσως και να το διάβασε στα ταξίδια του ή σε κάποιο τοίχο) και το έκανε. Βρήκε την κοπέλα με τα καστανά μάτια και το κορίτσι της εφηβείας του, εκείνη την μοναδική στιγμή χάθηκε-όχι για πάντα αναγνώστη μου- από την θύμηση του. Έκανε περιπάτους στην λήθη του μυαλού του, περιμένοντας να έρθει στην επιφάνεια.
Που αφήσαμε το κορίτσι όμως? Είχε φύγει πετώντας από την αγκαλιά του αγοριού και ταξίδευε στον ουρανό. Αλλά προσγειώθηκε τόσο απότομα στην γη που πλήγωσε για τα καλά την καρδιά της. Έβαλε Betadin, σουλφαμίδα που την κέρασε η γιαγιά της, την έδεσε με αιμοστάτικη γάζα αλλά η καρδιά της μάτωνε ξανά και ξανά. όλοι γύρω της την πλήγωναν και έκλαιγε, φώναζε και παρακαλούσε για λίγη αγάπη. Μετρούσε και τις μέρες εξόδου από το δολοφόνο του πολύτιμου χρόνου της-σχολείο και τελειωμό δεν είχαν. Είχε όνειρα ακόμη και είχε βαλθεί αν τα εκπληρώσει με κάθε τρόπο.
Ο χρόνος όμως είναι σαδιστής. Παρακολουθούσε το κοριτσάκι, το οποίο ήλπιζε ότι ο χρόνος θα έκλεινε τις πληγές και έτριβε τα μαύρα του χέρια από ικανοποίηση.
"Λίγο ακόμη πόνο" σκεφτόταν.
Τελειωσε το σχολείο το κοριτσάκι και η ζωή του άρχιζε να θυμίζει την ζωή του αγοριού. Με μια εξαίρεση: την αίσθηση του ανικανοποίητου.
Ποτά, τσιγάρα, βόλτες. Γνώσεις , τις οποίες τις ρούφαγε ασύδοτα. Μουσικές και τέχνη. Ανακάλυψε μια αγάπη για το ωραίο.
Ο χρόνος μαλάκωσε με τα δυο παιδιά. Πήρε όσα είχε να τους πάρει και αποφάσισε να δώσει και εκείνος κάτι.
Αλλά θα σου το πω, αναγνώστη, στο τελευταίο κομμάτι αυτής της ιστορίας σε λίγο. Τελευταίο για 'σένα γιατί...

Ιστορίας συνέχεια...

Το Millenium πλησίαζε τα δύο παιδιά. Εκείνος έγινε ένας έφηβος ξανθός σαν τον ήλιο (κορμοστασιά δεν είχε και την πρώτη, σχολίωση δει ώ άνδρες Αθηναίοι!)με μακριά χέρια που σε αυτά μίλαγαν τα πινέλα και αυτί μαγεμένο από τους Iron maiden και τους Sabbath. Ήταν στο άγχος της ηλικίας του, λόγω σχολείου και οικογένειας, αλλά το μπλαζέ του ύφος υποσχεσεις για αστέρια έδινε. Έρωτες τον τράβηξαν από το χέρι, κορμιά εφηβικά με τις αισθήσεις οξυμένες, πρόσωπα φεγγάρια. Κορίτσια ερωτοχτυπημένα τον κοίταζαν και τον έβαζαν κρυφά από τους γονείς τους στα κρεββάτια τους. ΑΛλά εκείνος σαν πλάσμα άλλου κόσμου δεν έδινε ούτε μια δεκάρα για εκείνες. Ποτά, τσιγάρα, heavy metal και φίλοι. Μόνο αυτά τον ενδιέφεραν. Να χτύπαγε η καρδιά του για κανένα κορίτσι? Να είχε κάποια στο κεφάλι του? Το κορίτσι είχε να το δει χρόνια. Αλλά που το αφήσαμε το κομοδινάκι?
Το κομοδινάκι μεγάλωσε και έγινε ένα όμορφο κομψό γραφειάκι συγγραφέα. Ψήλωσε και λέπτυνε. Καμπύλες στόλισαν το κορμί της, τις οποίες προσπαθούσε μάταια να ξεφορτωθεί(δεν ήξερε την δύναμή τους ακόμη). Τα όνειρα της ήταν συγκεκριμένα αλλά ο βυθός της καρδιάς της την τράβαγε κάτω και τα έσβηνε. Ένιωθε σαν να ζει σε κινούμενη άμμο, μια να πετάει στα αστέρια και μια να λιώνει σε ηφαίστειο. Κάτι την έκαιγε, κάτι περίμενε, καποιον. Είχε λίγες φίλες(δεν χρειαζόταν κι άλλες). Ζούσε στον μικρόκοσμο της. Με τις μουσικές της, τα βιβλία της και τις σκέψεις της. Είχε ξεχάσει τον θεό των παιδικών της χρόνων.
Μέχρι εκείνο το καλοκαίρι. Είχε τόση οργή και ανασφάλεια. Άνοιξαν πληγές εκείνο το καλοκαίρι στην καρδιά της. Βαθιές που ήξερε ότι ποτέ ξανά δεν θα έκλειναν ακόμη και αν γινόταν τα μαλλιά της σαν το βαμβάκι. Τότε τον είδε...Τότε...
Ένας μικρός θεός, πάλι δικός της εκείνο το καλοκαίρι. Έβγαιναν μαζί τα βράδια, χαιρόταν το βλέμμα του πάνω της(γεμάτο θαυμασμό και λαγνεία) και τα λόγια του την φόβιζαν αλλά της άρεσαν κιόλας.
Εκείνος όταν την είδε τρόμαξε. Ανέβηκε η τεστοστερόνη στον εγκέφαλό του και τον έπνιξε. Μόνο οι μυρωδιές της , η ανάσα της και το σώμα της σκεφτόταν. Το κομοδινάκι είχε μεγαλώσει και είχε γίνει όμορφο πλάσμα. Αποφάσισε ότι εκείνη ήθελε. Κοντά του γύρω του. Για ένα καλοκαίρι ξέχασε την δυσφορία από την ζέστη και την υγρασία, ξέχασε όλες τις άλλες πεταλούδες που τον τριγυρνούσαν και συγκέντρωσε όλη την ενέργειά του σε εκείνη!
Την τύλιξε με τα μάγια του. Την είχε δική του για δέκα λεπτά/δευτερόλεπτα/ χρόνια? Ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να το πει με σιγουριά.
Εκείνη σκεφτόταν τα άστρα. και έφυγε σε αυτά. Αποφάσισε εκείνα τα λεπτά ότι δεν το ήθελε δεν το χρειαζόταν εκείνη την στιγμή. Και τον άφησε για λίγο. Γιατί ενδόμυχα ήξερε ότι θα τον ξαναβρεί.
και δεν τελειώνει η ιστορία ακόμη!

Απορία!

Χθες αναγνώστη μου πήγα στο γήπεδο! "Που είναι το νέο?", θα μου πεις καλέ μου. Έρα στο ΟΑΚΑ δεν είχε η ΑΕΚάρα! Είχε ο παναθηναϊκός. Με έπεισε η φίλη μου η Angel και πήγαμε. Ωραία μέρα ήταν ποδοσφαιρική. Δεν θα μιλήσω για την καταπίεση που ένιωσα, ούτε για την Angel Που πήγε κανά δυο φορές να με καρφώσει, ούτε για τις ομάδες. Με τέτοια κατοχή, δυο πέναλτι και πάρει νίκη δεν μας πήρε... Ακόμη μια φορά δείξαμε ότι κουμάντο κάνουμε στο γήπεδό τους! (καταπιεσμένα λόγια ήταν αυτά έσκασα χθες. Ασε που δεν με θάμπωσε η ατμόσφαιρά τους..)
Η απορία είναι άλλη. Άσχετη με ποδόσφαιρο και άλλα "ευγενή" σπόρ. Ξέρεις εσύ αναγνώστη μου να μου πεις, εάν υπάρχει κάποιος κανονισμός ή νόμος(που αν υπάρχει να δεις στο μπερντέ αυτό που ζούμε μόνο αυτός θα λειτουργεί)που να απαγορεύει την ύπαρξη κατοικιδίων σε ένα σπίτι?
Η απορία ενέκυψε μετά από μια συζήτηση τηλεφωνική με το Ντινάκι.
Θέλω διακαώς να μετακομίσω(όχι ότι το πολυκουράζω το ποδαράκι) και έχω ακούσει και εγώ παρόμοια ανοησία.
Δεν με θεωρώ φιλόζωη, τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα ήθελα, αλλά αγαπώ τις μικρές αυτές καρδούλες. Λατρεύω τον χαρακτήρα των γατιών και την άδολη αγάπη και αφοσίωση των σκύλων. Δεν με ενοχλεί η φροντίδα τους.

Βλέπω προσωπικότητες σε αυτά που δεν μπορούν αν εκφραστούν με λόγια και για να τους προσέξεις κουνάνε την ουρά τους ή σε χαϊδευουν με τις πατουσίτσες τους.
Από τον Κανέλλο των διαδηλώσεων εως τους σκύλους-φίλους των τυφλών. Είναι όλοι τους άψογοι. Από την γάτα που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας σε κουβά όταν πέθανε ο άνθρωπος-φίλος τηε, μέχρι τον Ρούλη που πέθανε 1 μήνα μετά τον παππού μου.
Αγαπάω υπερβολικά τον Ερμάκο μου:

ειναι λίγο τρελός και τεμπελάκος
Θέλω να πάμε σε ένα σπίτι με μπαλκόνι(αν και θα τον χωρίσω απο την αγάπη του, είναι τόσο κούκλος που θα κάνουν ουρά οι γάτες για πάρτυ του). Αλλά δεν θα αφήσω κανένα να μου βάλει σαν απαγόρευση στην ενοικίαση του τσαρδιού του την υπαρξή του Ερμάκου.
Έχει δικαίωμα λοιπόν ένας ιδιοκτήτης να μην νοικιάσει το σπίτι του σε κάτοχο κατοικιδιου φίλου ή όχι?

Έφυγε!!!

Έφυγε πάλι...Πάει το παιδί γατί άλλη μια!τελευταία!Πήδηξε από το μπαλκόνι και έφυγε μακριά μου πάλι! Ντοκ! Τι να τον κάνω? Μόνο οι φωτογραφίες θα μου μείνουν...
ήρθε, έφαγε, ήπιε κοιμήθηκε και τώρα πήγε πάλι στην αγάπη του!

Γυρισε!!!

Επιτέλους...!
ο γάτος μου ο αλανιάρης ήρθε σπίτι!αφού έχει μπει σε καραντίνα(εχει περιοριστεί στο μπαλκόνι)δεν θα ξαναφύγει ποτε!τον προειδοποίησα οτι η επόμενη φορά θα ναι η τελευταία! Είναι κούκλος ο ατιμούλης ο χαζός!(γλυκανάλατο ακούστηκε αυτό, ε?)

ιστορία σε δόσεις!

Εισαγωγή:
Όταν είχα ξεκινήσει αυτο το blog σκεφτόμουν αν έχει κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα...Αλλά έπειτα αποφάσισα να είναι αλλα ντάλα! και έτσι θα παραμείνει... Γι' αυτό παμε μια ιστορία...Άντε δώσε κλώτσο ντε!





ΠΑΡΑΜΥΘΙ:
πριν από χρόνια μέσα των '80 θαρρώ πως ήταν γεννήθηκαν δυο παιδιά. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το αγόρι σαν τεμπέλικο από καιρό σαν θαραλλέο γεννήθηκε ένα ζεστό απογευμα του καλοκαιριού. βασανισε την νεραή μητέρα του αρκετά , αλλά όταν βγήκε έλαμψε ο κόσμος από την ομορφιά του. Και τραντάχτηκε η γη από το κλάμα και τις φωνές του. Σκεφτόταν αρκετές ημέρες την θεαματική είσοδο στον κόσμο αυτό...Ο χαρακτήρας του στους επόμενους μήνες δεν βελτιώθηκε. Δύσκολος στο φαγητό, στον ύπνο. Μόνο τα χρώματα του άρεσαν που έκανε ο 'ηλιος σαν περνούσε απο τα τζάμια και οι σκιές από τις γρίλλες. Περίμενε περίμενε...
Φθινοπώριασε. Το αγόρι πλέον μιλούσε περπάταγε γινόταν μέλος της μικρής του κοινωνίας. Το φθνόπωρο τον μάγευε. λίγο τα πεσμένα φύλλα λίγο η βροχή που σκοτείνιαζε την μικρή του πόλη, λίγο το έστικτο. ήξερε ότι φθινόπωρο θα συμβεί κάτι εξαιρετικό στην ζωή του. Τέλος του φθινοπώρου τότε που ο θάνατος χαίρεται με την φθορά της φύσης, που τα ζώα κοιμούνται για χειμώνα ένα κορίτσι γεννήθηκε. νωρίτερα απο όσο έπρεπε. Δεν φώναξε δεν γκρίνιαξε μόνο οίταζε γύρω γύρω με τα μεγάλα της μάτια. Τον έψαχνε..
Κύλησαν τα χρόνια για το αγόρι και το κορίτσι. Εκείνος έγινε ένας μικρός θεός και εκείνη ένα ατζαμές κομοδινάκι. Τα καλοκαίρια τον έφερναν κοντά τηςκαι τον παρακολουθούσε από μακρία. Κάθε καλοκαίρι της ζωής της τον πρόσμενε. Από εκείνο το καλοκαίρι που μαγεμένη σκουντουφλούσε από πίσω του(δεν είχε μάθει να κρατάει τις ισορροπίες της καλά) μέχρι το καλοκαίρι που κοριτσάκι πια τον έβλεπε και κοβόταν τα πόδια της.
Αλλά εκείνος σημασία δεν της έδινε. Εξερευνούσε τον κόσμο του(κοινός και για τους δύο για λίγο) άκουγε τις μουσικές του έπαιζε με τα χρώματα του και τους φίλους τους. ¨ηταν ένα μικρό αγόρι που μόνο ενδιαφέρον δεν έδειχνε για το πλάσμα που είχε γίνει η "ουρά" του
Έτρεχε η άμμος του χρόνου στην κλεψύδρα της ζωής. Το κοριτσάκι έζησε τρικυμίες, γεύτηκε πίκρες, αλλά έμεινε όρθιο. Η μορφή του αγοριού ξεθώριαζε μέσα της σαν τις φωτογραφίες από σέπια. ¨εκανε βουτιά μέσα της και δεν ήθελε χέρι να την τραβήξει πάνω.
Το αγόρι περνουσε το δικό του γολγοθά. Ορμές καταπιεσμένες, νευρα αναίτια, καταπίεση απο όλους και από όλα. Η μορφή του κοριτσιού δεν υπήρξε ποτέ στο μυαλό του για να αλλοιωθεί με κάποιο τρόπο.
Τα '80's έφυγαν και τα παιδιά δεν καταλαβαν πως και γιατί. Έφυγαν και τα '90's

Love is in the air!!!

Αχχχ!!!! Το θέμα της μάνας είναι πάντα το ίδιο: "Μεγαλώνεις ένα παιδί, του δίνεις ό, τι καλύτερο έχεις και μετά από λίγο έρχεται μια τσ...λα και στο αποπλανεί. Και ξεχνά τους κόπους και τις θυσίες σου"
Αχχ!
Έτσι και στο σπιτικό μου φίλε αναγνώστη. Η ίδια συμφορά! Το μονάκριβο παιδί γατί μου, ο άντρας και πασάς μου...ερωτεύτηκε! Την έκανε λαχείο ! Μια του σκουπιδοτενεκέ, μια σουρτούκω με τα όλα της. Μια περπατημένη τον τύλιξε... Πρέπει να πω κάπου τον πόνο μου κάπου και εγώ! Ο Ερμάκος μου!(στον σύστησα σε άλλο κείμενο εαν θυμάσαι!)
Με τις κονσέρβες του, με την καλύτερη γατοτροφή του, με τα χάπια του τον γιατρό του,. τα παιχνίδια του τα όλα του. Ο αθώος μου.
Καθόταν το αγόρι μου αμέριμνο στο μπαλκονάκι του, ένα βράδυ..Πέρασε απο κάτω η λεγάμενη και τον κόζαρε."Μμμ μιάου, ωραία περίπτωση! Είναι και από σπίτι είναι και κουκλος!" Έκανε τα δικά της, τα ναζάκια και τα κουνηματάκια της και ο Ερμάκος έπεσε. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έπεσε από το μπαλκόνι μου στην αγκαλιά της.

Από τότε την έχει ξαναδεί και ξαναδεί. (από το μπαλκόνι πάντως δε ξανάπεσε)
Κλαίει ερωτευμένο στην πόρτα να του ανοίξω. Ποιος ξέρει με ποιον τρέχει τώρα αυτή...
Αλλά παρ' όλα αυτά το παιδί γατί μου ερωτευτηκε!
Είναι άνοιξη!
Love is in the air!

Απλά για το αντίο!

Ήταν στην Λάρισα πρώτη φορά...Χειμώνας του 1990. Δεν πήγαινα σχολείο τότε συχνά. Θεωρούσα χαμένο τον χρόνο, ήθελα να χαζέψω στην τηλεόραση. Τους ακριβείς λόγους δεν τος ξέρω. Ένα πρωί ανοίγω την Ετ1 στην εκπαιδευτική τηλεόραση(είχαν αγάπη τότε στα κανάλια για τα μικρά παιδιά.) Και τσουπ!Ο Ερωτόκριτος. Παραγωγή του Σπαθάρη παίχτηκε σε κάποια επεισόδια. Δεν πήγα σχολείο μέχρι να ολοκληρωθεί.Ένιωθα απίστευτα την μισή εκείνη ώρα Μετά από λίγους μήνες στο σχολείο(τέλος σαιζόν) ήρθε για εμάς. Δεν θυμάμαι το έργο ποιο ήταν. Θυμάμαι ένα γέλιο βαθύ, μια φωνή που άλλαζε ευκολα από παιδική σε αντρική και τα φώτα.

Λίγα πράγματα θυμάμαι από την τόσο παιδική μου ηλικία. Αλλά αυτό το γεγονός δεν το ξεχνάω! Γέλασα πολύ και για λίγη ώρα ημουν πραγματικά ευτυχισμένη. Μπαμπάκο...Καλή τύχη... Σ' ευχαριστώ για τότε!

Music!!!!

Ο ορισμός που έχει προταθεί για τη Μουσική από τους εθνομουσικολόγους και τους κοινωνιολόγους της μουσικής είναι "ήχος οργανωμένος με ανθρώπινο τρόπο". Αυτό τον ορισμό βρήκα στο wilipedia για την μουσική. Αναγνώστη μου εαν πιάσουμε τώρα τα είδη της θα χρειαστουμε εκατόν είκοσι ενωμένα blogs και πάλι δεν θα τελειώσουμε.
θα μιλήσουμε για μουσική σήμερα για δυο λόγους:
1. Βαρέθηκα την πολιτική. Νισάφι! Μπούχτισα βρε παιδί μου! Τα έχουν κάνει ένα όμορφο μπάχαλο και εμείς απο κάτω φτυαρίζουμε τα σκατά τους και γελάμε! Για την οικονομική κρίση που μας έφεραν έτοιμη εμείς θα στενέψουμε τον κορσέ. Είμαι εικοσιπέντε αναγνώστη και απο τότε που ήμουν μικρό και ξένοιαστο πιτσιρίκι την λέξη :"λιτότητα" ακόυω. Επί δεκατέσσερα συναπτά έτη!Έγκωσα όπως λέμε και στο χωριό μου!(Άρα το αφήνουμε το ένα μας ενδιαφέρον)
2. Εχω τρομοκρατηθεί με την γρίπη τύπου Α και θέλω να παίξω την στρουθοκάμηλο για μια φορά! Πειράζει? (Πάει και το άλλο)
3. Δεν είμαι σε φάση ταινίας/ βιβλίου! Με επιασε η άνοιξη και εφέτο και δεν βλέπω/διαβάζω τίποτε! (πάει και αυτό!)
θέλω μόνο το mp3 μου γεμάτο και το ραδιοφωνό μου στην διαπασών. Θέλω μόνο μπύρες στην πλατεία και βόλτες στο Μοναστηράκι.
Άρα μουσικές αναγνώστη. Νότες στην σειρά και λόγια να βγαίνουν απο όμορφα λαρύγγια( ή χωρίς αυτά)
Μουσικές!
Rock jazz, ska regae και funk! Είναι η ώρα του Bob του Jimmy των Beatles του Santana και του Moby. Του Ian και των Thievery Corporation. Και άλλων.(όπως των συλλογών του Putumayo για το Νησιά της Καραιβικής και του Buddha bar)
Θα μου πεις το χειμώνα δεν άκουγες? άκουγα αλλά το καλοκαίρι αλλάζει τα αυτάκια σου και τις προτιμήσεις σου!
Δεν μπορώ να ακούσω τόσο εύκολα stoner metal, punk και μπλουζιές.
Μουσική!


Α ναι! Επείδη με τρώνε τα χέρια μου θα γράψω κάτι και για τον Σάκη. Δεν έχω ακούσει το τραγούδι δεν έχω TV για να δω οτιδήποτε αφορά το παλληκάρι μας. Θεωρώ ότι σε περιόδους ισχνων αγελάδων(πως ήταν κάποτε τα παιδάκια-ήρωες και θύματα στην Αιθιοπία, ξέρεις αυτά που πλήρωναν τις φιλοδοξίες των μεγάλων? Άϊ γειά σου!), το ελληνικό κράτος πετάει ένα κάρο λεφτά για την συμμετοχή του Σάκη στο πανηγύρι του κιτς, Για να κουνήσει τον όμορφο ποπάκο δέκα λεπτά του ο Sakis θα πάρει όσους μισθούς παίρνουμε εμεις οι δύο σε ένα χρόνο. Και όλα αυτά γιατί είπαμε? Αρτος και θεάματα, αναγνώστη μου. Για να ξεχνιέται ο όχλος απο τα θέματα(όπως η αιφνιδιαστική διακοπή των εργασίών της τρέχουσας Συνόδου της Βουλής) του δίνουν άρτο και θεάματα!Κια χρησιμοποιούν την μεγάλη τέχνη της μουσικης!

Αχ! Βγες απο το σπίτι βάλε τα Mp3 σου στα αυτιά και κάνε άσκοπες βόλτες στην Αθηνα ή οπυ εσυ γουστάρεις. Άκου την Janice ή τον Tom ή την Ella να τραγουδούν για το Summertime και μάθε ότι η ζωή είναι και άλλα πράγματα απο την TV. Πάω Μοναστηράκι! Τα λέμε!

Και το soundtrack του(ξέρω ότι είναι νωρίς να μιλάω για καλοκαίρι, sorry Ντοκ αλλά φέτος δεν κρατιέμαι!)


Mungo Jerry - In The Summertime - Click here for more home videos

Και ναι ο στοχος μου dimbarc για το 2010 είναι ίδιος με τον δικό σου!

Φιλοι

Φίλοι πάνε και έρχονται μα κάποιοι μένουν ίδιοι!
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό κορίτσι, που το μόνο που το ενδιέφερε ήταν αν έρθει το καλοκαιρι να πάει στο χωριό να αλωνίσει τις γειτονιές, την γιαγιά μου να λέει:"Να μην έχεις φίλες , γιατί θα σου κλέψουν τον άντρα. Η μόνη σου φίλη να' ναι η μάνα σου. Άντε και η αδελφή σου"
Μέσα μου εγω σκεφτόμουν καπως έτσι: 'Τέσσερις μου είπε η Ντίνα να πάω σπίτι της ή πέντε? Ποιον άντρα? θα μου κλέψουν οι φίλες μου τον μπαμπά? Αφού έχουν δικό τους! Τι μου λεέι τώρα? Γιατί δεν μου φτιάχνει καμιά αυγόφετα? με έφαγαν τα κουνούπια!"
Κοινώς το μυαλό μου έτρεχε πού μα πολύ μακριά! Για'μένα "άντρας" ήταν ο μπαμπάς μου (έτσι τον σύστηνε η μητέρα) και το μονο που με ενοιαζε ήταν τα δέντρα και το φαγητό.
Και το κοριτσάκι έγινε έφηβος-κομοδίνο.Οι ορμόνες είχαν έξαψη και η σοκολάτα ήταν η βασική μου διατροφή. Φίλες τότε είχα κανα δυο(όχι ότι είχα και άντρα μηπως μου τον κλέψουν) και σε αυτές σίγουρα δεν ήταν η μητέρα! Μεγάλωσα και την φιλοσοφούσα την ζωή, αναγνώστη μου! Και πάντα τα λόγια της γιαγιάς με στοίχειωναν:"οι φίλες θα σου φάνε τον άντρα!"
Πω πω! Και τι θα πει θα μου φάνε τον άντρα? Τι είμαι ?κουτόχορτο μασάω να μην μπορώ να προφυλάξω την σχέση μου? Αν την ερωτευτεί ο "άντρας" τι να κάν? Να πέσω απο το Γιοφύρι?
Οι φίλες και οι φίλοι μου πάνε και έρχονται. Λίγοι είναι αυτοί που θα έλεγα σταθερούς και παντοτινούς. Μου στάθηκαν στις χάλια στιγμές μου (τότε που θέλεις δέκα πακέτα zewa δέκα κιλά σοκολάτα και δέκα αγκαλιές απο την κολλητή), γέλασαν μαζί μου στα κωμικοτραγικά(τότε που ήθελες να πιεις την ζωη στο σφηνοπότηρο, που πέτυχες τον έρωτα με τα βέλη σου εσύ, που ήρθε στο ραντεβού η ελπίδα), που σε πήραν με το ζόρι έξω(τότε που δεν έχεις τίποτε να φορέσεις , που καις απο τον πυρετό , που δουλεύεις την άλλη μέρα. Ακουσαν τους μονολόγους μου, τις σκέψεις και τις προσμονές μου! Έγιναν κυματοθραύστες των νευρων μου(τότε που το τηλεφωνο δεν χτύπαγε). Μου κράτησαν το χέρι στον πόνο και στον φόβο.
Μπορεί βρε αναγνώστη μου να πέρασαν πολλοί φίλοι απο διάφορα στάδια στην ζωή μου. Αλλά με όλους ένιωσα κοντά! δεν ένιωσα απειλή στα ερωτικά. Ένιωσα την συμπαθια τους και το ενδιαφέρον τους
Ελπίζω φίλοι μου να ήμουν και εγω για εσας όσα ησαστε εσείς για 'μένα!
Αυτό είναι για εσας. Της εφηβείας, της φοιτητικής ζωής, της επαγγελματικής ζωής!
Ευχαριστώ !

My view(s)!

"I'd love to change the world but I don't know what to do"
Π;aνε κοντά στα τριάντα χρόνια που οι εξ Αγγλίας ορμώμενοι "Ten years after" έγραψαν το hitάκι που ανέφερα. Τρομερή επιτυχία της εποχής των early 70's τη οποία θυμήθηκε κάποιος παππου-χίππη και το επανέφερε στην μόδα. παράτησαν τα παιδιά το Χατζηγιάννη και ψιθυρίζουν τους παραπάνω στίχους. Αλλά όπως πάντα το θέμα μας δεν είναι αυτό.
Το θέμα μας ειναι η θέα μου(aka my view, εξ'ου και μέσω Τρικάλων σε έφτασα στο προκείμενο)

Λοιπόν οσονούπω θα δεις φωτογραφίες από την θέα μου στο χωριό της μητέρας. Το χωριό αυτό, πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές(δεν εχει μοναστηρι αυτό έλειπε) είναι ειλλιακό.
Θέλετε να ταξιδέψετε στην Αγγλετέρα? Να δειτε τον Τάμεση, το Big ben και την γέφυρα του Millenium? Δεν χρειάζετε να πάτε μακρια. Μόνο 360 χλμ απο την πρω τευουσα το εν λόγω χωριό σας τα προσφέρει όλα αυτά με πολύ οικονομικές τιμές.
Καιρός Αγγλίας όλο τον χρόνο. Ειδικότητα μας η βροχή. Βρέχει τόσο που αν δεν σαραντίσει δεν σταματά. Υγρασία το καλοκαίρι και το χειμώνα.
το χωριό εξαπλώνεται στις εκβολές του Αράχθου(ποιος Τάμεσης με την ρύπανση?Άραχθος λέμε!). Με τον ιστορικό του καμπαναριό(big ben)
και την γέφυρα που το ενώνει με τα απένατι χωριά(κατάλαβες ποου το πάω!)
Η αγγλική εξοχη δεν πιάνει μια μπροστά στον Κάμπο μας και το γυαλό μας. Το Bath ειναι βούρκος μπροστά στο Πλατανάκι beach. Τα έχουμε όλα. Υδροβιότοπους και κυνηγότοπους.
οριστε και η ομορφιά του:
Αυτά που έβλεπα κάποτε απο την βεράντα μου!Κουκουλωμένη στο μπουφάν και προφυλαγμένη απο την βροχή η φύση του χωριού μου μου μιλούσε!






Αυτά που έβλεπα όταν ξύπναγα να πάω σχολείο(πάντα την τρίτη ώρα)με ένα καφε στο χέρι




Και τώρα ακολουθούν τα εξωτικά Πατήσια!
Λίγα λεπτά και κανενα χλμ απο το "ιστορικό κέντρο" της Αθήνας μας είναι η γειτονιά μας. Συνορεύει με την Κυψέλη την Αττική τα εξωτικά κάτω Πατήσια ενώνουν τρεις μεγάλες λεωφόρους της πόλης μας. Πολύβουη, πολυπολιτισμική περιοχή. Τόπος που κάθε μετανάστης μπορεί να νιώσει αν το σπίτι του. Γεμάτος μουσικές(απο γύφτικα μέχρι metal) τα Πατήσια σε κερδίζουν απο την πρώτη ματιά! Με υψηλά κτίρια που αρμόζουν σε κάθε σύγχρονη ασιατικη ή αφρικανική πόλη, με πεζοδρόμια γεμάτα από μικρές καφέ εκπλήξεις και μυρωδιές απο τα σκουπίδια κάθε φυλής. Βλέπεις ανθρώπους να περπατάνε μουτρωμένοι, ουτζούφληδες, να μιλάνε με την φωνή τέντα στο τηλέφωνο. Κανείς δεν σε ενοχλεί στα Πατήσια. Πέφτουν πάνω σου σε σπρώχνουν και νιώθεις αόρατος. Πιάνεις το νόημα της αστικής μιζέριας στα Πατήσια. Η μόνη ενόχληση που θα νιώσεις είναι εαν ξυπνήσεις κάποια στιγμή με επισκέπτες στο σπίτι σου(ακάλεστους).
καλως ήρθατε στα όμορφα Πατήσια:












Αυτό το έγραψα περισσότερο για να δείξω τις φωτογραφίες(οχι ότι είμαι ψώνιο)
Μα να αναγνώστη μου, όσο και να μου την σπάει αυτό το χωριό(οι άνθρωποι του μου την σπάνε κυρίως, γιατί πολλοί λίγοι είναι αυτοί που με εκαναν να νιώσω όμορφα εκεί) το αγαπάω. Άσχετο που σαν σπίτι μου σκέφτομαι,ναι,το σπίτι μου εδώ. Άσχετα τα σπίτια που έχω αλλάξει κατά τη διάρκεια της ζωής μου, μετά το σπίτι του Ντόκ στο Α. το σπίτι μου είναι εδω. Εδώ που παρ' όλη τη μιζέρια της περιοχής κατάφερα να με καλωσορίζει ζεστά.
Αλλά το χωριό μου το γουστάρω, γιατί απλά ειναι εκει και άτομα που συμπαθω. Και αναμνήσεις!
Αντε γεια γιατί προφανως σε ζάλισα πάλι!

Χωροφύλαξ με γρίπη τύπου Α

ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ-ΠΙΛΑΛΙ - More amazing videos are a click away

Πριν ακουστει αυτό το τραγουδι από τους Δ. Πουλικάκο- Ζ. Πιλαλί στην συναυλία στα προπύλαια, ακούστηκε το γνωστό συνθημα που ενώνει τους αστυνομικούς, τους χοίρους και τους αφαιρέτες ζωής. Αναγνώστη μου τον Δ. Πουλικάκο τον ήξερα. Όχι μόνο σαν ηθοποιό , αλλά και σαν τραγουδιστή. Στα φοιτητικά μου χρόνια τον είχα δει. Ο Πιλαλί ήταν όραμα. Είχα ακούσει για κάποιον Πιλάλα showman, αλλά δεν τον είχα ματαδεί(όπως λεέι και ο Ντοκ)
Ηταν και για τους δυο μας μια αποκάλυψη. μετά απο την σχετική έρευνα έμαθα σχετικά, ακουσα τραγούδια του(κατόπιν downloading) και περηφανα τον θεωρώ απο τους πιο αγαπημένους μου(μαζί με τον Τζιπάκο και τους Earthbound)

Ασ κλείσει εδώ η παρένθεση μας και ας αρχίσει το πραγματικό κείμενο.
Γρίπη. Μας συστήθηκε σαν γρίπη των χοίρων. μεξικάνα και Λατίνα, ήρθε ύπουλα απο την χώρα της. πρώτα χτύπησε τοιυς Αμερικάνους και μετά πέρασε και στην γριά- ευρώπη. Τα περισσότερα κρούσματα στην Ισπανία. Έρχεται και προς την Ελλαδίτσα μας.
Αλλα εν τω μεταξύ άλλαξε ονομα. Απο Η1-Ν1 (σαν μέλος του Enterprize) έγινε γρίπη τυπου Α. χαζό το ονοματάκι για μένα αναγνώστη μου. Στην Ελλάδα θα έρθει σαν Α. Προτιμούσα το "γρίπη των χοίρων". Λίγο που μου θύμισε την ιστορία με τις γαλοπούλες και τις κότες λίγο που την χαίρομαι γενικώς την εκδίκηση αυτή των ζώων. Μόνο οι Εβραίοι, οι Μουσουλμάνοι και οι κατσαρίδες θα επιβιώσουν, αναγνώστη.
Ακούμε ιστοριες πραγματικές, τραγικές θανάτους και εξάπλωση. Στην Ελλαδίτσα δεν ιδρώνει το αυτάκι μας όμως. Τα πιτόγυρα, ντονέρ και σουβλάκια(οχι τα καλαμάκια) πάνε σύννεφο. Τα μπριζολίδια έχουν την τιμητική τους και ο μπεκρή μεζές σε μεθάει.
Ετσι είναι ο Έλληνας. Φατε πιετε ωρε παιδιά. Εμεις θα επιβιώσουμε. Ασχετοι οι κακοι(και αληθινοί) οιωνοί. Ασχετα όλα.δεν μας τρομάζει τίποτε. Ούτε τα νέα κρούσματα του ιού της γρίπης Α στην Ευρώπη, ούτε οι Φόβοι για δεύτερο, δριμύτερο, κύμα γρίπης, ουτε το γεγονός ΄το μεχρι τώρα είχαμε 1003 κρούσματα σε 20 χώρες. Οι φόβοι για μετάλλαξη του ιού μας φαίνονται αστείοι.
Δεν είμαι υπέρ του φοβου και του πανικού. Είμαι υπερ της πρόληψης και της λήψης μέτρων(αν συνεχίσει βέβαια ο Ερμάκος να το σκάει για να βρει γκόμενα και να μου φέρνει στο σπίτι όλα τα μικρόβια της γης ποια μέτρα και χαζομάρες.)
ειμαι υπερ της πληροφόρησης μου απο την πολιτεία και όχι απο την Τηλεόραση και τον τύπο. Είμαι κατα της εκμεταλλευσης απο τις φαρμακοβιομηχανίες του φαρμάκου με αυτό τον τρόπο που θα γίνει.
Ειναι ύπουλα τα γουρούνια αναγνωστη μου. Δεν αρρωσταίνεις μόνο με το κρέας αλλα και απο την επαφη με αυτά
Το τραγουδάκι είναι αφιερωμένο. Ειδικά στους χοίρους(τους ροζ ξέρεις, όχι τους μπλε) και ας μας αρρωσταινετε εμεις σας αγαπάμε. Ενα συνθημα που όλους μας ενώνει!

Παραμύθι ημιτελές...Με μήνυμα βαθύ

Αποφάσισα αναγνώστη μου μια στο τόσο να εκθέτω και κάποιες προσπάθεια\ες συγγραφής της εφηβείας. Βλέπεις ένα ψωνιο που είχα απο μικρή και κάτι φύλλα χαρτιού που περείμεναν στο γραφείο ανεκμετάλλευτα, με ώθησαν να γράψω παραμυθάκια. τα περισσότερα έμεναν ημιτελή(βαριομουν να γράφω με το χέρι, απορώ με τον ντοστογιέφσκυ). Άλλα τελείωναν αλλά γρήγορα, που και αυτά ημιτελή ήταν ουσιαστικά.
Άντε, δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινίσει.
"Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας θεός. Τον έλεγαν Άκμπαρ και για να λέμε και την αλήθεια ήταν κούκλος(απο αυτόν βγήκε η έκφραση:θεός είναι ο άτιμος). Ο Άκμπαρ ήταν πιτσιρικάς για θεός. Μόνο μερικές χιλιετίες μετρούσε. Ας τον περιγράψω να έχετε και εσείς μια εικόνα.
Λοιπόν ήταν πολύ ψηλός(γυρω στο 1.90 χωρίς παπούτσια). Είχε μακρια ξανθιά μαλλιά(σαν τον Axl Rose) και μεγάλα καστανά μάτια. Ηταν λεπτούλης(η αμβροσία δεν παχαίνει) και είχε όμορφα περιποιημένα χέρια(δεν έσκαβε για να χαλάσουν). Ήταν λαμπερός σαν τον ήλιο(αλλωστε ήταν ο θεός της ημέρας, του ήλιου της ζωής. Πρώτα ξαδέρφια ήταν με τον Ρα και τον Απόλλωνα). Ήταν πολύ όμορφος, ομολογουμένως. Είχε βαθιά φωνή και όμορφο κατάλευκο χαμόγελο(πολύ καλό οδοντίατρο είχε, επίσης). Ζούσε στον γαλαξία του Ερωτόκριτου, εκατομμύρια έτη φωτός απο τον δικό μας και εκείνον της Ανδρομέδας. Ήταν καλός φίλος με τον Απόλλωνα, Το Γιαχβε και τον Όσιρη. Αλλά όλους τους δικούς μας θεούς τους συμπαθούσε. Για κανα δυο αιώνες είχε σχέση με την Εριου των κελτών, αλλά αποδείχτηκε πολύ άγρια για τα γούστα του και έληξε άδοξα το φλερτ τους.
Μέχρι που ο άκαρδος και άπλαχνος Ηρακλής χώρισε την Ήβη. Ποια ήταν η Ήβη(η πορτοκαλάδα πάντως όχι).Η Ήβη ήταν θεά της νεότητας και της ζωντάνιας. Ήταν κόρη του Δία και της Ήρας. Η Ήβη είχε αναλάβει να προμηθεύει τους Θεούς με νέκταρ και αμβροσία. Η αμβροσία ήταν η τροφή που τους διατηρούσε πάντα νέους. Η Ήβη παντρευτηκε τον Ηρακλή όταν ο τελευταίος ανέβηκε στον Όλυμπο ως ημίθεος.
Αλλά ο Ηρακλής αφου την χρησιμοποίησε για να μείνει πάντανέος την παράτησε και αύτη. Ξέρουμε πόσο σταθερός ήταν ο ήρωάς μας. Και η Ήβη έμεινε μόνη παρατημένη να κλαίει γι τον γάμο της.
Γκαρσόνα των θεών όπως ηταν την είδε ο Άκμπαρ σε ενα συμπόσιο που τον κάλεσε ο Δίας και έπαθε την πλάκα του ο θεός. Ζήτησε το χέρι της παντρεύτηκαν και έφυγαν με ιδιωτική πτήση για τον Ερωτόκριτο.
"Θα είσαι πολύ ευτυχισμένη μαζί μου Ήβη. Θα χτίσω και ένα πλανήτη, έχω βάλει τώρα τους εργολάβους μου, να τον διακοσμήσεις όπως θέλεις εσυ."
Και η Ήβη κουνούσε χαρούμενη το κεφάλι της.
Και οι αιώνες περνούσαν. Ο πλανήτης ετοιμαζόταν με γρήγορους ρυθμούς και η Ήβη ήταν πολύ απασχολημένη με την νέα οικογένεια της. οι χιλιετίες πέρασαν και ο πλανήτης ετοιμάστηκε.
Τον ονομασε η Ήβη, Ασκ, προς τιμήν του Άνδρα της. Το Ασκ σήμαινε φως. Το όνομα δεν ηταν τυχαίο.
Ο πλανήτης είχε μερόνυχτα, όπως η γη μας, αλλα η μέρα διαρούσε δυο χρόνια και η νύχτα 6 μήνες. Την νύχτα φώτιζαν πέντε κατακόκκινα φεγγάρια. Τα ονοματα τους ήταν τα ονόματα των παιδιών του θεϊκου ζεύγους(μας προέκυψε ιδιαίτερα καρπερό)
Το κεντρικό φεγγάρι ήταν η Μοίρα, ακολουθούσαν ο Θάνατος(ο σύζυγος της)η Λησμονιά(κόρη της μοίρας και εγγονή της ήβης)ο ¨ερωτας και ο Φόβος(ήταν τα δίδυμα τέκνα του ζευγαριού, που πήγαιναν παντού μαζί).
Ετοιμάστηκε ο Άσκ και ο Άκμπαρ έκανε μεγάλο πάρτυ εγκαινίων, στο οποίο ήταν καλεσμένοι όλοι η θεϊκη υψηλή κοινωνία . μόνο ο Δίας δεν είδε με καλό μα΄τι τον νέο πλανήτη κάλεσε λοιπόν τον Άκμπαρ και του είπε:"ωραιος ο πλανήτης σου γαμπρέ μου και καλά καμωμένος. Αλλά έρημος και ακατοίκητος. Πρέπει να γεμίσει με ήχους πουλιάα φυτά και ζώα. Κάνε και ένα άνθρωπο."
"δίκιο έχεις Δία μου", απαντησε ο Άκμπαρ. Θα το συζητήσω με την Ήβη γιατί δικός της ο πλανήτης, αυτή παίρνει τις αποφάσεις."
Τα μίλησε με την Ήβη αφου τελείωσε το πάρτυ ο Άκμπαρ και αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια ψυχή.Η Ήβη ήξερε την συνταγή.
Δυο μεζούρες πνεύματος απο την Μοίρα
μια πρέζα φόβου
Μια τούφα απο την Λησμονιά
Πενήντα δάκρυα απο τον Έρωτα
Ένα νύχι απο τον Θάνατο
διακόσια ml φώς απο τον Άκμπαρ
Εκατό ml ανεμαλιά πο την Ήβη
Δυο μεζούρες Σαγήνη απο την αδερφή της την Αφροδίτη
μια πρέζα τόλμης απο τον Βέλες(θεός του πολέμου)
Τα ανακάτεψε 2 αιώνες σε χυτρα και έτοιμη η ψυχή. Σαν μπουκιά φωτός ήταν.
"Το σώμα τώρα", είπε η Ήβη.
Κομμάτια απο τον καθρέφτη της Ίσιδας
Μαυρα μαλλιά απο την Ιστάρ
Κόκκινο απο το αίμα της Ήρα για τα χείλη
Φως απο τον ήλιο για τα μάτια
εκμαγείο του σώματος της Ήβης(που είχε κορμάρα απλά η άτιμη)
Παρακάλεσε την αδερφή της την Εστία να κεντησει με ιστό αράχνης ένα πρόσωπο.
Τα έψησε στον ήλιο για άλλους δυο αιώνες και έτοιμη η πρώτη γυναίκα του πλανήτη.
Την ονόμασε Ήρα (προς τιμήν της μητέρας της, άνθρωπος των παραδόσεων πάνω απ' όλα)και την άφησε στο πλανήτη."
και τώρα αναγνώστη μου δώσε κλώτσο να σταματήσει. Το παραμύθι το τελείωσα εδώ, γιατι δεν είχα τίποτε άλλο να πω. Στέρεψα.

Απλά ήθελα και τότε αλλά και τώρα να δείξω ότι πολλά από αύτα που πιστεύουν οι άνθρωποι είναι πηγή έμπνευσης ενός άλλου ανθρώπου. Είναι απλά παραμυθάκια για μικρά παιδιά. Λιγο ποτό παραπάνω λίγη έμπνευση, λίγη υπομονή και χρόνο και έτοιμη η ανθρώπινη δημιουργία. Γι αυτό μην τρελαίνεσαι πολύ με την κατάρριψη των πιστεύω σου.

Υπάρχουν και ωραιότερα παραμύθια εκεί έξω
Που δεν εδραιώνουν τίποτε. Απλά είναι ενδιαφέροντα. Τα οποία δεν τα πιστευεις ως θρησκεία. Θα ήταν λίγο κουφό να πιστεύεις στην Κοκκινοσκουφίτσα ως θεά η στον Κοντορεβυθούλη. Παιδιαρώδες.
Αλλά τα δικά σου παραμύθια όποιος δεν τα πιστευει είναι ρυπαρός και ανάξιος λόγου. Ας σοβαρευτούμε και λίγο,ε ?
Άνοιξε λίγο τα μάτια και το μυαλό σου...

Μπαλάντα στους άδοξους ρουφιάνους των αιώνων

"Από θεούς και ανθρώπους μισημένοι, σαν αρχοντες που έπεσαν πικροί, μαραίνονται οι Ιούδες. ΟΙ Εφιάλτες την τρομερή των Ολυμπίων εκδίκηση ζητούνε. Μα εγώ θα γράψω μια μπαλάντα στους ρουφιάνους άδοξοι που είναι. Τ έρεβος τους σκέπασε βαρύ. του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει"
Αποφάσισα να κάνω μια παραλλαγή του ποιήματος "Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων" του Κ. Καρυωτάκη.
Τόσα χρόνια σαν επίσημους ρουφιάνους θεωρεις αναγνώστη μόνο τον Ιούδα και τον Εφιάλτη, άντε και τον Αρτέμη Μάτσα. Αναρωτήθηκες ποτέ για εκείνους όλους που το όνομά τους δεν γράφεται με μαυρα γράμματα στην ιστορία?
Ο Ιούδας ένας τύπος διφορούμενος πέρασε στην ιστορία για την προδοσία του Ιησού. Έλαβε και τριάντα αργύρια(ποσό αξιοσέβαστο για την εποχή) απο τους ιερείς και πρόδωσε τον δασκαλό του. Υπάρχουν άνθρωποι που προδίδουν για πολύ λιγότερα. Πνιγμένος απο τις τύψεις κρεμαστηκε σε μια συκιά.
Ο Εφιάλτης παρουσιάστηκε στον Ξέρξη και του υπέδειξε τη στενή διάβαση που έφερνε από το όρος Καλλίδρομο στις Θερμοπύλες και ανέλαβε να οδηγήσει από κει τους Πέρσες για να χτυπήσουν έτσι από τα νώτα τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα. Ελαβε μεγάλη χρηματική αμοιβή. Η Δελφική Αμφικτυονία, όταν οι Πέρσες νικήθηκαν και έφυγαν από την Ελλάδα, τον επικήρυξε έναντι χρηματικής αμοιβής. Και για αυτό ο Εφιάλτης είχε καταφύγει στη Θεσσαλία. Όταν έπειτα από χρόνια γύρισε στη πατρίδα του στα Αντίκυρα Φθιώτιδας δολοφονήθηκε. Αρα κάποια τιμωρία έλαβε και αυτός.
Ο όρος :"Αρτέμης Μάτσας" Χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να τονίσουμε την τάση ενός ατόμου να προδίδει.Αλλιώς το καρφί, ο δοσίλογος. (ο πραγματικός Αρτέμης Μάτσας ήταν ηθοποιός που έγινε γνωστός για τους ρόλους του δοσίλογου-κουκουλοφόρου-καταδότη
σε ταινίες με θέμα την Κατοχή)Ο Αρτεμης Μάτσας στις ταινίες έβρισκε θάνατο στην κρεμάλα.
Με λίγα λόγια αυτή η χώρα έχει να επιδείξει πολλούς ρουφιάνους-χαφιέδες.Πολλιτικοί, παράγοντες του αθλητισμου, δημοσιογράφοι και δικηγόροι. Μεγάλος κατάλογος. Όλοι όμως από την ιδιότητα τους αυτή κάτι κέρδιζαν και κερδίζουν. Χρήματα, φαγητό, δόξα, πολυτέλεια, προβολη. Το μονο που δεν εξασφάλιζαν ήταν το άσυλο. Κανένας χαφιές δεν βρήκε άσυλο από εκείνον στον οποίο ρουφιάνεψε. Κανείς.Στο τέλος κάπως γίνεται και όλα ξεσκεπάζονται
Αυτοί ηταν οι ρουφιάνοι επ' αμοιβή. Εδώ αναγνώστη μου θα μιλήσουμε για τους άλλος ρουφιάνους. Εκείνους οι οποίοι απλά το κάνουν απο κακία. Απο "ενδιαφέρον" για τον συνάνθρωπο ένας μικρος ανθρωπος(που η μονη κοινή ιδιότητα ειναι ότι περπατά στα δυο πόδια) πλησιάζει ένα άλλο και του μεταφέρει μια είδηση που τον αφορά. Ενδιαφέρον για την εξέλιξη της πληροφορίας. Γουστάρει να φυτέψει διχόνοια σε μια οικογένεια και μετά να παρακολουθεί τις φλόγες. Πως έκανε ο Νέρωνας στην Ρώμη? Αϊ γιασου!!!!
Ναι τα γλυκά μου τα χαφιεδάκια.
Αλλά επειδή τα πάντα ανακυκλώνονται και όσα καλά και κακά δινεις τόσα λαμβάνεις κάπως τον βρίσκει και αυτός. Πως λέει ο Θεός των Εβραίων?"Μάχαιρα έλαβες μάχαιρα θα λάβεις"?!Έτσι
Διότι ο τυπάκος αυτός θέλει να κρύψει πίσω απο τις φωτιές στους άλλους, τις δικές του ντροπές και τύψεις. Πολλοί οι λόγοι για να ντρέπεται. Δεν θέλω αναγνώστη μου να τους εκθέσω, γιατί απλά δεν μας ενδιαφέρουν. Το τι κρύβει ο καθένας μέσα του είναι προσωπικό θέμα. (Και εμείς χαφιέδες δεν είμαστε, αναγνώστη μου)
Ετσι αυτό το είδος(γιατι δεν υπάρχει επισημος ορισμός θηλαστικού για τους χαφιέδες)μαθαίνει μια λεπτομέρεια του χαρακτήρα η της ζωής ενός ατόμου και απο "ενδιαφέρον" φροντίζει να το διαδώσει. Στόχος του:Να μαθευτεί απο το οικογενειακό περιβαλλον του ατόμου που σχολιάζεται. Και εκει ο τυπάκος επαναπαύεται στις δάφνες του και κοιτάζει με καμάρι το έργο του. Χαλαρος και ήρεμος δεν εχει μάθει ακόμη ότι τα πάντα είναι μπουμερανγκ και σου γυρνάνε.
Και τωρα σε παγκόσμια πρώτη το ψυχολογικό προφίλ του χαφιέ. (Μπορεί αναγνώστη μου να μην είμαι κοινωνιολόγος αλλά από ρουφιάνους ξέρω. Έχω δει πολλούς.)

Τύπος αδιάφορος κενός, χωρίς κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο(μιλάμε για τους κοινωνικούς ρουφιάνους και όχι τους πολιτικο-στρατιωτικούς)
Απαίδευτος τα βιβλία που έχει διαβάσει είναι τα Αρλεκιν, τα σταυρόλεξα και τους βίους Αγίων εαν θέλει υποκριτικά να το παίξει καλός χριστιανός. Οι λογοτεχνικές του γνώσεις σταματουν στα Κειμενα λογοτεχνίας στο Λύκειο και η μουσική που ακούει ειναι τσιφτετελοποπ και Κανα Γαιτάνο την Εβδομάδα των παθών(Η Madonna της εκκλησίας).
Εχει κάποια μυστικά για το οποίο ντρέπεται και είναι η αχίλλειος πτέρνα του.
Οι πολιτικές του πεποιθήσεις σταματούν στο "ο τάδε με βόλεψε εκείνον θα ψηφίσω".
Γενικά διάγει μίζερον βίο. Η μόνη του χαρά είναι όταν κανει το "κοινωνικό" του καθήκον. Διαλέγει ανθρώπους ισάξιους (κατηγορία αμοιβάδας)για φίλους. Οι άνθρωποι τους οποίους δηλητηριάζει είναι άτομα ευάλωτα, τα οποία γνωρίζει καλά και τα οποία τα τσιμπάει υπουλα και εκεί που πονάνε. Κουτοπόνηρος και άθλιος. Εν ολίγοις τα σκουλήκια μπροστά του είναι ουρί του παραδείσου.
οπως προανέφερα αναγνώστη τα πάντα είναι μπουμερανγκ.
Ναι ο ρουφιάνος έχει την δύναμη να καταστρέψει μια σχέση, μια οικογένεια, μια φιλία. ναι ξέρει ποτε ποιον και γιατί αν "χτυπήσει". Αλλά το άσυλο δεν του εξασφαλίζεται. και η τιμωρία θα έρθει απο το μέσο απο το οποίο άδραξε πληροφορίες. Τα μυστικά όσο σκοτεινά και να ειναι μαθαίνονται. Και τότε δεν θα υπάρξει κανεις να ειναι φίλος του και να τον προστατεψει.
Την ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν. Τον ρουφιάνο κανείς.
Ιούδας, Εφιάλτης, δοσίλογοι της κατοχής, απλοι καθημερινοι χαφιέδες. Τι τους ενώνει?
Η ενέργεια που έδωσαν θα έρθει σε αυτους. Θα μείνουν μόνοι δακτυλοδεικτούμενοι περιθωριακοί. Κανεις δεν γουστάρει τον χαφιέ αναγνώστη μου!ουτε ο ιδιος του ο εαυτός!

Μάϊος

"Ο Μάιος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή"


Καλώς το παληκάρι μας! Η φύση είπε να γιορτάσει τον ερχομό του τελευταίου απογόνου της με λαμπρό εορτασμό. Τα λουλουδάκια ανθίζουν(μην ψάχνεις κάτι τέτοιο στο κέντρο της πόλης σου θα κουραστείς πολύ), οι πεταλουδίτσες πετάνε ερωτευμένες(και απο τον πολύ έρωτα δεν σε βλέπουν που πλησιάζεις απειλητικά με το αυτοκίνητο σου. Πεταλούδα-παρπρίζ σημειώσατε 2), ο Ερμάκος το σκάει απο το σπίτι και νιαουρίζει ερωτευμένος(και την επομενη ημερα φέρεται σαν να έχει hangover)και οι αλλεργίες έχουν γενέθλια. Τόνοι τα χαρτομάντηλα απο τα φτερνίσματα και τα κλάματα. Φαγουρίζει το δέρμα, πιπερίζει η μύτη, τρέχουν τα μάτια. Χάλια σου λέω!

Αλλά είναι απλά τέλειος ο μήνας. Εχει ωραίες θερμοκρασίες, βάζεις τα καλοκαιρινά απο την ντουλάπα, παίρνεις πιο αεράτες τσάντες φοράς σανδάλια. Τέλεια σου λέω. Εχεις πάντα δυο πακετα Kleenex μαζί σου γιατί κυκλοφορούν και τρακαδόροι! δεν καπνίζεις τόσο και επιτέλους πίνεις την αγαπημένη σου Caipirinja χωρίς τύψεις "λες να αρρωστήσω απο τον πάγο?" και τέτοια χαζά φευγουν με τον χειμώνα. Μαϊος. Ακόμη ακι οι γεροντοκόρες αναστενάζουν ή λένε κανένα καλό λόγο για το "κάθαρμα που τις παράτησε"
Αρχίζουν οι ψηστικές και οι ατμόσφαιρα βρωμάει Τσίκνα και γουρουνίλα(τώρα με τα γριπιασμένα γουρουνάκια να δω: θα αρχίσετε να σουβλίζετε και εσεις μελιτζάνες?)

Βέβαια μακριά από την Αθήνα αυτόν τον μήνα.
Ειναι που είναι επιβαρυμένη η ατμόσφαιρα απο το νεφος και την αφρικανική σκόνη, τσουπ σκάνε και τα διάφορα είδη γύρης!ΟΚ πεντε εκατομμύρια χαζά προβατάκια που ζείτε στο κλεινόν άστυ. Κάπως θα σας ξεκάνουμε.
Αλλά είναι ωραία. πας μια βολτα στο Αττικό άλσος, στον λόφο, στον Υμηττο, στην Πάρνηθα και βλέπεις την χαρά της φύσης. Λύσεις υπάρχουν και χρόνο έχεις. Γι'αυτό εκδρομούλες!

Και για τις αλλεργίες. Άνοιξη είναι θα περάσει!!!
Να ανεβαίνεις λίγο πιο συχνά στον ιερό βράχο. Η θέα της Αθηνούλας μας απο την Πνύκα είναι μαγευτική!
Άντε πάμε να πιάσουμε τον Μάη! Φυγαμε!ΞυΥΥπνα Άκη!!!!

Αν και ο καιρός είναι λίγο Μαρτιάτικος. Αλλά μασάνε βρε τα παλληκάρια? Φύγαμε τώρα!